Dit is een artikel van Michael Muse
Als trouwe lezer van Sid Lukkassen wil ik graag mijn licht laten schijnen op het fenomeen cultuurmarxisme dat ik graag met hem wil helpen bestrijden:
Cultuurmarxisme uit zich zeker via de invloedrijke elite, een ons kent ons, die middels de kranten, radio, tv, onderwijs, academische wereld en politiek hun visie kent ons over het wereldburgerschap aan ons opgedrongen hebben.
De burger is dan ook steeds meer een speelbal aan het worden, enerzijds gebrainwasht door de eenzijdige beeldvorming, anderzijds te druk met het organiseren van inkomen, en het direct weer afdragen van 80% van wat verdiend is aan belastingen en heffingen, om vervolgens de laatste centjes uit te geven aan de nieuwste Ikea troep, merkkleding in elkaar gezet door kinderhandjes, of een lening voor de nieuwste ‘milieuvriendelijke’ elektrische fiets.
Het o zo geprezen globalistische kapitalistische systeem helpt de burger ook niet bij het zoeken naar vrijheid, zingeving, ontwikkeling, geluk, rust, liefde en tijd met naasten. In een doorsnee gezin moeten beide ouders fulltime werken om rond te komen zonder vast contract, kinderen zitten op de crèche terwijl papa of mama in de file staat of carrière maakt.
Onze spaarzame vrije tijd na werk brengen we verslaafd door achter de tv of smartphone, dan wel shoppend naar nieuwe hebbedingen. Ondertussen betalen de multinationals nauwelijks belasting en wordt iedere hard verdiende euro continue minder waard door trucjes als rente, inflatie en geldpersen die draaien op lucht door fractioneel bankieren. Alles draait om geld en geld verdienen, en uiteindelijk wordt alles en iedereen de dupe van deze concurrentie, die het slechtste in mensen naar boven haalt.
Helder nadenken kunnen we soms niet meer geloof ik, en we accepteren vanalles maar als zoete koek. Opgeven van nationale cultuur en tradities, meer belastingen en regeltjes, meer macht naar de EU, minder rechten en privacy als burger… eigenlijk zijn we een soort consumptieverslaafde loonslaaf zonder ruggengraat aan het worden, zonder identiteit… ontheemd, vervreemd. Alles van reële waarde wordt ondertussen afgedragen en naar boven gesluisd, producten en diensten afkomstig uit onze eigen handen, tijd, kennis en arbeid, en ingeruild voor fictieve zaken als geld, status en carrière.
Ben benieuwd hoe lang dit nog doorgaat op deze manier… Je roep om meer verbinding steun ik van harte.
Michael Muse
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
