Dit is een artikel van P. van Lenth
Er wordt in de media nog steeds geen aandacht aan besteed, toch kan het mensen hoop op de langere termijn geven: De vele maatregelen zullen er niet alleen voor zorgen dat de verspreiding van het coronavirus wordt gereguleerd, het zal er ook voor zorgen dat veel andere besmettelijke virussen en bacteriën een halt wordt toegeroepen. Dat laatste zal de totale gezondheid van de bevolking ten gunste komen en daarmee een positief effect op de levensverwachting hebben.
Verder, het zal zeker zo zijn dat er dit jaar honderden of zelfs duizenden zullen doodgaan aan het coronavirus, maar daarmee zijn diezelfde mensen gevrijwaard van een stervensproces door een andere doodsoorzaak. De frequentie van die andere doodsoorzaken zal dus afnemen. Interessant zal zijn om daarvan het effect op de levensverwachting, kwaliteit van leven en kosten voor de maatschappij in kaart te brengen. Ook wetenswaardig: Hoe zwaar is het stervensproces door dit virus in vergelijking met wat de al zwakke patiënten anders was overkomen.
Dus, misschien gaan ‘we’ wat de gezondheid betreft er alleen maar op vooruit. Maar ja, wie is ‘we’. In deze analyse is dat ‘de bevolking’ en niet het individu dat de pech heeft door het virus getroffen te worden en daardoor vele kwaliteitsjaren misloopt.
Vooral in de loop van de afgelopen twintigste eeuw hebben we een ethische ‘filosofie’ geïnternaliseerd die erop neerkomt dat ‘ieder mens het hoogste recht op een mooi leven heeft’. We zijn allen ieder mensenleven gaan beschouwen als het hoogste goed en alle maatschappelijke instituties horen erop gericht te zijn ieders kwaliteit van leven zo goed mogelijk te dienen. Terwijl die instituties er in eerdere eeuwen vooral waren om de status quo van ‘het rijk’ in stand te houden.
We accepteren niet meer wat alle eeuwen en millennia voor de bevolking een voldongen feit was: Dat rampspoed nu eenmaal plaatsvond en dat de dood daardoor op een onverwacht moment zomaar kon toeslaan; dat de mensen daarom niet gefocust waren op luxe bezit en afvinken van bucket lists; dat het zaak was om zo snel mogelijk te zorgen voor veel en succesvol nageslacht; dat men vreemdelingen buitensloot, die immers besmettelijke ziekten meebrachten; dat men troost vond in de bewering dat de dood niet het echte einde is; dat het beroep van soldaat minder tegenstond, waardoor bijvoorbeeld grenzen goed verdedigd werden.
De impact van het coronavirus is vooral zo heftig omdat we zijn gaan denken dat we de natuur in al zijn facetten kunnen beheersen. Er zijn genoeg succesvolle voorbeelden van, maar we zijn toch teveel erin gaan geloven. De huidige aanpak zou ook kunnen leiden tot een zwakkere mensheid dan wanneer we het virus vrijelijk zijn gang zouden laten gaan. Maar ja, wie geeft er tegenwoordig nog om ‘de bevolking’ boven de ene mens.
Stel jezelf de vraag: Ben ik bereid te sterven voor een sterkere bevolking? Wat je ook vindt, het is een vraag waarover mensen in vroegere eeuwen minder diep hoefden na te denken.
P. van Lenth
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
