Door:
Nederland heeft bij de laatste verkiezingen overwegend ‘rechts’ gestemd en dat zal alles te maken hebben met een sluimerend onbehagen onder de burgers over de situatie in ons land. In het bijzonder de doorgeslagen gektes zoals milieu, ‘woke’ en genderperikelen. De werkelijke problemen, zoals de onafzienbare rijen kansloze nieuwkomers die ons overvolle land overwoekeren en de onleefbaarheid in de steden door misdaad en regelrechte terreur, hebben meer prioriteit onder de bevolking dan de neo-communistische hobby’s en projecten. Steeds weer werd in het verleden besloten tot meer immigratie, meer macht en invloed voor de EU en meer offers voor het ‘klimaat’, maar daar is onder de burgers minder aandacht voor dan de feitelijke, alledaagse problemen die iedereen kan zien ontstaan.
Rechts, Links
Wie voortdurend naar ‘rechts’ kijkt, ziet links natuurlijk niets meer. In de praktijk komt dit erop neer dat de ‘Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid’ (NCTV) enorm goed op zit te letten of er niet toevallig ergens een ‘rechtse beweging’ van geweldsbeoefenaren te vinden is, terwijl op hetzelfde moment linkse terroristen er niet voor terugdeinzen om hele steden aan puin te slaan. Ook dat laatste heeft veel stemgerechtigden ertoe gebracht links de rug toe te keren en wat kanttekeningen te zetten bij het beleid van de afgelopen jaren. Zij krijgen de rekening namelijk gepresenteerd en die is nogal pittig te noemen.
Anders dan voor de verkiezingen wordt geveinsd, blijken de gevestigde partijen het na de verkiezingen tóch met elkaar eens te zijn. Het meest opvallende daarbij is, dat op het oog sterk benadrukte punten uit de partijprogramma’s moeiteloos worden ingewisseld voor tegenovergestelde standpunten. Zonodig wordt na de verkiezing het hele partijprogramma in de prullenbak gemikt, zoals bij de eerdere formaties gebeurde.
Klimaat
In 2017 bijvoorbeeld, bleek na de verkiezingen ineens ‘het klimaat’ topprioriteit voor de VVD te zijn, die ineens en uit het niets, ‘koploper’ in de groene wereld wilde zijn. In het verkiezingsprogramma was daar vrijwel niets van terug te vinden. Wat er wèl instond (en ook voor de laatste verkiezingen), was dat er ingegrepen moest worden in de vluchtelingenstroom die na Merkels’ “Wir schaffen das” compleet uit de hand was gelopen. De praktijk leert ons dat er wekelijks hele dorpen verhuizen naar ons overvolle land; men staat er bij en kijkt er slechts naar. Er wordt nu eenmaal door partijgenoten en andere vrienden flink in de asielindustrie verdiend die bol staat van de miljardensubsidies.
“PVV, FvD en JA21 kunnen
beter niet meedoen
met de stoelendans”
De kans dat de huidige premier een volgende termijn zonder kleerscheuren doorkomt, is gering. De nasleep van de kinderopvangtoeslagen affaire wacht nog op nader onderzoek door de Kamer, de aanpak van de COVID-19 pandemie eveneens en inmiddels is daar het geschutter van Buitenlandse Zaken in Kaboel bijgekomen. Kaag, en met haar D66, zal het dus ook niet redden en dat is maar goed ook.
Integenstelling tot veel landgenoten opteer ik zodoende niet voor een Kabinet met bijvoorbeeld PVV, FvD of JA21. Deze partijen krijgen in dat geval immers geheid de posten toegeschoven die zich straks hebben te verantwoorden voor blunders en falen van vorige bewindslieden. Dat te moeten verdedigen levert in dat geval meteen ook een zware last op voor deze ‘rechts’ genoemde partijen en de overheidsgecontroleerde pers zal dat breder uitmeten dan ooit. Zij kunnen veel beter nu nog even niet meedoen met de stoelendans.
Voor Remkes resteert de ondankbare taak ons land nog een zetje te geven in een richting waarvan hijzelf waarschijnlijk ook wel weet dat het een verkeerde richting is.
