De Jocko Podcast bracht deze week een aangrijpende aflevering over de verschrikkingen van de Sovjet-Unie in het bijzonder en het communisme in het algemeen.
Jocko Willink sprak met Jordan Peterson, een fervent bewonderaar van Aleksandr Solzjenitsyn, de man die in de vroege jaren ’70 de gruwelen van de Goelag naar buiten bracht met zijn drie-delige boek De Goelag Archipel. In tijden waarin jongeren en studenten en masse fan lijken te zijn van marxisme en communisme, is het goed om telkens weer gewezen te worden op de hel die voortkomt uit doorgeslagen gelijkheidsdenken. Zoals Peterson zegt: het bijbrengen van de geschiedenis van de Goelag hoort net zo bij een goede opvoeding als de geschiedenis van de Holocaust.
De aflevering opende met een aangrijpend fragment uit een boek van Nicolas Werth, Cannibal Island. Het vertelt over de Nazino tragedie; waarbij in het communistische Rusland in 1933 6.000 mensen werden gedeporteerd naar een eiland in West-Siberië. Het betrof hier vooral politieke gevangenen en daders van kleine vergrijpen. Ze kregen niets mee behalve wat meel en iedereen die het eiland wilde verlaten werd doodgeschoten. Binnen 13 weken waren 4.000 mensen dood of verdwenen als gevolg van ziekte, geweld en kannibalisme. Mensen aten van de doden, maar zelfs van de levenden werden stukken afgesneden:
“The things we saw! People were dying everywhere; they were killing each other…. On the island there was a guard named Kostia Venikov, a young fellow. He fell in love with a girl who had been sent there and was courting her. He protected her. One day he had to be away for a while, and he told one of his comrades, “Take care of her,” but with all the people there the comrade couldn’t do much really…. People caught the girl, tied her to a poplar tree, cut off her breasts, her muscles, everything they could eat, everything, everything…. They were hungry, they had to eat. When Kostia came back, she was still alive. He tried to save her, but she had lost too much blood.”
Hoe komt het toch dat het communisme altijd gefaald heeft en, belangrijker nog: ook altijd zal falen?
Om dit te verklaren moeten we beginnen met het basisidee van het marxisme: dat de wereld bestaat uit onderdrukkers en onderdrukten. In het klassieke (economische) marxisme zijn dit de de kapitalisten versus de arbeiders. Maar dit idee werd in de twintigste eeuw snel uitgebreid, zoals we dat in het huidige cultuurmarxisme zien: blank onderdrukt zwart, man onderdrukt vrouw, hetero onderdrukt homo, cisgender onderdrukt transgender, etcetera. Marxisme vindt vooral voedingsbodem in situaties waarin veel mensen al een vorm van ressentiment koesteren; boosheid op iedereen die het beter doet, succesvoller of gelukkiger dan zijzelf. Persoonlijk falen, of dat nu aan jezelf ligt of aan omstandigheden, wordt in de schoenen geschoven van de “onderdrukker”. En zoals we weten is er aan “verliezers” nooit gebrek, in welke situatie dan ook. Dat is een tragisch maar noodzakelijk aspect van het bestaan als sterfelijke wezens met beperkte mogelijkheden.
Omdat het communisme voortkomt uit het marxisme is de hele maatschappij doordrenkt van “wij vs. zij”-denken. Dit houdt natuurlijk niet op bij het onderscheid tussen kapitalisten en arbeiders. Peterson legt helder uit dat er altijd “onderdrukkers” gevonden zullen worden. Sterker nog; iedereen heeft wel iets van een onderdrukker in zich. Ook het linkse idee van intersectionaliteit erkent dat er meerdere vormen van slachtofferschap naast elkaar kunnen bestaan. Maar wat doen we dan met bijvoorbeeld een zwarte transgender-man? Zijn huidskleur en genderidentiteit maken hem een slachtoffer, maar zijn geslacht maken hem een onderdrukker. Als we dus “staatsvijanden” zouden identificeren in een streven naar absolute gelijkheid zouden we korte metten moeten maken met (de rechten van) mannen, hetero’s, blanken en cisgenders. De zwarte transgender-man is misschien wel verheugd als de blanken worden aangepakt en de cisgenders. Totdat we aankomen bij geslacht. Nu is hij opeens geen onderdrukte meer maar een onderdrukker. His turn.
Dit proces kent geen einde, want zolang er verschillen zijn tussen mensen (en die zijn er altijd) kun je altijd iemand aanwijzen als “onderdrukker” en iemand als “onderdrukte”. Hebben we rijkdom, huidskleur, afkomst, geslachten en geaardheid gehad? Dan kunnen we overgaan naar intelligentie. Hebben we dat gehad, dan kunnen we kijken naar uiterlijk. Ad infinitum en ad nauseam. Een concreet voorbeeld hiervan zijn de killing fields van Cambodja, waarin het platteland in moreel opzicht boven steden werden geplaatst en dus de boeren boven de intellectuelen en de middenklasse:
“De Cambodjaanse steden werden ontruimd en de bevolking werd gedwongen te verhuizen naar collectieve boerderijen op het platteland. Hier moest 12 tot 14 uur per dag worden gewerkt, 7 dagen per week, onder een slavendrijversregime. Het rantsoen was minimaal. Persoonlijke eigendommen diende men meestal achter te laten. De communistische leer werd gecombineerd met een spartaanse “back to basics”-ideologie. Steden werden door de van het platteland afkomstige Rode Khmers als “slecht” bestempeld, evenals intellectuelen van wie velen bovendien voor Lon Nols regime hadden gewerkt. Vele mensen – vooral monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, en intellectuelen – werden geëxecuteerd, vaak zonder enige reden of voor lichte vergrijpen. Het dragen van een bril of nette (burgerlijke) kleding, of het in bezit hebben van een (buitenlands) boek, of kennis van een vreemde taal was voldoende reden voor executie.”
