“Ik voel de verantwoordelijkheid zeer zwaar”, zei D66-leider Sigrid Kaag voorafgaand aan het gesprek met informateur Remkes. “De coalitie met twee linkse partijen wordt uitgesloten. De samenleving roept om positieve flexibiliteit. Er moet iets gebeuren. We hebben onze blokkade opgeheven. De keuze was: nieuwe verkiezingen of onderhandelen met VVD, CDA en CU. Wij kiezen voor dat laatste. De kiezer spreekt, wij moeten tot een kabinet komen.” Dat zijn bij elkaar genomen toch al aardig wat zinnen die onkunde of leugens in zich dragen.

“Ik voel de verantwoordelijkheid zeer zwaar.” In de eerste plaats heeft Kaag tot dusver weinig blijk gegeven van dergelijk verantwoordelijkheidsbesef, dan had zij immers wel wat minder koppig aan tafel mogen zitten bij de ongekende reeks van verkenners en informateurs die wij inmiddels hebben gezien. Dus waar die verantwoordelijkheid ineens vandaan komt, moet iedereen wel een raadsel zijn. De in het Kabinet gevoerde besprekingen rond de kindertoeslagenaffaire (waarin ambtenaren hun eigen grondwetje bleken te hanteren) en Omtzigt (functie elders) hebben eveneens weinig van haar verantwoordelijkheidsbesef te duchten gehad.

“Op electorale gronden was er
geen enkele reden om ook maar
met een van die partijen te overleggen”

“De coalitie met twee linkse partijen wordt uitgesloten.” Dat een coalitie met twee linkse partijen wordt uitgesloten, is niet meer dan logisch, de verkiezingsuitslag in aanmerking genomen. Met name GroenLinks verloor zetels (-6) terwijl hun boezemvrienden van de PvdA hetzelfde, schamele aantal zetels als in 2017 haalde: 9. De andere linkse partij (SP) verloor eveneens en wel 5 zetels. Linkse partijen toonden een opvallend verlies en op electorale gronden was er geen enkele reden om ook maar met een van die partijen te overleggen, laat staan twee. De kiezer heeft zich vrij massief van dat linkse gedram afgekeerd, maar Kaag heeft kennelijk een ander begrip van democratie.

Als de dood voor verkiezingen

“De keuze was: nieuwe verkiezingen of onderhandelen met VVD, CDA en CU. Wij kiezen voor dat laatste”. Kijk: daar komt een heel grote aap uit de mouw. De schutterende Kaag heeft haar partij, die dankzij een royale gratis NPO-reclameuitzending zetelwinst boekte, inmiddels zoveel schade toegebracht dat de partij zienderogen slinkt in de peilingen. Zij is als de dood voor nieuwe verkiezingen. Toch is er inmiddels voldoende reden voor nieuwe verkiezingen. Sinds 17 maart 2021 hebben we zodanige politieke en personele veranderingen gezien dat het electoraat het recht toekomt om zich daarover uit te spreken. De toenmalige verkenners Ollongren (D66) en Jorritsma (VVD) maakten een enorme rotzooi van hun verkenning, met als hoogtepunt de ‘Omtzigt: functie elders’ kwestie. De minister-president werd nog ontmaskerd als een pathologische leugenaar en kreeg een motie van afkeuring aan zijn broek, mede ingediend door Kaag c.s.

Als Kaag zelfs maar verantwoordelijkheidsgevoel in haar pink had, dan had zij blindelings gekozen voor nieuwe verkiezingen, in het belang van het land en in het licht van ‘Nieuw Leiderschap’. Maar nee: de drang naar het snoep is groter dan de angst voor de tandarts.

Parlementaire Enquêtes

Een eventuele voortzetting van het demissionaire Kabinet moet de Kamer aanzetten om met grotere vasthoudendheid aan te dringen op een aantal Parlementaire Enquêtes; de kindertoeslagenaffaire, de aanpak van de COVID-19 pandemie en bijvoorbeeld de (falende) aanpak van de Afghanistan- evacuatie. Ik denk dat slechts één van die drie Enquêtes al voldoende is om het politieke landschap voldoende grondig te veranderen, met een afscheid van de huidige, regerende partijen en een definitief afscheid van te lang zittende politici en mevrouw Kaag.

Dat wordt nu de hoogste tijd.