De vraag of onze democratie nog functioneert en of we als Nederlanders ook nog trots kunnen en mogen zijn op ons land, moet ik steeds meer negatief beantwoorden. Wat er precies mis is in dit land, is dat het Nederland niet meer is en vooral dat we kennelijk als burgers amper nog grip hebben op onze eigen, Nederlandse toekomst. Laten we eens luisteren naar bijvoorbeeld Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt in zijn Thorbecke lezing: “Wetgeving uit de Europese Unie, richtlijnen en verordeningen, heeft directe werking in Nederland en de aanname daarvan gaat feitelijk buiten de hele grondwettelijke ordening om. Wetgeving die in Brussel wordt vastgesteld, heeft een enorme impact op Nederland, zonder enige effectieve democratische controle uit Nederland.” Op dat terrein staan de Volksvertegenwoordigers die wij als burgers voor het onafhankelijke gebied Nederland hebben ‘gekozen’, nu dus al compleet buitenspel. Op de vraag of wij onze ‘vertegenwoordigers’ daadwerkelijk hebben ‘gekozen’ kom ik verderop terug.
Democratie verder ontmanteld
De besluitvorming over bijvoorbeeld de coronacrisis vond plaats in wat het ‘Catshuisoverleg’ wordt genoemd, waardoor de in onze democratie ingebouwde controlemechanismen handig werden vermeden. De belangrijkste besluiten van de regering, zoals een lockdown, een avondklok en een schoolsluiting zijn de afgelopen jaren dus genomen door een exclusief en select gezelschap dat volgens de wet of de grondwet helemaal niet bestaat (het Catshuisoverleg), laat staan dat het de bevoegdheden heeft om besluiten te nemen. Wie nog denkt dat de besluiten in Nederland samen door de regering en het parlement worden genomen, moet toch nog eens nadenken over de ‘klimaattafels’, waar lobbygroepen (o.a. zwaar gesubsidieerde NGO’s) een klimaatakkoord in elkaar konden flansen, wat vervolgens nog door de regering 1 op 1 werd overgenomen ook. De Tweede Kamer? Nooit meer wat van gehoord. De Eerste Kamer? Idem dito! Hiervoor worden landbouw en visserij vrijwel compleet ontmanteld en komt de Rijksoverheid zonodig door onteigeningen aan dure en lucratieve landbouwgronden, die binnen de kortste keren tot nog weer lucratievere bouwgronden worden omgetoverd.
Landbouwgrond wordt, zonodig gedwongen, aangekocht door overheden voor ca. 20 euro per vierkante meter en na de aanleg van wat riolering en klinkerwegen, verkocht vanaf 300 euro of meer per vierkante meter als ‘bouwgrond’. Dat dit een buitengewoon lucratieve handel is, waar zelfs ambtenaren zich via hun echtgenoten (die als makelaar optreden) in mengen, weten we al via het Apeldoorns Grondbedrijf. De hierbij waarschijnlijk betrokken burgemeester en een wethouder werden op een meesterlijke manier tijdig uit de wind gezet. Dat de overheid aangekochte grond achteraf niet zelden kwalificeert als gifgrond om het nóg voordeliger in handen te krijgen, weten we nog van de latere D66-leider Pechtold in zijn kwaliteit als wethouder in Leiden.
Besluitenvorming elders met rechtskracht in Nederland
Er zijn verschillende, internationaal opererende gezelschappen die allemaal regels opstellen en die in ons land door de heersende politiek over de longen wordt geïnhaleerd als een soort van genotmiddel. De Tweede Kamer, als het goed is een deel van de wetgevende en ‘controlerende macht’ staat daarbij vrijwel compleet buitenspel. We kunnen stemmen tot we een ons wegen, maar op duistere wijze zien we ook steeds weer opnieuw dezelfde gezichten in de politiek. Het kabinet Rutte-lll wordt weggestuurd vanwege een ‘ongekend onrecht’ en komt een paar maanden later in vrijwel dezelfde samenstelling terug als Rutte-lV. Voor veel deelnemers is politiek dan ook niet meer dan een verdienmodel. FvD oprichter Baudet bijvoorbeeld, ging in op het advies van Arendo Joustra (hoofdredacteur Elsevier) en startte een politieke beweging. Daarvan hebben zich inmiddels weer mensen afgescheiden, die niet zelden ook zelf een politieke partij begonnen. Klaarblijkelijk is dat toch wel een heel lucratieve handel, zo’n politieke partij.