Uiteindelijk kwamen 2 miljoen mensen op verschrikkelijke wijze om in een tijdsspanne van slechts 4 jaar.
Een ander voorbeeld: In 1932/33 vielen tijdens de Holodomor tussen de 2,5 en 7,5 miljoen doden (waarschijnlijk meer dan het aantal joden dat is omgebracht in de Holocaust) in Oekraïne, toen Stalin de landbouw collectiviseerde en “koelakken” deporteerde; de boeren die relatief veel produceerden en daarmee in het kamp van de kapitalisten werden gezet. Aangezien zij dus ook al het voedsel voor hun minder productieve buren produceerden was het gevolg een immense hongernood. Na de Tweede Wereldoorlog werden soldaten die gevochten hadden tegen de Duitsers bij terugkomst door Stalin gevangen gezet omdat ze “in krijgsgevangenschap beïnvloed waren door het kapitalisme”. Iedereen die ook maar riekt naar de zweem van “de onderdrukker” wordt direct als een onmens behandeld.
De feedback loop waarin gelijkheidsdenken steeds verder escaleert dient in de knop gebroken te worden. Dat we in het Westen in de beginfase van deze loop zitten wordt langzamerhand duidelijk; op verschillende plekken mag er al niet meer gewezen worden op verschillen tussen mannen en vrouwen. Zeggen dat een coming out als homo niet zo moeilijk is wordt beantwoord door een minister die “in gesprek wil gaan”; dit riekt naar staatscensuur. Vragen naar de invloed van de genen op verschillen in intelligentie en daarmee maatschappelijk succes wordt door een minister aangegrepen om je als racist weg te zetten. Kinderen zouden al uit mogen komen als “transgender” (terwijl genderbenden een doodnormaal en welhaast universeel stadium van de kindertijd is) en jongens en meisjes moeten genderneutraal worden opgevoed (kijk maar naar het daverende succes van Zweden…).
De politieke correctheid begint steeds meer te lijken op praktijken in communistische landen. Als iemand een politiek incorrecte opmerking heeft geuit, dient er publiekelijk boete te worden gedaan; door het stof gaan, aangeven hoe slecht je hebt gehandeld en dat je het betreurt zoveel mensen “gekwetst” te hebben. Het lijkt op een wat mildere (maar niet minder perfide) vorm van de strijdbijeenkomsten in het China onder Mao tijdens de culturele revolutie. Mensen dienden publiekelijk zelfkritiek te tonen, zichzelf te laten vernederen en misdaden toe te geven. Uiteindelijk vielen meer dan een miljoen doden als gevolg van executies en martelingen van iedereen die hierbij als klassenvijand werd afgeschilderd. De continue zelfkastijding die mensen met een “privilege” de afgelopen zeven jaar moeten tonen in social justice warrior-kringen vertoont hier ook trekken van.
Een andere analogie die we kunnen trekken is dat we in tijden leven waarin niemand meer kritiek durft te geven op politiek correcte meningen, hoe abject en irrationeel deze ook zijn. We klappen als een boer met kiespijn mee om maar niet de hoon van de groep over ons heen te krijgen. Dit typisch menselijke fenomeen lijkt veel sterker geworden te zijn als gevolg van social media; waarbij iemand wereldwijd aangepakt kan worden na één verkeerde tweet, zin of zelfs woord.
Deze dingen doen denken aan de klapsessies in de Sovjet-Unie. Peterson legde uit dat in de Goelag bij communistische speeches het klappen na afloop doorging totdat er letterlijk (een ouder) iemand omviel, bang als iedereen was om als eerste te stoppen met klappen en daarmee als verrader van “de goede zaak” gezien te worden. Het streven naar daadwerkelijke discussie zonder verplicht meeklappen met alle policor-theater is ook exact de reden waarom De Nieuwe Zuil is opgericht door dr. Sid Lukkassen.
Dus nee, het communisme is niet “verkeerd uitgevoerd”; het denkbeeld leidt inherent tot vervolging, marteling en executie van iedereen die als onderdrukker wordt gezien, en het is een zichzelf versterkend proces. Daarom zijn alle communistische/socialistische landen op gruwelijke mislukkingen uitgelopen: de Sovjetunie, communistisch China, Noord-Korea, Cuba en sinds kort Venezuela. Het huidige cultuurmarxisme in de Westerse wereld heeft dezelfde potentie in zich wanneer deze niet wordt gestopt. Daarom moeten we waakzaam blijven en deze abjecte denkbeelden blijven bestrijden. Jammer genoeg is het gemakkelijker om te wijzen op de wandaden van de nazi’s dan op die van de communisten; want “gelijkheid” klinkt toch een stuk liever en beter bedoeld dan “Lebensraum”.
De nazi’s verheerlijkten verschillen tussen mensen. De communisten verheerlijken gelijkheid van mensen. Beide extremen leiden tot de hel op aarde.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
