Door Leo Dorrestijn
De partijvoorzitter van het CDA houdt vast aan de dubieuze uitslag van de interne verkiezingen. Dit maakt hem echter dubbel verdacht: eerst een stemsysteem per computer gebruiken, dat bij andere verkiezingen verboden is wegens fraudemogelijkheid – en nu niet willen wijken ongeacht de uitkomst van een nieuw onderzoek.
Er dreigt een misverstand tot geaccepteerde waarheid to worden: de kwaliteit van de enkelband die is ‘uitgevonden’ om gevangenissen te kunnen sluiten – net als taakstraffen – en om mondige gedetineerden die misstanden aan de kaak stellen nog een tijdje te kunnen sarren na hun vrijlating. Dat echte criminelen en tbs-ers niet kunnen worden ‘bewaakt’ door een computer is helemaal niet relevant, zolang het doel van de enkelband maar niet ter discussie wordt gesteld.
Zijn de GGD-organisaties werkelijk zo incompetent dat ze hun (gebrek aan) capaciteit niet kunnen inschatten en daarbij betaalde toezeggingen doen, die ze niet waarmaken? En hoe functioneert het verdienmodel, indien in enkele maanden tijd bijna 100 miljoen omzet is vervallen doordat naar verluidt minder reisvaccinaties werden uitgevoerd. Daar stonden toch extra inkomsten vanuit de verzekeraars tegenover door de Corona-patiënten?
En als ook de GGD aan jeugdzorg doet – naast de GGZ, maatschappelijk werk/Jeugdzorg, de buurthuizen en buurtvaders, gesubsidieerde voetbalclubs en sommige scholen – waarom moet de GGD dan een achterstand ‘inhalen’ voor een bedrag van 50 miljoen? Gaan de medewerkers nu overwerken of worden er studenten ingezet?
Voordat er bijna een half miljard naar de GGD gaat, dient het financiële plaatje van de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) eens goed tegen het licht te worden gehouden.
Wie vaker (beroepsmatig) in aanraking komt met een jeugdzorginstantie vraagt zich af aan welke kwaliteitscriteria dergelijke stichtingen moeten voldoen als ze door de overheid worden ingehuurd. Ze krijgen namelijk enorm veel macht en lijken veelal een verdienmodel te hanteren dat er niet op is gericht de problemen van hun cliënten op te lossen. Ze lijken juist gericht te zijn op het continueren van de problemen. Hun rapportages zijn ‘gestandaardiseerd’ en lijken de enige prestatie te zijn, die wordt verlangd.
De kwaliteit ervan is echter te vaak onvoldoende, waarbij niet de actuele situatie wordt weergegeven, maar het ‘voorafgaande’ (soms tot in het verleden) of irrelevante bijzaken. De competentie van de medewerkers omvat in ieder geval weinig openheid, concrete analyses en daadkracht. Klachtprocedures zijn doorgaans zinloos en het in stand houden van wachtlijsten verbaast niet echt. Tijd voor een parlementair onderzoek, want ook van gespecialiseerde hoogleraren komt weinig kritiek op het functioneren van de jeugdzorg en de – wellicht onnodig – stijgende kosten. Ook de overheid zou simpele vragen moeten kunnen beantwoorden over kosten, aantal effectief begeleide cliënten, aantal klachten die meestal intern zijn afgedaan en aantal dossiers die – al dan niet bij herhaling – via de rechter tot langdurige en wisselende begeleiding leiden. Met name nu wordt gesteld dat er een ernstig personeelstekort zou zijn: waar gaat al dat geld dan naar toe?
Het gezond verstand krijgt beslist meer kans als de overkill aan Corona-gerelateerd ‘nieuws’ sterk wordt gereduceerd. De media kunnen genoeg belangrijke onderwerpen vinden bij de EU en de VN, in de VS en China, en bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken, indien niet alleen linkse standpunten worden behandeld. Als dan één (maan)dag per week voor Corona wordt gereserveerd, dan gaat de geestelijke volksgezondheid er beslist op vooruit. En de kwaliteit van onze journalistiek eveneens, terwijl aan de kwaliteit van onze politici helaas weinig is te veranderen. Voormalig denker des vaderlands René ten Bos lijkt het hier mee eens te zijn, zo blijkt uit deze aflevering van Café Weltschmerz.
Minister Slob (CU) moet maar eens aan de Kamer uitleggen waarom de NPO miljoenen extra zou moeten krijgen vanwege Corona-effecten, terwijl ze al maanden goedkope Corona-programma’s maken en vooral onzinnige nieuwsuitzendingen volpraten met halve documentaires, terwijl de commerciële omroepen die het alleen met reclame-inkomsten moeten doen (zonder daarnaast honderden miljoenen subsidie), geen financiële steun krijgen. Mogen daar wel ontslagen vallen en bij de verspillers niet?
Meer dan 80% van de ondervraagde Duitsers vindt dat Trump niet moet worden herkozen als president. Wie de Duitse media volgt, begrijpt waarom. De eenzijdige beeldvorming zal bij tenminste de helft van de bevolking hun opinie doorslaggevend hebben beïnvloed; andere (Duitse) bronnen zijn er immers nauwelijks en de intensiteit van de anti-Trump programma’s op tv neemt bijna dagelijks toe. Zie hier hoe systematisch in ‘democratische’ landen de politieke hersenspoeling plaatsvindt. Het boek Gekochte Journalisten van wijlen Udo Ulfkotte is in deze context extra interessant en relevant.
Bij het gebrek aan daadkracht om straattuig aan te pakken wordt onder meer verwezen naar de Parijse voorsteden. Daar zou het ingrijpen door de politie escalerend hebben gewerkt. De werkelijkheid is anders: omdat de politie geen mandaat had om een einde te maken aan de wetteloosheid in de banlieux – meestal wijken met veel inwoners uit Noord-Afrika – liep het volstrekt uit de hand en moest uiteindelijk het leger worden ingezet. Doch linkse partijen zien dit niet graag en ook Macron moest inbinden. Dus is er nog weinig veranderd in het gedrag van de ‘kansarmen’, de Roma, de illegalen bij Calais en de criminelen in Marseille. Verwijzen naar Frankrijk is juist goed om te beseffen hoe het er hier over enkele jaren uitziet, indien de Sitalsing-aanpak wordt gedoogd. Geleuter over ME-inzet helpt hierbij niet: het zijn nog steeds dezelfde politiemensen, maar dan in een ander pak, met dezelfde incompetente figuren in de ‘driehoek’.
Indien Moskou de dictatuur in Wit-Rusland ongestraft zou kunnen ondersteunen, terwijl Rusland lid is van de Veiligheidsraad, dan krijgt Poetin dezelfde positie als de Chinese leiders die de Tibetanen en Oeigoeren mogen onderdrukken zonder hun stem in de Veiligheidsraad te verliezen. Het failliet van de VN is dan compleet, zelfs zonder dat ook Noord-Korea, Turkije, Iran of Venezuela tot die raad worden toegelaten. Behalve Trump kijkt de rest van de wereld toe en zwijgt. En waar Brussel en Berlijn het morele kompas allang hebben verloren, schamen ze zich niet er niet voor om de VS te bekritiseren en intussen zelf zaken te doen met dictaturen.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
