Zwarte Piet moet afgeschaft worden. Vrouwen moeten in de top van het bedrijfsleven worden geduwd. Vuurwerk moet verboden worden. Roken moet verboden worden. Organen afstaan moet verplicht worden. CO2/uitstoot moet afgeschaft worden. Toiletten moeten genderneutraal worden. Aanspreekvormen moeten genderneutraal worden. Geert Wilders moet van Twitter geband worden. “I Amsterdam”-letters moeten weggehaald worden. Mannen moeten ontdaan worden van hun “toxic masculinity”. Islamitische politievrouwen moeten een hoofddoek op krijgen. Forum voor Democratie moet verhinderd worden activiteiten te organiseren. Kritiek op de islam moet verboden worden. Het woord “neger” moet verboden worden. Het woord “blank” moet verboden worden.
Grenzen moeten opengesteld worden. Illegalen uitzetten moet tegengehouden worden. Straatnamen moeten gewijzigd worden. Iedereen die dat niet vindt moet een nazi of fascist genoemd worden. Conservatieve rechters moeten gesloopt worden. Een baas mag geen hand leggen op de schouder van een collega. Verschillen tussen mannen en vrouwen moeten verboden worden. Trots zijn op je land moet vermeden worden. Kritiek op Soros moet als antisemitisme geframed worden. Kritiek op de multiculturele samenleving moet verboden worden. Trump moet gebasht worden. Oude films en televisieseries moeten gesloopt worden. Krakende criminelen moeten gedoogd en gefaciliteerd worden. Jordan Peterson mag niet op de UvA komen. Maar het ergste van allemaal: Sinterklaas moet een rolstoel krijgen.
Is hiermee de lijst compleet? Natuurlijk niet. Iedereen weet dat links activisme geen einde kent. Immers, links activisme is “alles of niets”; met een compromis is links nooit tevreden, aangezien het verheven morele ideaal nog steeds niet gehaald is. De grap is nu: als het morele ideaal gehaald is, stelt links weer een nieuw ideaal in. Zwarte Piet moet worden vervangen door roetveegpiet. Roetveegpiet moet worden vervangen door blanke piet. Blanke Piet moet worden afgeschaft. Sinterklaas moet in een rolstoel. Sinterklaas in een rolstoel moet worden afgeschaft want blanke man. Waar komt deze eeuwige cyclus van ontevredenheid, klagen, succes behalen en een nieuw probleem agenderen vandaan?
Heel simpel: de linkse ideologie bestaat bij gratie van slachtofferschap. Er wordt een bepaald (al dan niet gefundeerd) onrecht geconstateerd en vanuit morele verontwaardiging, woede en jaloezie wordt alles in het werk gesteld om datgene te slopen wat de activisten tegen de borst stuit. Wanneer dit niet gebeurt, wordt de rest van de maatschappij opgezadeld met een schuldgevoel, dus meestal wordt er uiteindelijk succes behaald. Vervolgens wordt er een nieuw (vaak trivialer) probleem gezocht, want de linkse (zowel hobby- als beroeps-)activist identificeert zich a priori met slachtoffers, en zonder “onrecht” is er geen slachtofferschap. Het is dus een zeer negatieve vicieuze cirkel.
Daarom moet een maatschappij niet toegeven aan de verongelijktheid van een aantal radicale splintergroeperingen, zeker niet als hun “argumenten” totale waanzin zijn. Het probleem wordt namelijk niet opgelost door toe te geven. Sterker nog, deze groepen worden aangemoedigd om met nieuwe non-issues aan te komen. Het is hun raison d’etre. De blik altijd gericht op de utopische toekomst, niet tevreden met de welvaart en sociale gelijkheid die in onze wereld al ongeëvenaard is. Maar hiermee ondermijnen ze wel diezelfde maatschappij die onze welvaart en gelijkheid mogelijk maakt.
Onze maatschappij is mooi genoeg, onze cultuur is goed genoeg. Laten we ervoor zorgen dat anderen (van buitenaf of van binnenuit) deze niet slopen in het streven naar een utopisch ideaal. Om met Winston Churchill te spreken: never, never, never give in.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
