Het regeringshandelen en spreken over de COVID-19 pandemie en ongevaccineerden laat zich in sommige opzichten vergelijken met het Duitse naziverleden. Mogen wij dat zeggen? Nee dat mag niet, want dat vindt men ‘een stuitende vergelijking’.
Door: Ton Nijhof
Mag Job Cohen zeggen dat ‘moslims de nieuwe Joden zijn’? Ja dat mag Job Cohen weer wel, want hij is een prominent lid van de Linkse Kerk en die mogen meer. Wij zijn allemaal gelijk, maar Linkse kerkgangers zijn net even wat meer gelijk dan andere kerkgangers. Dus mocht Job Cohen dat op 15 december 2010 nog gewoon zeggen:
‘Cohen vertelt hoe zijn Joodse moeder aan den lijve ondervond hoe Joden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog langzamerhand werden buitengesloten. Met moslims gebeurt nu hetzelfde, zo constateert hij. “De PVV zegt gewoon tegen moslims: we willen liever dat jullie weggaan. Maar je kunt dé islam niet de schuld geven van het extremisme. Er zijn zoveel moslims die gewoon huisje-boompje-beestje willen en niks anders. Die mensen worden er nu bang van dat Wilders deel uitmaakt van de macht.”[1]
Laten we het nu eens omdraaien in termen van corona en dan kijken wat Cohen in 2010 gewoon tegen AT5 kon zeggen:
‘Cohen vertelt hoe zijn Joodse moeder aan den lijve ondervond hoe Joden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog langzamerhand werden buitengesloten. Met ongevaccineerde Nederlanders gebeurt nu hetzelfde, zo constateert hij. “De regering zegt gewoon tegen ongevaccineerden: we willen liever dat jullie weggaan. Maar je kunt vaccinatiefobie en religie niet de schuld geven van het extremisme. Er zijn zoveel ongevaccineerden die gewoon huisje-boompje-beestje willen en niks anders. Die mensen worden er nu bang van dat CDA/CU/D66/VVD deel uitmaakt van de macht.”
Zoek de verschillen…
Commissaris van de Koning Arno Brok wilde een prikkelende tiende Rede fan Fryslân. Nou, die kreeg hij op donderdag 28 oktober 2021, en wel van de Joodse publiciste en rabbijn Tamarah Benima. Benima citeerde in haar rede onder andere de Brits-Amerikaanse auteur Aldous Huxley (1894 – 1963), omdat deze schrijver in zijn boek ‘Brave New World’ (1932) “voorspelde dat totalitaire regeringen in de toekomst met de belofte van veiligheid de vrijheid van hun ingezetenen zouden inperken; met instemming en tot volledige tevredenheid van die ingezetenen.”[2] Vervolgens vroeg zij het publiek: “Roept dat associaties bij u op? Bij mij wel.” Bij de na-borrel zei ze te beseffen dat het vergelijken met nazi-Duitsland “ernstig” was. “Maar ik denk dat mensen erover moeten nadenken.” En tijdens haar rede: “Ik zie het totalitaire om zich heen grijpen. Bij de politiek, maar ook bij de wetenschappers die hand- en spandiensten verlenen.”
De eveneens bij de lezing aanwezige burgemeester van Leeuwarden, Sybrand van Haersma Buma, was het daarmee faliekant oneens: “We proberen een samenleving te maken waarin het virus weggaat. Daar past geen vergelijking met de wijze waarop de Joden in de oorlog zijn vermoord. Nederland is een democratie. Ik wil de vergelijking met nazi-Duitsland niet zien. Het emotioneert me. ,,Ik vind het een stuitende vergelijking”, zei Buma. “De Nederlandse regering ziet dat mensen die niet gevaccineerd zijn een risico vormen.” “Nee meneer”, reageerde Benima. “De ongevaccineerden, zoals ik, kunnen zich laten testen en zijn geen gevaar voor de volksgezondheid, zoals de Joden dat ook niet waren.”
Van aanwezigen kreeg Buma een daverend applaus. En toen Benima vertelde wel te snappen dat de burgemeester zijn ,”oud-collega’s in Den Haag verdedigde,” volgde geroezemoes. “Wat u doet is zo onheus”, zei Buma. “Waar gaat dit over? Ik ben hier samen met andere mensen die verantwoordelijkheid hebben voor de samenleving. Iedere vergelijking met wat de Joden is aangedaan, of met Huxley, faalt.”
