Hopelijk strijkt u over uw gulle hart om actief bij te dragen aan Sids creatieve scheppingswerk met steun via BackMe. Of schrijf u in voor zijn nieuwsbrief!
Dit is een bijdrage van Sid Lukkassen
Op 4 en 5 mei herdenken de Nederlanders de bevrijding en het einde van de Tweede Wereldoorlog. Inmiddels zijn er meerdere stemmen opgegaan om niet enkel op 5 mei aan vrijheid te denken: “Als samenleving en individu kunnen we daar elke dag aan bijdragen, door onze stem te laten horen en elkaar te respecteren.”
Marc de Natris, voorzitter van de marineofficierenkoepel KVMO, schreef destijds in een opiniestuk over het “moreel verval” van onze natie. “Militairen mogen niet meer in het openbaar hun uniform dragen, omdat het vandaag de dag te gevaarlijk is om je als militair in het openbaar te vertonen. Het is toch ongelofelijk dat we dat als maatschappij accepteren.” Denk aan de Britse militair Lee Rigby, die in mei 2013 op klaarlichte dag werd onthoofd in Londen door Michael Adebolajo, die volgens de Daily Telegraph daarbij Allah noemde en de Koran aanhaalde.
De marineofficier noemde verder de vele mishandelingen in het openbaar vervoer, toen al dus (2015). Ook ambulancemedewerkers, brandweerlieden en politieagenten worden wel tegengewerkt door gewelddadige omstanders. “Kennelijk is dat de som van zeventig jaar vrijheid.” Tijd voor een terugblik op het recente verleden.
Als er werkelijk een toestand van moreel verval is, dan moeten we eerst kijken naar de wijze waarop ons land geleid wordt. “De volgende conclusie is gewettigd: zolang de materie niet verdorven is, richten onlusten en andere conflictsituaties geen schade aan; maar als ze wel verdorven is, helpen deugdelijke wetten niet . . . Want zoals een goede mentaliteit voor haar voortbestaan wetten behoeft, zo is voor de naleving van wetten een goede mentaliteit onontbeerlijk.” Wat Machiavelli schrijft in zijn Discorsi (2007, 148-9) is dat als een landsbestuur het verkeerde voorbeeld geeft, het morele weefsel van de samenleving ziek wordt.
En dit verkeerde voorbeeld is er zeker. Zo oordeelde een commissie onder Job Cohen al eens dat Justitie-ambtenaar Yasmina Haifi, die twitterde dat ISIS een “zionistisch complot” is, niet ontslagen mocht worden. Ook de immer voortslepende ‘bed bad en brood’ discussie is tekenend. Al dertien jaar geleden legde het generaal pardon vast dat de gemeentelijke opvang van illegalen moest stoppen. Later brak de PvdA het dossier weer open. Men sloot een compromis met regeringspartner VVD en er werd opnieuw gemarchandeerd. Inreizigers hebben alle instituten doorlopen en de conclusie is: ze moeten terug. Vervolgens spannen activisten zich in om dat te verhinderen, met politieke ruggensteun van de PvdA.
Dit kwam neer op het ondermijnen van de rule of law. Ook de zaak Sterlina P. gaf verkeerde signalen af – deze “jihadbruid” werd teruggehaald uit de Islamitische Staat en door justitie in een safehouse geplaatst. Vervolgens berichtten media echter dat zij het safehouse ontvluchtte en zich opnieuw bij radicalen voegde. Al eerder las ik interviews met jihadbruiden in een krant. “Mijn man werkt voor het leger en krijgt gewoon betaald. Alleen dan zonder alle rompslomp die je in Nederland hebt.” Terwijl haar man aan het vechten was wijdde ze haar dag aan Amerikaanse soapseries. Men vraagt zich af wat ons land er mee denkt te winnen door deze mensen terug te halen.
Moreel verval is een sluipend gif, schrijft Machiavelli, dat zeer subtiel het maatschappelijk lichaam binnensijpelt. De legerofficieren hebben een punt: gezien de aanslagen in Frankrijk (Charlie Hebdo, Bataclan, Marseille), Denemarken, Duitsland of België, kan ook in Nederland de vlam in de pan slaan. Denk maar aan de suikerspiegelchauffeur (Amsterdam), Gökman Tanis (Utrecht) en Malek Fostok (Den Haag).
Maar is het niet al eerder begonnen? Liet het leger van zich horen toen Pim Fortuyn voor het oog van de natie door Marcel van Dam werd uitgemaakt voor “buitengewoon minderwaardig mens”? Want daarmee werd de precedent gezet. En toen Theo van Gogh even later werd vermoord? Alle vrije creatievelingen die toen riepen “ik ben Theo” zijn voor de zekerheid zichzelf gaan censureren. Dat begon al de volgende dag, want toen een kunstenaar in Rotterdam een engel op de voorgevel van Theo’s atelier schilderde liet de burgemeester die afbeelding verwijderen. Inmiddels kunnen we eigenlijk alleen nog “de-escaleren”. Daarmee wordt feitelijk het pad van de geleidelijke aanpassing gekozen.
Ook is duidelijk dat de politieke leiding al die tijd veel te gedienstig is geweest naar de Arabische olielanden, de belangrijkste financiers van de letterlijke islam. Het is niet te ontkennen dat zij, via cultuur, religie en demografie, een stempel drukken op Europa, die haaks staat op het authentieke Europese cultuurkarakter en integratie blokkeert. Met enclavevorming en radicalisering tot gevolg. Ik ben benieuwd of de legerleiding hier ook een standpunt over durft uit te spreken?
Voor de ontwikkeling van vrijheid in ons land is mogelijk tekenend dat in 2011 de vrijdenkersruimte in de Tweede Kamer werd gesloten. Dit geschiedde onder bewind van premier Rutte, hoewel hij deze ruimte zelf had opgericht. Er werden bijvoorbeeld cartoons tentoongesteld, onder andere van Gregorius Nekschot, die in 2008 nog met groot machtsvertoon van zijn bed werd gelicht wegens vermeend ‘fascisme’, ‘racisme’, ‘islamofobie’ en dergelijke.
Kortom: ook na 75 jaar bevrijding zijn cijfers niet helder, is ons huishoudboekje bepaald niet op orde, we hebben religieuze spanningen in de samenleving, in de trein worden mensen mishandeld en dan laat ik de wantoestanden binnen het onderwijs nog onaangeroerd. We staan plechtig stil bij de strijders die stierven voor onze vrijheid, daarna volgt het Wilhelmus en al snel gaan we over op drank, gelal, en uiteindelijk “bier en tieten, sjala-lala”. Onze cultureel-maatschappelijke vorming verschraalt en hoewel we de vrijheid herdenken vullen we deze in het dagelijks leven met banaliteit.
Misschien dat u denkt: “Je dramatiseert, het valt reuze mee.” Tekenend is in ieder geval dat joden de Europese landen steeds meer verlaten…
——————–
Het is tijd voor serieuze debatten! Steun De Nieuwe Zuil om deze debatten te blijven voeren. En steun Sid Lukkassen via BackMe en neem deel aan zijn creatieve scheppingsproces! Volg zijn publicaties door u in te schrijven in de nieuwsbrief.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
