Dit is een blog van Renzo Verwer. Het origineel vindt u hier.

“Als ik tussen de knappe, slimme, grappige mensen in zit, denk ik eerder: laat hen het maar doen. En als naast mij iemand een heel stevige mening heeft, doe ik een stapje terug. (…) Ik durf niet hardop te zeggen dat ik The Voice wil presenteren. Terwijl ik het dus wel kan. maar ik zég het dus niet. O, nu heb ik het wel gezegd… Schrijf dan ook maar op. Nee niet doen! Ja, of wél.”

De – randstedelijke – vrouwen die ik bovenstaand citaat [1] liet lezen, zeiden allemaal: ‘Typisch de opmerking van een vrouw,’  vaak vergezeld door de tekst: ‘Herkenbaar, en ook wel jammer.’

Voorwaar, vrouwendag 2019 is achter de rug en we konden, zoals elk jaar weer lezen:  vrouwen bluffen niet, mannen wel. Vrouwen moeten minder bescheiden zijn. Er moet een vrouwenquotum komen. Vrouwen moeten aangemoedigd worden (n.b.: dat impliceert dat vrouwen zwak zijn!). En: mannen moeten meedoen en ‘nee’ zeggen tegen het mannenpanel. [2]

Bovenstaande, erg onzekere, citaat is echter niet van een vrouw, maar van een Venloënaar: zanger en presentator Lex Uiting. “Goed zo, in de Randstad moet je je ambities uitspreken,” zegt de Amsterdamse interviewer Carolien Spaans vervolgens.

Er speelt bij bescheidenheid meer mee dan alleen man of vrouw zijn…

De culturele dimensies van Geert Hofstede

Organisatiepsycholoog Geert Hofstede (geb. 1928) onderzocht culturen op verschillen aan de hand van bepaalde universele dimensies. Eén van uitersten die dimensies is ‘masculiniteit’. Even kort door door de bocht: veel nadruk op presteren, concurreren en geld verdienen. Nederland scoort laag op de dimensie masculiniteit en wordt daarom beschouwd als een feminiene samenleving. In feminiene landen is de balans tussen werk en vrije tijd heel belangrijk, moet een manager niet autoritair zijn, zijn mensen gelijk, onderhandelt men en sluit men compromissen. Conflicten gaat men liever uit de weg.

Going along to get along.

De term ‘feminiene samenleving’ wil niet zeggen niet dat vrouwen er massaal aan de top staan, nee, het betekent dat die samenleving vrouwelijke waarden/als vrouwelijk geziene waarden zoals bescheidenheid en compromissen sluiten hoog in het vaandel heeft. [3]

Hofstede vertelt zelf over het verschil tussen de VS en Nederland dat hij ervoer bij een sollicitatie bij een Amerikaans bedrijf het volgende:

“Ik was beleefd en stelde me bescheiden op, zoals ik vond dat het hoorde. Ik wachtte af wat de ander me zou vragen om erachter te komen hoe goed ik was. Tot mijn verbazing vroeg hij zowat niets van wat hij zou moeten vragen. Hij wilde alleen wat heel technische dingen weten over mijn ervaring met het ontwerpen van gereedschap, waarbij hij Engelse termen gebruikte die ik niet kende. Ik begreep helemaal niet wat daar nu het belang van was; het waren dingen die ik, eenmaal in dienst genomen, binnen een week had kunnen oppikken. Na een half uur vol pijnlijke misverstanden zei hij: ‘Sorry, wij hebben een eersteklas man nodig.’ En ik stond weer op straat.”

Zo zijn er heel wat factoren die voornoemde ‘bescheiden’ houding van bepaalde mensen op de werkvloer verklaart:

  • Het testosterongehalte (zie mijn stuk in NRC) dat nogal verschilt voor man en vrouw;
  • De factor persoonlijkheid (persoonlijk temperament);
  • Nederland als zeer feminien land: het bekende maaiveld en ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Voor wie het niet gelooft – ga maar eens naar de VS en zie hoe mensen daar bijvoorbeeld over geld praten;
  • De kloof tussen de randstad en ‘de provincie’. Zie Lex Uiting. Waarschijnlijk scoort de randstad hoger dan de provincie op de dimensie masculiniteit.
  • Deze opsomming is zeker niet uitputtend!

 

Maar goed. Lex Uiting gun ik een leuke loopbaan en leven – en volgens mij slaagt ’ie daar al heel goed.

In het VARA Gids-interview zei Uiting verder nog dat ‘mensen in de streek’ meer take it easy zijn. Gewoon met hun baan, kinderen, een biertje en vooral: tevredenheid. In Amsterdam is iedereen op zoek naar een beter huis, betere relatie, betere baan. In Lex’ eigen woorden: ‘In Amsterdam is iedereen onzeker.’

Die zit!

 

Noten

[1] VARA Gids 10, 2019

[2] Al die gehanteerde clichés uit feministische – en pro-vrouwenquota-hoek boeien me mateloos. Ik moet namelijk de laatste jaren voortdurend aannemen dat er geen echte verschillen zijn tussen man en vrouw.

Kennelijk mag er nu, om de kennelijk toch wel bestaande verschillen – die er ook weer niet zijn (volgt u het nog?) – te verkleinen, een clichébeeld van mannen en vrouwen worden opgeroepen, waar tegelijkertijd zo tegen gevochten wordt.

[3] Hofstede, G., Hofstede, G. J., & Minkov, M. (2010). Cultures and organizations: A Software of the mind (Rev. 3rd ed.) New York: McGraw-Hill.

Steun de Nieuwe Zuil via BackMe, en blijf bijdragen zoals deze mogelijk maken! De Nieuwe Zuil is een platform voor iedereen die realisme wil verspreiden!

Delen via


Discussieer mee!

Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.

Om te reageren dien je eerst aan te melden.

Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.

Login hier in met je gebruikersnaam en het wachtwoord dat je per e-mail ontvangen hebt.

Maak hier een gebruikersnaam aan. Na verzenden ontvang je een e-mail met je wachtwoord waarna je meteen kunt inloggen en reageren.

Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld
Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld