Het CDA heeft een nieuwe lijsttrekker gekozen en de keuze van het bestuur viel op Hugo de Jonge, de huidig Minister van VWS en vicepremier. De leden hebben kunnen ‘stemmen’, maar beseften niet dat wanneer de keuze binnen het bestuur al een uitgemaakte zaak is, hun stem zinloos is; je wilt een halfje moutbrood en als je thuiskomt blijkt het zo’n smakeloos halfje wit. Knipwit welteverstaan.
Door Ton Nijhof
Onze democratie, of wat daar nog van over is, lijkt in haast niets meer op wat Thorbecke & co. oorspronkelijk voor ogen hadden: vertegenwoordigers uit het volk (wel van enig niveau uit de gegoede burgerij en adel natuurlijk) zouden, mits voldoende gesteund door het electoraat, hun opwachting in de Staten Generaal mogen maken, alwaar zij het bestuur van het land en de wetsontwikkeling op bedaarde en weloverwogen wijze vorm zouden geven voor de dan komende vier jaar. Niets menselijks was ook die politici echter vreemd en al spoedig vormden zich vóór de verkiezingen reeds coalities die afspraken maakten hoe zij het democratische varkentje in de SG zouden gaan wassen. Het partijstelsel ontstond.
“Door-en-door incestueus”
In het beste geval willen politici zo lang mogelijk op hun plek blijven zitten, teneinde zoveel mogelijk van hun voornemens (en hopelijk die van hun achterban) werkelijkheid te maken. In het slechtste geval willen politici daar zolang blijven zitten als goed is voor hun eigen carrière. Dat slechtste geval lijkt nu massaal te zijn ingedaald bij de huidige lichtingen politici. Fortuyn waarschuwde er al voor: “de Nederlandse politiek is een door en door incestueuze en coöpterende club van ‘ons-kent-ons’ groeperingen”. Dat dergelijke groeperingen niet meer in de gaten (wilden) hebben dat ons land inmiddels een ‘verweesde samenleving’ was geworden, boeide de politieke vakelites volstrekt niet. De voor de heersende kliek gevaarlijke Fortuyn werd vervolgens vermoord en ik denk niet dat lapzwans Van der Graaf het geniale brein achter de moord was.
Als geen ander heeft het Christen Democratisch Appèl vorm gegeven aan de teloorgang van democratie en fundamentele democratische omgangsvormen. Stemmers op kandidaat Omtzigt kregen een bedankje voor hun stem op De Jonge en vice versa. Een béétje bestuur verklaart de verkiezingen dan ongeldig en organiseert een verkiezing waar niets op aan te merken is. Maar nee: een bevriend notaris en een bevriend techneut worden opgeroepen om de gekreukte was te strijken en de verkiezingen verdwijnen in de linnenkast van vergetelheid. De kandidaat moet marketingtechnisch de juiste gelaatstrekken hebben, een gladjanus zijn in het debat en niet te beroerd zijn om te liegen alsof het gedrukt staat. Hugo de Jonge voldeed kennelijk op weergaloze wijze aan dat profiel, in tegenstelling tot de wat meer autistisch (lees: zorgvuldig) ogende Omtzigt. Als het echter op kwaliteiten aankomt die er werkelijk toe doen, dan zou de aanpak van de vermeende crisis rondom Coronavirus voldoende aanleiding moeten zijn alle kandidaten welkom te heten, behalve De Jonge.
Verscheurde partijprogramma’s
De CDA-leden leven in de veronderstelling dat hun keuze heeft geleid tot het lijsttrekkerschap van De Jonge, net zoals zij geloven dat straks bij de verkiezingen hun programma werkelijkheid zal worden in het regeringsbeleid. Ik heb slecht nieuws voor ze: op 18 maart 2021, om 00:01 uur precies, ligt het verkiezingsprogramma uiteen gescheurd in de prullenmand en begint een tombola voor de banen die de carrières van de dames en heren CDA-politici de gewenste ‘boost’ geven. En bij andere partijen is het niet veel beter.
Het electoraat denkt gestemd te hebben en denkt dat hun stem daadwerkelijk wat uit heeft gemaakt.
Was het maar waar…
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
