Nietzsche had weer eens gelijk: elke oorlog zal verbleken bij de verschrikkelijke oorlog die op een dag zal uitbreken tussen mannen en vrouwen. #MeToo en #TimesUp waren er 21e-eeuwse de voortekenen van. Het politiek inzetten van vrouwelijk ressentiment en de a priori verdachtheid van mannen is in een hogere versnelling gegaan, in een nieuwe arena – nadat bleek dat alle Hollywood-misbruikers linkse Democraten waren, dat Oprah Winfrey en Meryl Streep dikke maatjes waren (en nog steeds zijn) met Harvey Weinstein. Dat ze hem nog steeds verdedigen en het echte schandaal – pedofilie in Hollywood – wordt verzwegen, spreekt boekdelen.
Rond de tijd van een benoeming van een nieuwe opperrechter zien we pas wat een tactisch schaakspel dit is voor de VS. De afgelopen twee weken ging het veel over Brett Kavanaugh en de aantijgingen tegen hem aangaande seksueel wangedrag. Afgelopen donderdag werden zowel Kavanaugh als de aanklager – Christine Ford – gehoord door de Senaatscommissie van Justitie. Ford is stellig van mening dat ze halverwege de jaren ’80 door Kavanaugh en een aantal anderen is verkracht op een feest. Kavanaugh ontkent dit en blijft van mening dat dit een politieke aanval is. Wie de gehele hoorzitting heeft gehoord kan duidelijk twee partijen onderscheiden in deze kwestie. De verklaring van Kavanaugh en zij die hem steunden symboliseerde niet alleen de verdediging van de persoon Kavanaugh maar ook de strijd tegen willekeur, onrechtvaardigheid en de teloorgang van het rechtssysteem en due process. Het zou een eerlijk proces moeten zijn en niet overgelaten moeten worden aan de waan van de dag.
Karaktermoord is er echter sowieso al gepleegd op Kavanaugh. Dit is de Democraten al wel gelukt, het andere – de benoeming voorkomen – waarschijnlijk niet. De Senaatscommissie voor Justitie lijkt positief te gaan stemmen over de voordracht van Kavanaugh voor het Hooggerechtshof. De benoeming is uiteraard echter pas een feit als de gehele Senaat heeft gestemd.
Terug naar de hoorzitting. De getuigen van Ford bleken geen getuigen te zijn. Zelfs een goede vriendin van Ford kon zich niks herinneren van het ‘beruchte’ feest. Haar verhoor was weinig bevredigend; ze had bijna nergens concrete antwoorden op. Geen concreet antwoord hoe ze naar het feest ging en hoe ze weg ging na de vermeende verkrachting. Ze was nergens zeker over behalve dat ze verkracht was. Dit zorgde ervoor dat alle media-hype haar niet genoeg tijd gaf om haar verhaal goed te krijgen – alhoewel volgens de Volkskrant haar emotionele verhaal juist sterk was. Dat is wellicht te verklaren door het feit dat sentiment en emotie het nogal goed doen bij de doelgroep van de Volkskrant (en, fair enough; krantenlezers in het algemeen). Van harde feiten moeten ze het niet hebben – en laat dat nu net zijn wat aan het verhaal van Ford ontbrak.
Kavanaugh was, hoewel hij zijn stem nauwelijks verhief, overduidelijk geëmotioneerd kwaad vanwege de ongefundeerde lastercampagne. Ook hij bracht een emotioneel verhaal, waarin hij onder andere zei geen animositeit jegens Ford te koesteren en geen vraagtekens wilde zetten bij de vraag of haar überhaupt iets was overkomen van de aard waarvan zij hem beschuldigt. Het verschil was dat hij met getuigen en bewijzen kwam. Hij kwam met een agenda die aantoonde waarin hij kon laten zien waar hij was op de dag van het vermeende incident. Het meest opmerkelijke aan deze zaak – ongeacht de uitslag – blijft waarom Ford hier uitgerekend nu mee komt. Dit zorgt ervoor dat de geloofwaardigheid van het verhaal absoluut niet sterker wordt, eerder juist omgekeerd. Waarom bleef degene aan wie ze dit vertelde (senator Dianne Feinstein) zes weken op het verhaal zitten, totdat het cruciale moment was bereikt om het te gebruiken? Wie heeft het verhaal naar de media gelekt? Dit doet sterk denken aan een voorbedacht plan van politieke tegenstanders – wie dit mogen zijn kunnen we allemaal zelf wel bedenken. De FBI gaat nu eerst verder onderzoeken voordat de Senaat gaat stemmen. Ook dit is bijzonder: dat de FBI zich gaat bemoeien met zo’n dergelijke zaak. We zullen volgende week wel zien hoe dit alles uitpakt.