Het ziet ernaar uit dat Sybrand Buma (“Daar past geen vergelijking met de wijze waarop de Joden in de oorlog zijn vermoord “) de door Benima gemaakte vergelijking met het totalitarisme niet helemaal begreep, ofwel weinig historisch besef heeft. Benima vergeleek de huidige situatie met het geheel aan handelingen van de nazi’s, inclusief de opmaat naar de Jodenvervolging, wat Buma verbaal handig omvormde in een vergelijking tussen de huidige situatie nu en de Joden in de nazikampen, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat is raar, want voordat de nazi’s aan de Jodenvervolging konden beginnen moest de situatie daar wel ‘rijp’ voor worden gemaakt. Er ging dus aan die Jodenvervolging nog heel wat vooraf en die periode die daaraan voorafging is nu juist wat vergeleken werd door Benima, de PVV en het FvD. Laten we, om het perspectief te schetsen en op het gevaar af te worden uitgemaakt voor naziverheerlijkers (daar schijnt weinig voor nodig te zijn), het abjecte Duitse naziverleden wat meer in een tijdsperspectief plaatsen;
Het Duitse nazisme begon aan de desastreuze loopbaan gewoon in het Duitse Parlement. Hoe? Nou: ze werden daarvoor gekozen in heel gewone democratische verkiezingen in 1932. Maar amper aan boord van de nationale politiek, kreeg de voorman van de ‘Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP), Adolf Hitler, het leiderschap van de Duitse staat in handen geworpen: hij werd de nieuwe ‘Bundeskanzler’. Vanaf dat moment volgen de gebeurtenissen in Duitsland elkaar razendsnel op. Het nieuwe kabinet-Hitler trad aan en als eerste regeringsmaatregel (31 januari 1933) ontbond kanselier Hitler de Rijksdag en schreef nieuwe verkiezingen uit die in het voorjaar van 1933 gehouden moesten worden. Vlak na Hitlers aantreden werd het Rijksdaggebouw door brand verwoest, waarvan Hitler en zijn trawanten beweerden dat hierachter complotten van communisten en Joden schuilgingen. Na de verkiezingen in het voorjaar van 1933, waarvoor de nazi’s werkelijk alle propagandamiddelen die maar voorhanden waren inzette, bezat Hitler, door steun van de conservatieve partijen Deutsche Zentrumspartei en Duitse Nationale Volkspartij (DNVP), een absolute meerderheid in het parlement en kon hij legitiem en ongehinderd nog meer macht naar zich toe trekken. Nu begon de ‘Gleichschaltung’. Dit hield in dat de Duitse staat en bevolking in het NSDAP-keurslijf werden gedwongen. Met de ‘Machtigingswet’ van maart 1933 kreeg Hitler helemaal ongekend grote bevoegdheden. Op 14 juli 1933 werd het parlementaire apparaat helemaal gleichgeschaltet met de nazi-ideologie en feitelijk buiten werking gesteld: de wetgevende en controlerende macht lag nu bij de regering Hitler alleen.
Dat roept direct al een vergelijking op met de huidige politieke situatie, omdat de regeringspartijen, mits die kunnen bogen op een meerderheid in het Parlement, in feite controle hebben over zowel de wetgevende als de controlerende macht: een kwestie van ‘achterkamertjes’. De ‘Gleichschaltung’ krijgt in onze tijd vorm in de eenduidige propaganda die dagelijks middels de NPO over de burgers wordt uitgestort en waarbij de regering ‘influencers’ inzet, die als rolmodel optreden en daarvoor prima betaald worden. Die essentiële overeenkomsten hebben we dus: controle over de wetgevende en de controlerende macht, evenals een propaganda-instrumentarium om de gelijkschakeling in het denken te bewerkstelligen. Laten we eerst even verder kijken hoe zich dat destijds ontwikkelde;
Op 2 augustus 1934 overleed de Duitse president Paul von Hindenburg. Er werd geen nieuwe president aangesteld, maar de macht van de kanselier en president werden gecombineerd in de positie van de Führer, Adolf Hitler dus. Door dit feit en een regering zonder oppositie had Hitler nu de totale controle over het maken van wetten. Het leger zwoer een eed van complete trouw aan Hitler, waardoor hij ook nog eens de macht had over het leger.
In 1935 en 1936 nam de Jodenvervolging dan ook een grote vlucht. In mei 1935 werd het de Joden verboden om bij de Wehrmacht dienst te nemen en datzelfde jaar startte ook anti-Joodse propaganda in nazi-winkels en -restaurants, mede als gevolg van gelijktijdige nazipropaganda. De rassenwetten van Neurenberg werden goedgekeurd. Hierin werd onder andere besloten dat Joden en niet-Joden niet langer mochten huwen. Er werd ook besloten dat Joden die minder dan twee Duitse grootouders had geen Duitsers waren en geen staatsburgers meer waren. Dit betekende dat ze geen burgerrechten hadden zoals stemrecht. In 1936 mochten de Joden zelfs geen professionele functies meer uitoefenen waardoor ze geen invloed meer hadden in opvoeding, politiek en industrie. Hierdoor was niemand meer in staat om de anti-Joodse acties te stoppen en lag het pad volledig open naar de uitroeiing van de Joden in Duitsland op industriële schaal en later, na het begin van de Tweede Wereldoorlog in 1939, in andere Europese landen.