Politiek: goeie ‘handel’
Een ander voorbeeld van de teloorgang van de Tweede Kamer vinden we op de website van Geert Dales, ex-wethouder in Amsterdam en ex-voorzitter van de politieke vereniging ‘50PLUS’: op 6 mei 2021 kwam er een einde aan de fractie van 50PLUS in de Tweede Kamer toen fractievoorzitter en enig Kamerlid namens 50PLUS, Den Haan de partij verliet. Ook de minister van Binnenlandse Zaken zag dat zo. De vereniging 50PLUS – de partij dus – krijgt daarom vanaf 2022 subsidie op basis van de twee Eerste Kamerzetels omdat de partij niet meer in de Tweede Kamer is vertegenwoordigd. Kamervoorzitter Vera Bergkamp zag dat toch ietsjes anders. Met één tik van haar toverstok op de Kamerreglementen creëerde zij een wonder dat niet onder doet voor Jezus’ herrijzenis na de kruisiging. “De 50PLUS fractie heeft niet opgehouden te bestaan” verklaarde ze.
Deze goocheltruc bracht Liane den Haan een groot financieel voordeel. In het eerste jaar van haar Kamerlidmaatschap telt dit op tot circa één miljoen euro. Dit gebeurde door Den Haan, alsof zij nog steeds de seniorenpartij vertegenwoordigt, het bestuur toe te schuiven van de steunstichting voor de oude 50PLUS-fractie, een verplicht voorgeschreven rechtspersoon waaraan de Tweede Kamer de subsidies verstrekt voor salarissen van medewerkers en andere fractiekosten. In die stichting zat een gespaarde reserve van tonnen en kwam veel meer overheidssubsidie binnen dan bij een eenpersoonsfractie. Dat bleef nog zo tot een jaar na de verkiezingen. Daarom ving Den Haan maandelijks zo’n 50.000 tot 60.000 euro meer dan de 40.000 euro voor BBB en BIJ1. Den Haan kon een serieuze hofhouding installeren, het geld klotste immers tegen de plinten, terwijl de andere parlementaire eenpitters zich veel minder ondersteuning kunnen veroorloven. CDA-afsplitser Pieter Omtzigt komt er als ‘Groep Omtzigt’ nog beroerder van af. Hij kan sinds zijn terugkeer rekenen op 11.000 euro per maand en krijgt minder spreektijd. Ter herinnering: Den Haan, nummer 1 van de lijst 50PLUS verwierf 80.533 stemmen bij de verkiezingen in 2021. Omtzigt, nummer 2 van het CDA, behaalde toen 343.472 stemmen.
Den Haan heeft inmiddels een nieuwe beweging opgestart onder de naam ‘Goud’. Dat zou staan voor “goed ouder worden”. Zelf denk ik dat het meer over haar verdienmodel gaat, omdat ze op het terrein van politiek niet verder komt dan futloze kretologie: “als je geboren wordt, word je elke dag ouder”. Zo ken ik er ook wel een paar in de orde van “als je niet geboren wordt, heb je ook geen koude voeten”.