Een korte terzijde: het feit dat Kavanaugh emotioneel werd – net als Ford – werd door velen in de media (MSNBC, CNN en de andere usual suspects) gezien als bewijs van schuld. Hij ‘viel een vrouw aan’ (die hem beschuldigde van verkrachting, maar dat is voor het verhaal natuurlijk van ondergeschikt belang). Als hij kalm was gebleven, zou dat waarschijnlijk ter ondersteuning van hetzelfde standpunt zijn gebruikt.
Het Federaal Hooggerechtshof is in het Amerikaanse rechtssysteem het hoogste gerechtshof – de naam zegt het eigenlijk al. Het Supreme Court is het enige gerechtshof dat specifiek is opgenomen in de grondwet. Het wordt gevormd door negen rechters. Normaal gesproken bestaat het uit acht rechters, het aantal is echter niet vastgelegd in de grondwet. De verkiezing voor de positie gaat als volgt: de president nomineert de kandidaten. Zij worden ter goedkeuring aan de Senaat voorgedragen. Wanneer een rechter is benoemd, is hij/zij ook benoemd voor het leven – dit maakt dat de strijd om deze functies er ook altijd zo hard aan toe gaat. Deze benoeming voor het leven zorgt ervoor – in theorie dan – dat de rechters niet beïnvloedbaar zijn door ontslagdreigementen. Hierdoor zijn nagenoeg niet te ontslaan en blijven zij zeer lang op hun positie. Dit zorgt ervoor dat het belangrijk wordt om goed te timen wanneer er één met pensioen gaat – omdat de zittende president de volgende kandidaat kiest, en de benoeming van een kandidaat van de ene partij is een verlies aan macht voor de andere partij.
Een voorbeeld: in 2016 overleed de aartsconservatieve rechter Antonin Scalia. Bijna een jaar voor het einde van het aftreden van Obama meende de Republikeinen – die een meerderheid in de Senaat hadden – dat het beter was om te wachten tot de volgende president met de benoeming. Aangezien zij de meerderheid hadden konden de Democraten vrij weinig, en ze vreesden de Republikeinen toch niet in de naderende verkiezing. Het vertrouwen in Hillary Clinton was zeer groot – achteraf gezien een naïeve zet van de Democraten. Toen Trump eenmaal president werd nomineerde hij Neil Gorsuch en ondanks hevig verzet van de Democraten kon de benoeming succesvol worden bevestigd in april 2017.
Het Hof toetst landelijke en lokale wetten aan de grondwet. Eén van de belangrijkste uitspraken van het Hof (Roe v. Wade) vond plaats in 1973, toen het Hof oordeelde dat de toenmalige abortuswetgeving ongrondwettig was – wat inhield dat vrouwen het recht hadden/hebben om hun zwangerschap vroegtijdig te beëindigen. Trump beloofde al eerder om dit terug te winnen; voornamelijk om zijn evangelisch-christelijke achterban zoet te houden. Deze achterban heeft hij meer dan nodig gedurende de komende midterm-verkiezingen. De benoeming van Neil Gorsuch afgelopen jaar was de eerste zet, de benoeming van Kavanaugh is de volgende. De taak van het Hof is dus om de macht van de overheid binnen haar eigen grenzen te houden. Verder beschermt het de democratie, toetst het burgerrechten aan de grondwet en als laatste is het de hoogste rechterlijke instantie en hiermee het laatste redmiddel voor de burger. Op dit moment is de verhouding 4/4: vier conservatieve en vier progressieve rechters. De negende rechterspositie is dus nu vrij, en te vervullen door een door Trump benoemde rechter – als er niks geks gebeurd. Er zijn op dit moment nog twee rechters die 80+ zijn; grote kans dus dat deze posities gedurende zijn presidentschap ook vrijkomen. Als dit gebeurt kan hij een stempel drukken op de hoogste rechterlijke macht, voor een zeer lange tijd.
Dit zorgt ervoor dat de komende jaren zeer interessant gaan worden. Om de labiele en door identiteitspolitiek bezeten Democraten voor te blijven is het van belang dat Trump veel rechters kan benoemen gedurende zijn tijd als president. Het vervolg op ‘Kavanaugh’ zullen we dan ook nauwlettend in de gaten houden.
Volgende week duiken we dieper in op het Congres; hoe zit het nou precies met de midterm-verkiezingen? Welke gevolgen kan die verkiezing hebben? We’ll see.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