We kunnen dus twee perioden onderscheiden: de eerste periode is een voorbereidingsfase en de latere periode is de uitvoeringsfase. En die voorbereidingsfase is nu precies de vergelijking die Tamara Benima, Gideon van Meijeren (FvD) en anderen uit de rangen van FvD en PVV vaak maken: de vergelijking met het ontstaan, het scheppen van de voorwaarden die de nazi’s deze ongekende en ongecontroleerde macht gaf. De periode dus, tussen 1932 en 1937. Dat daaruit eerst Jodenvervolging, evenals de discriminatie en molest van andere groeperingen die de nazi’s onwelgevallig waren, kon plaatsvinden. Zeg maar: dat normaal gemaakt werd wat eigenlijk totaal abnormaal is. De periode 1933 tot 1937 (de Tweede Wereldoorlog begon pas op 1 september 1939 in Europa met de Duitse inval in Polen) en de periode 1939 tot 1945 zijn in feite twee verschillende zaken. De eerste periode vormt een tijdsbestek waarin de nazi’s de macht min of meer sluipenderwijs uit handen namen van de meer democratisch gezinde krachten in het toenmalige Duitsland. De wijze waarop zij in die periode handelden is het thema wat eerdergenoemden vergelijken met de huidige coronaperiode en waarin tenminste de schijn ontstaat dat de democratie meer en meer wordt ondermijnd.
En die vergelijking is eigenlijk niet zo vreemd omdat in deze tijd, alle genomen maatregelen om COVID-19 te beteugelen tot niets hebben geleid, maar wel telkens de vrijheid van de burgers stukje bij beetje hebben beperkt. Het voedt de gedachte bij grote delen van het publiek dat de coronapandemie een uitgelezen kans is voor de politieke kaste om tegenstanders van het beleid op andere terreinen (milieu, onteigening van boeren, belastingdruk, het ontstaan van armoede, tekort aan huizen) zoveel mogelijk de voet dwars te zetten, teneinde de plannen die maatschappelijk weinig tot geen draagvlak hebben toch door te kunnen drukken. In één lidstaat van de Europese Unie, namelijk Letland, is het inmiddels al zover dat gekozen parlementariërs de overheidsgebouwen niet meer mogen betreden en niet meer schadeloos worden gesteld voor hun parlementaire taak, zolang zij niet zijn gevaccineerd. Een effectievere manier om de democratie buiten werking te stellen is bijna niet mogelijk.
Dat vaccin moet toch wel een wondermiddel zijn, als alle regeringen van landen die zijn aangesloten bij de EU of VN (WHO) erop stáán (en nog eens opmerkelijk eensgezind ook) dat iedereen zich daarmee laat prikken en zelfs wetten maken om dat af te dwingen. Inmiddels blijkt ook nog eens dat de beschikbare vaccins allerminst in staat zijn verspreiding van het virus tot staan te brengen, laat staan terug te dringen. Ook gevaccineerden blijken gewoon besmet te kunnen worden en het virus te kunnen overdragen op degenen die, al of niet bewust, niet gevaccineerd zijn of dat vanwege fysieke tekortkomingen niet kunnen.
Naar het zich laat aanzien, zal het grootste deel van de bevolking zich jaarlijks moeten laten prikken, opdat het lichaam de eigen afweer een ‘boost’ kan geven. Gelet op de omstandigheid dat ‘big pharma’ de winsten aardig zag toenemen (een vaccin kost gemiddeld meer dan een tientje, terwijl de ontwikkeling veelal tot stand kwam met behulp van subsidie – dus belastinggeld – zodat er tweemaal inkomsten worden gegenereerd van de belastingbetalers) begint het erop te lijken dat overheden de winsten van multinationals garanderen, door de nationale en supranationale (EU) wetgeving in het belang van diezelfde farmaciereuzen aan te passen.
En dat is de grootste zorg.
[1] AT5, ‘Job Cohen: moslims zijn de nieuwe Joden’, 15 december 2010. Zie ook: www.at5.nl/artikelen/54017/job-cohen-moslims-zijn-de-nieuwe-joden
[2] Aldous Huxly & Linda Cookson: ‘Brave New World’, 1932
——————–
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