Overigens werd 50PLUS opgericht door o.a. Jan Nagel, in het verleden lid van de PvdA en programmamaker/redacteur bij de VARA. Nagel was één van de ondertekenaars van het extreem-linkse pamflet ‘Tien over Rood’[1] waarin o.a. de erkenning van de DDR en de Vietcong werd geëist. Nagel noemde het ‘IJzeren Gordijn’ wat de communistische Oost-Duitse regering optrok, “historisch juist”. Als oprichter van eerst Leefbaar Hilversum, wat later Leefbaar Nederland en daarna 50PLUS kan Nagel met recht een democratiemisbruiker worden genoemd. Een beetje marktonderzoek vooraf en vervolgens de niches in het politieke landschap vaststellen, waarna een partij wordt opgericht die dat deel van de electorale markt zegt te zullen bedienen, maar dat uiteindelijk natuurlijk niet doet. Het financiële spel is hem belangrijker dan de politieke knikkers. Hij had niet het beste voor met de toenmalige burgers van de DDR en ook niet met de Nederlandse burgers, noch de democratie.
Zonder electoraat in de Kamer
Wat overblijft is het gevoel dat er sprake is van een soort ‘misbruik-democratie’ waarin de keuze van het electoraat ondergeschikt is aan politieke carrières. Zo presenteert het FvD één Kamerlid die slechts 430 stemmen verzamelde, de PVV een Kamerlid met 264 stemmen, de VVD een Kamerlid met 463 stemmen en D66 een Kamerlid met 841 stemmen. De kiesdeler bij de verkiezingen in 2021 was echter 70.107 stemmen voor een zetel. Maar zo werkt het in ons land dus niet; als je netwerk op orde is kom je met veel minder stemmen in de Kamer; dan maakt het ineens een stuk minder uit wat de kiezer wil. Kennelijk maken anderen dat uit. In onze Tweede Kamer zitten slechts 11 volksvertegenwoordigers die de kiesdeler haalden van 70.107, de rest (139) behaalde dat bij lange na niet en is slechts stemvee, doet precies wat hen wordt opgedragen door de fractieleiders en/of partijbonzen. En anders donderen ze maar weer op.
Bij de constructie van onze democratie door o.a. Thorbecke, was Nederland verdeeld in 38 kiesdistricten. Om een district te winnen moest een kandidaat de absolute meerderheid van uitgebrachte stemmen in zo’n district verwerven. Indien nodig werd een tweede verkiezingsronde gehouden tussen de twee hoogstgeplaatste kandidaten uit de eerste ronde, waarna één van hen werd afgevaardigd als vertegenwoordiger van de inwoners in dat district. Na twee jaar volgende weer verkiezingen om de rest van de Kamer te vervangen. In essentie ging het er dus om dat een kandidaat werd gekozen door voldoende burgers uit zijn district; iedere Volksvertegenwoordiger had zodoende voldoende electoraat als rechtvaardiging voor zijn Kamerzetel en partijen bestonden niet. Natuurlijk wisten burgers wel of iemand behoudend was of juist avontuurlijker, of iemand protestant was of katholiek. Op grond van dergelijke overeenkomsten in standpunten zullen zeker wel afspraken in de Kamer zijn gemaakt, maar dichtgetimmerde akkoorden bestonden niet; er waren immers geen partijen.
Geradicaliseerd?
Wie nu zegt dat onze democratie geleidelijk helemaal stuk is gemaakt door de listige partijpolitiek, is ‘geradicaliseerd’, keert zich volgens een groot deel van de heersende politiek ‘tegen de instituties’ en klaarblijkelijk “bedreigen zij de democratie”. Daarom is het kennelijk tijd voor een wet die kritische organisaties of politieke partijen juridisch kan uitsluiten. Onder andere Jan Paternotte, namens D66 in de Kamer met 6.685 stemmen (wat dus normaliter in de verste verte niet genoeg zou zijn voor een zetel) en op wonderbaarlijke wijze nog ‘fractieleider’ óók met dat povere aantal stemmen (!), is van mening dat de vermeende antidemocraten het cachot in moeten. Dat hijzelf zonder voldoende electoraat in de Kamer zit, valt hem wijselijk niet op en hij trekt zijn voorgevel maar al te graag open tegen critici.
