Anno 2023 weten ‘de wakkeren’ het echter zeker. Volgens hun theorie zijn de steden van de toekomst nieuwe openlucht gevangenissen. Nog vrijelijk uit je buurt komen is straks een privilege voor de elite en de aan hen gelieerden.
Enschedese situatie als voorbeeld
Ik neem nu even de Enschedese situatie als voorbeeld. Onder andere omstandigheden en een andere invulling geldt het echter voor veel steden en groeikernen.
Tijdens de naoorlogse stadsvernieuwing werd ervan uitgegaan dat Enschede 250.000 inwoners zou hebben in het jaar 2000. Vanuit die gedachte is de omgeving van het H.J. van Heekplein ontstaan.
In het wederopbouwplan 1946 wordt gesproken over een hoofdrijbaan (Boulevard 1945) met vier stroken, voorzien van rijk beboomde parallelwegen, ter breedte van 72 meter. Deze zouden dan omsloten moeten worden door wat werd genoemd ‘elementen van grootsteedse allure’, middelhoge gebouwen met looppaden voor flanerende voetgangers.
De langere termijn is echter onvoorspelbaar. In Enschede zijn de plannen mede doorkruist als gevolg van de puinhopen, na de ineenstorting van de textielindustrie in de jaren zestig van de vorige eeuw. De gezichtsbepalende Twentec gebouwen in Enschede hebben mede daardoor niet de functie gekregen waarvoor ze bestemd waren: de collectieve presentatie van de Twentse Textiel.
Wat vanaf het begin van de stadsvernieuwing in Enschede ook niet helemaal duidelijk was. Is de ‘Boulevard’ aangelegd en bestemd voor het doorgaand verkeer van Hengelo naar Gronau. Met de bedoeling, ontlasting van het plaatselijk verkeer in het centrum. Of moest de ‘Boulevard’ tevens een rol spelen in de verbinding van het centrum met de (nieuwe) stadswijken.
Geen leiderschap maar (politiek) activisme
Wat in het verleden dus zonder al te veel planning gebeurde. Is inmiddels geworden tot een door politiek activisme gedomineerde agenda.
Zoals veel bij het cultuurmarxisme, het wordt gebracht als met beste bedoelingen, gaat gepaard met verboden en ten koste van onze vrijheid. Het autoluw maken van de stad lijkt daarbij het streven. En vervolgens heeft de begripvolle automobilist het nakijken.
Nu loopt Enschede nog wat in de achterhoede. Dit simpelweg omdat op het verkeerde paard is gegokt bij de binnenstad ontwikkeling. En de parkeergarages nog niet voldoende in de greep (en bezit) van de gemeente zijn.
In Enschede dus vooral ‘automobilisten pesten’ door delen van het centrum onbereikbaar te maken tot het moment dat de parkeergarages zijn geregeld. Met natuurlijk hier en daar een proef om de hardline politieke activisten gerust te stellen.
Dus waar de fietsvlonders enkele parkeerplaatsen kosten. Amsterdam heft de komende jaren 10.000 parkeerplaatsen op. Groningen bijvoorbeeld, is een stad die voor Enschedees beleid in veel zaken een voorbeeld is. De Groningse binnenstad is voor veel mensen al niet meer met de auto te bereiken. Er worden venstertijden gehanteerd en het parkeertarief zit er al op € 24,-.
Het is uiteindelijk overal hetzelfde; steeds meer gemeenten hanteren ware woekertarieven om de auto in de binnenstad te mogen parkeren.
Er is echter nog een overeenkomst. Dit speelt in sneltreinvaart in alle studentensteden en die stemmen tot nu toe voornamelijk links, dus dat zijn nu eenmaal autohaters.
Het ‘andere’ politiek activisme
Er is echter nog een redenering. Die van het ‘andere’ activisme. Activisme van mensen die in wezen het vertrouwen in de politiek reeds jaren kwijt zijn. Voor deze groep is de agenda die wordt gehanteerd een onderdeel van de 2030 agenda. En wel het hoofdstuk ‘15 minuten steden’.
De 15 minuten steden, zijn steden waarbij de basisgedachte is: alles wat nodig is voor je bestaan, zoals werk, winkels voor de dagelijkse behoeften, scholen en gezondheidsposten, binnen 15 minuten te voet of per fiets kunnen bereiken.
