Op 12 juni gaf PVV-leider Geert Wilders middels een tweet aan dat de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) akkoord is met het organiseren van een Mohammed-cartoonwedstrijd. De woordvoerder van de NCTV heeft dit bevestigd.
Volgens Wilders draait de Mohammed-cartoonwedstrijd om de vrijheid van meningsuiting en niet om een provocatie. “Vrijheid van meningsuiting ligt onder vuur, zeker voor islamcritici. Dat mogen we nooit accepteren”, aldus Wilders. Michael van der Galien, hoofdredacteur van De Dagelijkse Standaard, gelooft het tegendeel en stelt: “Het doel is om zoveel mogelijk cartoonisten beledigende cartoons te laten maken over de grondlegger van de islam. Wilders hoopt natuurlijk dat boze radicale moslims vervolgens los gaan, de Tweede Kamer bedreigen, en mogelijk ambassades en consulaten van Nederland in het Midden-Oosten in brand steken. Want ja, daar vaart zijn PVV wel bij.”
De vrijheid van meningsuiting wordt beschermd in artikel 7 van de Grondwet, artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 19 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. De vrijheid van meningsuiting vormt één van de fundamentele essentialia van een democratische samenleving. Vanuit deze grondgedachte heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in het Handyside-arrest (1976) bepaald dat de vrijheid van meningsuiting niet alleen van toepassing is op ‘informatie’ of ‘ideeën’ die gunstig worden ontvangen, maar ook op die uitingen die de staat of enig deel van de bevolking beledigen, shockeren of verontrusten.
In theorie heeft eenieder in Nederland het recht om uitingen te doen die voor sommigen als beledigend kunnen worden ervaren. Echter hebben we, zoals mr. dr. Machteld Zee in haar boek Heilige identiteiten. Op weg naar een shariastaat? aangeeft, inmiddels nieuwe praktische grenzen aan de vrijheid van meningsuiting. Zee verduidelijkt dat dit zo is sinds “de moord op Theo van Gogh, de aanslag op de makers van Charlie Hebdo en de permanente beveiliging van bijvoorbeeld Salman Rushdie, Ayaan Hirshi Ali, Geert Wilders en de Deense hoofdredacteur van Jyllands Posten, Flemming Rose, die cartoons van Mohammed plaatste waarna de ‘cartooncrisis’ ontstond.”
Michael van der Galien stelt dat Wilders, door het organiseren van de Mohammed-cartoonwedstrijd, “meer dan bereid [is] om voor enorme problemen te zorgen in Nederland en in de rest van de wereld.” Is het nu zo dat de hoofdredacteur van De Dagelijkse Standaard de vrijheid van meningsuiting zou willen opofferen wegens eventuele represailles van boze radicale moslims? Dat kan ik me bijna niet voorstellen, gezien de patriottische signatuur van de website. Mocht deze opmerking werkelijk gemeend zijn, dan komen we uit bij een dhimmitude: het op serviele wijze vooruitlopen op wat eventuele islamitische gezaghebbers maar zouden kunnen bedenken, willen, begeren of verzinnen (zoals prof. dr. Hans Jansen dit ooit adequaat verwoordde).
Onze vrijheid om te tekenen, te zeggen en te denken wat wij willen, moeten we niet inperken wegens intimidatie van religieuze terroristen. Doen we dit wel dan wordt er, zoals prof. dr. Paul Cliteur in zijn boek Moreel Esperanto aangeeft, “in feite een nieuwe ‘staat’ geschapen: een staat waarin niet de Nederlandse wetgever de dienst uitmaakt, maar een informele religieuze sekte”. Maar zie ook vooral mijn eigen opmerking hierover, in Avondland en Identiteit:
“Als het op Europa aankomt is er veel te doen. Europa is economisch wereldleider. Maakt men goed gebruik van deze macht? Zeker niet altijd. Als een Arabisch land een lidstaat boycot omdat ergens een spotprent over de islam verschijnt maakt men niet eensgezind een vuist. Men denkt dan: ‘Wat kunnen wij doen om dit stukje handel in te pikken?’ Zo zijn Europese staten gemakkelijk tegen elkaar uit te spelen.” (p.279)
Zo zie je maar weer hoe makkelijk ideële en geestelijke vrijheden worden opgeofferd voor materieel en geldelijk gewin. Het doet denken aan de Telegraaf: toen de politieke partijen hun ‘verkiezingskrant’ mochten maken in de Telegraaf, wilde de PVV daarin enkele spotprenten opnemen. Maar dat mocht niet van de redactie, want de risico’s werden ingeschat als “te groot”. Zo zie je dus dat we feitelijk al beland zijn in de situatie die mevrouw Zee omschreef. Opnieuw is zonneklaar dat er een nieuwe Zuil nodig is: een Nieuwe Kerk (als alternatief op de ‘Linkse Kerk’) om onze cultuur en vrijheden te behouden, en elkaar te versterken. Zorg daarom dat ons geluid levend blijft in een samenleving van deugdynamiek, en steun mij met het project “Verhalen uit de samenleving”.
Let op! Sommigen zien niet alle posts van mijn pagina voorbijkomen op Facebook. Dit heeft met algoritmes te maken. Wil je niets missen? Ga dan op mijn FB-pagina naar de knop “Volgend / Following” en klik hierop. Klik vervolgens op “Als eerste weergeven / See first”. Ook kun je meldingen inschakelen onder “Meldingen / Notifications” (klik op “Aan / On”.)
Doneer hier:
https://www.voordekunst.nl/projecten/7175-verhalen-uit-de-samenleving-1
Lees meer:
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
