In een interview met het Algemeen Dagblad [1] beweerde politicus Jesse Klaver (GroenLinks) dat wanneer hij de achternaam van zijn vader zou hebben gehad, hij veel minder kansen zou hebben gehad in ons land. Zijn vader is Marokkaan en draagt de naam Feras. Waaróm dat zo zou zijn vertelde hij niet. Het zal toch niet zo zijn dat een achternaam ‘racisme’ oproept? Volgens Klaver kennelijk, is dat wel zo en hij ziet dat ook als een bewijs voor de neomarxistisch geïnspireerde ‘critical race theory’.
Door Ton Nijhof
Het is jammer dat Klaver zich dat niet uitdrukkelijker afvraagt, niet wat nauwkeuriger onderzoekt hoe dat precies in elkaar zit. Bovendien en dat is nog het meest opvallend: van Klaver kunnen we veel zeggen en vaststellen, maar niet dat hij ernstig ‘van kleur is’. Een fractie getint misschien, maar daar hebben meer mensen in de zomer last van, ook de ‘witten’. Zou Klaver dan, om zich in zekere zin als gekwetst te kunnen opstellen, een zeker ‘ras’ veinzen? Doet zich hier alweer een grondige, marxistische cultuur-historische herziening voor, ditmaal van het wetenschappelijke oeuvre van Alfred Russel Wallace en Charles Darwin?
Zou het misschien ook zo kunnen zijn dat ‘jongeren’ met als tweede een Marokkaans paspoort, nogal vaak bovenaan de verschillende misdaadlijstjes staan? Dat de ervaringen met de bevolkingsgroep die voorzien is van een Marokkaans paspoort in ons land al decennialang gewoon niet al te best zijn? Dat het te maken kan hebben met de cultuur en de daarmee samenhangende opvoeding en het religieus-ideologische curriculum van de islam?
Als dat zo is, kan Klaver gerust Feras heten; hij is namelijk niet in de Marokkaanse cultuur en met Marokkaanse normen opgevoed, maar de Nederlandse. Wanneer alle ‘Marokkaanse Nederlanders’ morgen Jansen of Pietersen zouden heten, dan is dat probleem nog steeds niet opgelost omdat hun opvoeders de opvoeding op de Marokkaanse manier hebben afgedaan. Wij noemen dat in Nederland: “nogal slordig”. Maar Klaver vraagt zich niets af in die richting, waarschijnlijk omdat daarmee meteen ook het neomarxistische narratief van ‘critical race’ en ‘white privilege’ terecht komt op de plek waar het thuishoort: op de vuilnishoop van deerniswekkende intellectuele blunders.
En toch begint het bij dat onderzoeken interessant te worden. Want hoe verhoudt de excessieve aandacht voor al dan niet vermeend ‘wit’ racisme, systemisch en institutioneel, zich tot andere narigheid in onze samenleving? Neem bijvoorbeeld het antisemitisme of de homohaat, het belagen van ongesluierde vrouwen en geloofsafvalligen. Waarom krijgt het ene onrecht alle aandacht van Klaver c.s. en al het andere helemaal niet? Vanwaar die eenzijdige beschouwing vanuit een soort misplaatste arrogantie dat de gedachten die het brein van Klaver prijsgeeft een zekere morele superioriteit hebben?
Wat is eigenlijk de rol van dergelijke politici bij de tribale bewegingen die een aanmerkelijk rumoer in vooral de Randstedelijke gebieden veroorzaken?
[1] Algemeen Dagblad, 1 juli 2020; ‘Akwasi vergelijken met zwarte piet is gewoon racisme, punt’.
Zie ook: www.ad.nl/politiek/klaver-akwasi-vergelijken-met-zwarte-piet-is-gewoon-racisme-punt-uit~a0d6c021/
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