Waarom? Het uitstoten van CO2 zoveel mogelijk te beperken. Inmiddels is dit concept geëvolueerd en is eraan gekoppeld aan het smart city concept. Vanuit de ‘wakkere wereld’ is dan ook begrijpelijk dat de scepsis toeneemt.
Dit stedenbouwkundig concept is inmiddels dan ook het doelwit van het ‘andere’ activisme. Volgens het cultuurmarxisme (en deAIVD) zijn deze ‘andere’ activisten ‘complotdenkers’. Zij zien een nieuw bewijs van een overheid die de burger wil beteugelen in zijn vrijheid.
De alsmaar onmachtiger overheid
In het verleden was het nog zo dat de overheid vooral goed zorgde voor de eigen comfortabele arbeidsomstandigheden en kunstmatige ‘werksferen’ van haar ‘kern’ personeel. Waar ambtenaren kennis en kunde opbouwden, ervaring opdeden en de gemeentelijke organisatie voorspelbaar was.
Inmiddels raken de ambtenarij en private organisaties (lees commercie) steeds meer verweven. Dit omdat de politiek vooral bezig is met het uitvoeren van partijbelangen. Daar komt bij dat vanuit de landelijke overheid steeds meer taken worden gedecentraliseerd. Dit gebeurt dan onder de noemer ‘efficiency’ en dichter bij de burger brengen. De werkelijk reden is echter bezuinigen.
Wat de ‘politiek’ daardoor ook bewerkstelligt: de invloed van private organisaties op het beleid wordt steeds groter. Ondermijning van onze democratische rechtstaat is geen sinecure. Immers, als een van de te nemen maatregelen ter voorkoming van verwevenheid is: inhuren van een externe partij!
En de link naar stadsvernieuwing?
Dat het World Economic Forum (WEF) meer is dan ‘een praatclub’ zoals toenmalig ChristenUnie-leider Gert Jan Segers ons kort geleden nog wilde doen geloven, is elk weldenkend mens inmiddels wel duidelijk.
De gemeente Enschede heeft dan weliswaar de stedenband met Dalian (dat verband bestond vanaf 2009) op een laag pitje gezet. Is de naam Dalian zelf al geheel verbannen op de gemeentelijke website. Een van de redenen van de stedenband was wel de directe toegang tot het WEF zoals ooit op de website van de gemeente Enschede vol trots werd aangegeven.
Inmiddels is het wel de regio Twente die een enquête liet uitvoeren onder de noemer Bruto Twents Geluk (mede gefinancierd door de inwoners van Enschede). Deze enquête is gebaseerd op de Sustainable Development Goals. Dit was natuurlijk geen onderdeel van de enquête. Laat staan dat er een vraag was of iemand bekend is met de Sustainable Development Goals en of ze deze onderschreven.
De gemeente Borne (deel uitmakend van de regio Twente) is inmiddels voor haar stadsvernieuwing plannen afhankelijk van bedrijven die zijn gesetteld in het Spanjaard: vastgoedontwikkeling, ruimtelijk advies, architectuur, bouwtechniek en interieur.
Bestuurders in Borne prediken wat ze in wordt gefluisterd door ‘kennis personeel’ ingehuurd via detacheringsbureau Buro Briq. Deze gespecialiseerde medewerkers (voorheen deels werkzaam bij gemeenten) van Buro Briq werken onder meer bij de gemeenten Borne, Berkelland, Enschede, Haaksbergen en Apeldoorn.
Het zijn echter niet enkel deze ‘lokale’ private organisaties die het beleid beïnvloeden. Deze manier van stedelijke planning is landelijk en internationaal. Een van de grote spelers is de Arup Group Limited. Dit is een multinationale dienstverlener (35 landen in 2016) die optreedt als ingenieursbureau bij bouwprojecten, maar het verleent ook diensten bij ontwerp, voor-planning of projectbeheer en ander bouwtechnisch advies.
Zo zijn het dus private organisaties die stadsontwikkelingsplannen bepalen. Ruimtelijke inrichting van de openbare ruimte, van invloed op ons leven en welzijn, worden zodoende bepaald door ongekozen ‘bestuurders’.
Ongekozen ‘bestuurders’ van private organisaties die, om hun huidige links-liberale clientèle tevreden te houden maar wat graag ‘politieke’ ideeën verwerken in hun plannen. Politieke ideeën die natuurlijk kostenverhogend werken omdat de zakken van deze private organisaties oneindig diep zijn.