Voor de uitvoering van het uitsluitingsplan, is een persoon gevonden die van meewaaien met willekeurig welke wind dan ook, haar beroep heeft gemaakt: Dilan Yeşilgöz-Zegerius (Ankara, 1977), momenteel acterend als minister van Justitie & Veiligheid namens de VVD. In de jaren voordat de Turks-Koerdische lid werd van de VVD, was ze onder meer actief bij de Socialistische Partij, GroenLinks en de Partij van de Arbeid. Kennelijk is de stap van socialistische of communistische voorkeuren naar de meer liberale opvattingen vrij klein, of het moet zijn dat de verdienmodellen rond het thema ‘politiek’ de ruggengraat vrij snel flexibel maken. Mevrouw Yeşilgöz werkt met haar ministerie aan een wet die ‘antidemocratische’ partijen en groeperingen moet uitsluiten van deelname aan het debat en liefst aan de hele samenleving. De Staten Generaal echter, vormen gezamenlijk een ruimte waar volstrekte onschendbaarheid geldt en waar de afgevaardigden iedere wet mogen bekritiseren, zelfs artikel 1 van de Grondwet.
We staan momenteel op het punt om voor 24,3 miljard euro aan maatregelen te nemen die een hobby van een paar natuurfreaks in stand moet houden, terwijl 200.000 mensen in Nederland afhankelijk zijn van de voedselbank. Het immigratiesaldo was in 2022 maar liefst netto 228.000 mensen, terwijl Nederland vol is en het absorptievermogen lang geleden is bereikt. 200.000 ondernemers zijn technisch failliet door de coronamaatregelen van het kabinet. Ook de Raad van State klaagt in haar jaarrapport van 2022. De overheid wil te veel met te weinig, kan geen nee zeggen en weigert belangrijke keuzes te maken.
Het is niet dat Nederland is getroffen of wordt geruïneerd door natuurrampen of oorlogen. Het is de politiek zelf die zogenaamde crisissen veroorzaken op elk denkbaar terrein en die vervolgens ‘oplost’ door de lasten voor de burgers te verhogen. Zou de Aardse temperatuur reageren op wat de burgers bij de benzinepomp voor hun brandstof betalen? Nederland telde in 2021 nog slechts 52.100 land- en tuinbouw bedrijven. Ook die moeten kennelijk weg om hun grondgebied toe te voegen aan urbanisatie van ons land, met hier en daar wat parkjes. Hoe zou de ‘stikstofdepositie’ zich bewegen als we alle boeren verjagen en daar bijvoorbeeld ‘vluchtelingen’ uit Afrika gaan huisvesten? En hoeveel hemelwater zou die grond dan nog absorberen? En voor de economen onder ons: hoeveel dragen die boerenbedrijven nu bij aan het Bruto Nationaal Product (BNP) en hoeveel zouden die Afrikaanse ‘vluchtelingen’ straks bijdragen aan dat BNP?
De antwoorden zijn simpel. Als we 100 koeien vervangen door 3.500 mensen, dan neemt de stikstofdepositie toe. Als we een halve kilometer grond bebouwen, neemt de grond daar amper nog water op. De boerenbedrijven leveren geld op en Afrikaanse (of Arabische) vluchtelingen kosten per saldo meer dan zij bij kunnen dragen. Dat laatste is die vluchtelingen overigens meestal helemaal niet kwalijk te nemen; ook al zo’n zelfbouw-crisis waar de politiek tegenaan blijft hikken.
Er moeten geen mensen bij: er moeten mensen weg. En een heleboel ook. Daarom volgende week: bevolkingspolitiek.
[1] Voor wie het geheugen even wil opfrissen; zie wikipedia. www.nl.wikipedia.org/wiki/Nieuw_Links_(PvdA)
