In de slotfase van de verkiezingen lopen we tegen een interessant fenomeen aan: Roberto Haak – ook bekend van ‘Hook Solutions’ onder het alias ‘Kapitein Haak’, was tot zeer recent actief als fractievolger bij FvD Gelderland. Maar daar blijft het niet bij: Roberto was eveneens te zien in ‘First Dates’, een TV-programma waarin hij op date ging met twee dames tegelijk. Hij lust er wel pap van, zullen we maar zeggen.
Wat begon als een uit de hand gelopen grap – Roberto wilde op de nationale lijst van de Piratenpartij, in verband met zijn markante achternaam – viel binnen de FvD-Statenfractie uiteindelijk niet in goede aarde. Aanvankelijk werd Roberto intern nog de hand boven het hoofd gehouden, omdat het zoals gezegd ging om een practical joke, maar al snel was het exit Roberto, in behoorlijk definitieve bewoordingen van de fractievoorzitter.
Je kunt natuurlijk wél de vraag stellen hoe über-erg het is dat Roberto voor twee partijen tegelijk actief wil zijn. Toen Thierry Baudet met FvD begon – luister het maar terug in mijn interview met hem – was het idee om politiek meer ‘a la carte’ aan te bieden. Dus een rechts standpunt op klimaat moest verenigbaar kunnen zijn met een links standpunt op immigratie, en vice versa. Als je Thierry’s boek leest, Breek het partijkartel, was het precies de insteek om te breken met partijgebonden kadaverdisciplines.
Goed, al snel begon er een nationale heksenjacht waarin iedereen gelieerd aan FvD zo hard mogelijk kapot werd gemaakt. En dit noodzaakte de partij om wat strenger en geslotener te worden, dat begrijp ik allemaal wel. Maar alsnog – het is wel zo eerlijk om dat initiële uitgangspunt in gedachten te houden als we de casus ‘Roberto’ beoordelen. Houd ook in gedachten dat het totale bestuur van de Piratenpartij destijds binnen FvD was opgegaan. Raakvlakken zijn er dus zeer zeker.
Enfin, dit is het screenshot waarom het gaat: (tekst gaat verder onder het screenshot)
Een FvD-sympathisant gaf hierop het volgende commentaar: “Weer fijne reclame voor de partij hoor… We zijn een conservatieve partij!”
Maar is dat eigenlijk zo? Denk er eens wat dieper over na.
Wie goed en hard nadenkt, komt snel op de vraag, wat dat ‘conservatisme’ dan nog voorstelt. Conservatisme is van oudsher ‘respect voor gezaghebbende instellingen’. Maar al die instellingen zijn knetter woke & cultuurmarxistisch.
Universiteiten –> woke.
Rechtspraak –> vervolgt rechtse publicisten, linksradicalen komen overal mee weg.
Het huwelijk –> vooral een valstrik voor mannen, zie maar eens je kind nog te zien te krijgen bij een vechtscheiding.
Enzovoorts, enzovoorts…
Zelfs het Nederlanderschap is niet meer dan een papiertje in je kontzak waar iemand uit Arabië kennelijk evenveel recht op heeft. En de Herdenking van de Tweede Wereldoorlog is schaamteloos gekaapt door social justice warriors om andersdenkenden, lees: critici van de globalisering, uit te sluiten en te demoniseren.
Al die gevestigde instellingen zijn kankerhard doorgerot, en dat is het mooie aan FvD, dat politici als Gideon van Meijeren daar dag en nacht op inbeuken. Trappen tot er wat loskomt! Dát is het hoogst haalbare! ‘Conservatisme’ is al ruim een decennium geen haalbare kaart meer. Er valt niks meer te ‘conserveren’. Revolutie moeten we hebben!
En al wíl je een conservatief ‘huisje boompje beestje’: in de praktijk zul je vrijwel zeker geen woning vinden om dat überhaupt te kunnen doen. En als je daar door een godswonder wel in slaagt, moet je sowieso tweeverdienen waardoor je in een relatie zit met een vrouw die min of meer getrouwd is met de baas.
Vergeet ook niet dat zelfs de kerken in coronatijd vooraan in de rij stonden om QR-codes te controleren. Dus hoezo, ‘conservatisme’ – hoe kóm je erbij!
Wie deze totale achtergrond overziet, kan Roberto A.K.A. ‘Captain Hook’ met zijn ‘double dates’ welbeschouwd geen ongelijk geven. Je kunt terecht de vraag stellen of dat dan een voedingsbodem is voor langdurige trouw. Maar in monogame relaties geldt even goed: zodra er een man om de hoek komt die een beter sociaaleconomisch plaatje biedt, is ze weg. Dus geniet van wat zich aanbiedt, zolang het zich aanbiedt.
In dat licht bezien is Roberto misschien minder een clownesk figuur dan een icoon van deze tijd – iemand die zich niet meer conformeert aan de hokjes waar de politiek, de media en zelfs de liefde ons in willen opsluiten. Hij neemt alles met een korrel zout, inclusief zichzelf, en dat is nog de meest revolutionaire houding die er overblijft in een wereld waarin conservatisme geen ankerpunten meer heeft.
Misschien moeten we dus niet lachen óm Roberto, maar mét hem – want hij belichaamt precies wat de gevestigde orde absoluut verguist: de vrijheid om je eigen koers te varen, al zigzaggend tussen partijen, principes en dates.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