En Enschede…
In de gemeente Enschede is het steeds duidelijker dat auto-luw de opstap is naar auto-loos. De agenda 2030 codewoorden worden steeds meer gebruikt in beleidsstukken en ambtelijk woordgebruik. In 2021 werd de opzet van de verantwoording (de planning-en-controlcyclus in Enschede vormgegeven in wat heet een doelenboom) er zelfs op aangepast.
Voor het realiseren van de ‘15 minute city’ (in de basis een onschuldige gedachte) laat ‘ambtelijk’ Enschede zich adviseren door het Shared Space Kenniscentrum. Hebben zij door gebrek aan echte bestuurders de leiding in deze dans?
Shared Space: een ruimte waarin verkeerssituaties gereguleerd worden op basis van eigen verantwoordelijkheid van mensen, in plaats van op basis van regels en verkeersborden.
Enschede heeft over deze zogenoemde ‘shared space’-gedachte echter een eigen – door de politiek ingegeven – sausje gegooid. Zie het resultaat bij dit boompje op de kruising bij Hogeschool Saxion en deze en deze fietspaden.
Conclusie
De vraag die wij moeten beantwoorden is een simpele; willen we opkomen voor onszelf en onze naasten?
Op 15 maart 2022 (de verkiezingen provinciale staten) ging 44,5 procent van de stemmen naar de zes kartelpartijen VVD, GroenLinks, PvdA, CDA, D66 en ChristenUnie. Door trucs ging uiteindelijk 50,7 procent van de zetels in de Eerste Kamer naar de zes kartelpartijen.
Wij zullen daarom nog duidelijker andere keuzes moeten maken. De huidige overheid doet het niet! En al heb je twijfel. Niet de pijlen richten op de BoerBurgerBeweging en/of Caroline van de Plas omdat ze in de provinciale staten de verkiezingsuitslag en beloften (nog) niet waar heeft kunnen maken.
Al ben je ervoor om de grenzen helemaal dicht te doen. Zij is wel de enige die een aantal van 15.000 ‘vluchtelingen’ per jaar heeft genoemd. Bij een ‘coalitie’ gesprek met meer pro-Nederland en pro-Nederlander partijen kan de BBB en Caroline van de Plas daar niet meer van terugkomen.
Ga dus uit van de eigen kracht, het eigen onderscheidend vermogen en de toegevoegde waarde voor Nederland en de Nederlander. Het doen van buitensporige voorstellen als verkiezingsretoriek lijkt even aardig, maar op de lange termijn stemmen juist minder mensen. En wel omdat ze van mening zijn dat er toch niet naar ze wordt geluisterd. Buitensporige voorstellen komen dan ook veelal juist als een boemerang terug.
Wat ons in tientallen jaren is afgepakt kan niet in no-time hersteld worden. De baantjescarrousel moet stoppen. Er zal – wat dan heet – een mars door de instituties moeten worden afgelegd. Ook zij die zijn afgedwaald, de kans geven weer om aan te sluiten.
Het is nu zaak ervoor te zorgen dat de mensen gaan stemmen. Dat we de basisvoorzieningen weer op orde krijgen, er juridisch houdbare wetsvoorstellen worden gemaakt, er weer sprake is van een echte volksvertegenwoordiging.
En voor de Nederlander is de boodschap: als je voor Nederland en voor de Nederlanders bent, moet je de moeite nemen om te gaan stemmen. Als dierenliefhebber niet stemmen op de Partij van de Dieren. Een partij die het normaal vindt dat dierenhaters massaal Europa binnenkomen om vervolgens door te reizen naar Nederland.
Een stem op een van deze ‘groene partijen’, waar je voor Omtzigt NSC en voor Groep van Haga BVNL moet lezen. Het is voor een eerste stap genoeg. Met deze keuze en een passende uitslag kunnen we het in 2026 op lokaal niveau dan prima afmaken en onze codewoorden laten landen.
Nooit opgeven, niets doen is geen optie. Enschede/Nederland is het waard!
Erwin Versteeg is zelfstandig ondernemer en sinds maart 2018 voorzitter van ‘Verbindend Enschede’. De columns die hij schrijft, zijn op persoonlijke titel en bedoeld om een discussie op gang te brengen. Onderwerpen in de columns zijn lokaal, landelijke, geopolitiek of maatschappelijk, en daarmee lokaal en/of landelijk mogelijk geen onderdeel van hun (politieke-) verkiezingsprogramma.
.
