in 20 jaar tijd zijn we niets opgeschoten in de discussies omtrent multiculturaliteit.
Er is nogal veel ophef in de media de laatste dagen over een toespraak van minister Stef Blok, die aangaf dat een multiculturele samenleving vaak op problemen stuit. Sterker nog, hij maakt de claim dat een multiculturele samenleving niet succesvol kan zijn.
Hij gaf Suriname aan als voorbeeld van zo’n samenleving – een “failed state” volgens hem. Dit is wellicht een groot woord, aangezien er landen zijn waar het er een stuk slechter aan toe gaat, maar als een moordenaar tot president verkozen kan worden is dat toch geen goed teken. Zelfs in de Amsterdamse Bijlmer heeft Bouterse een grote groep aanhangers, wat vreemd is aangezien een andere groep Surinamers juist slachtoffer was van het beleid van Bouterse en diens Decembermoorden. Suriname heeft inmiddels al woedend gereageerd op Blok’s uitspraken.
Verder gaf hij aan dat in Oost-Europa op dit moment een groot sentiment heerst tegen migranten, en dat dit waarschijnlijk iets universeels menselijks is dat in onze genen zit; we vinden het niet gemakkelijk om contact te leggen met mensen die vreemd zijn voor ons.
Het is verbazingwekkend dat Blok zulke harde uitspraken doet, die zelfs door een partij als FvD wellicht niet eens gedaan zouden zijn. Het steekt schril af tegen het softe beleid dat de VVD toch al jarenlang voert als het gaat over migratie, met Malik Azmani en Klaas Dijkhoff als enige uitschieters wellicht.
Maar wat nog verbazingwekkender is (of juist niet…) is hoe de media reageren op diens uitspraken. Ze doen net alsof deze discussie niet al 20 jaar lang gevoerd wordt en in een stroomversnelling is geraakt door de publicaties van Pim Fortuyn en (PvdA’er!) Paul Scheffer. Er zijn inmiddels al vele bekende politici en publieke figuren die aangeven dat ze niet geloven in de multiculturele samenleving, of dat er op zijn minst veel problemen bij komen kijken en dat er veel moeite moet worden gedaan om deze problemen op te lossen.
Wat er gebeurt is dat er onmiddellijk op de trom wordt geslagen alsof het voor het eerst is dat er blasfemie wordt gepleegd in de politiek-correcte deugkerk van de wensdenkers. Inmiddels weten we dat dit een beproefde tactiek is van links: zo hard mogelijk schreeuwen dat iemand een racist is als er een onwelgevallige mening wordt geuit – met onoverkomelijke reputatieschade als doel. Maar steeds meer mensen nemen dit niet meer serieus, en vormen daarom De Nieuwe Zuil.
Lees meer:
https://politiek.tpo.nl/2018/07/15/sid-lukkassen-over-nut-en-noodzaak-van-de-nieuwe-zuil/
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.