Dit is een artikel van Paul Nielsen.
Het islamdebat kent vaak, zoals de titel al verraadt, weinig nuance. De één beweert dat islam eigenlijk ‘As-Salaam’ betekent, wat Arabisch is voor ‘vrede’, terwijl een ander beweert dat iedere moslim stiekem een terrorist is. Mensen die kritiek hebben op de islam worden gelijkgesteld aan mensen die daadwerkelijk racistisch zijn en een irrationele afkeer hebben voor zwarte en bruine mensen. Heb je kritiek op de islam, dan denk je, volgens politiek correct links, dat alle moslims slechteriken zijn.
En dan hebben we in Nederland nog het Sociaal en Cultureel Planbureau, dat totaal de plank mis slaat en ‘vijf typen moslims’ onderscheidt en vervolgens totaal irrelevante en bijna kinderlijke omschrijvingen aan deze vijf typen toekent. Zelf heb ik ongeveer een jaar geleden een filmpje gemaakt waarin ik toevallig óók het onderscheid heb gemaakt tussen vijf typen moslims. Biedt mijn indeling in vijf typen een beter en betekenisvoller inzicht in de werkelijkheid dan de vijf typen van het Sociaal en Cultureel Planbureau? Oordeel zelf!
Dit zijn moslims die op zoek zijn naar een manier om ongelovigen te doden. Zij voeren de heilige oorlog tegen de ongelovige. In het Westen duiden we deze moslims aan als ‘terroristen’ of als ‘verwarde mannen’. Op het moment dat de mainstream media zegt dat er ergens een ‘verwarde man met een mes’ is gesignaleerd, dan kun je er vrij zeker van zijn dat het gaat om een Jihadist.
Voorbeeld: Mohammed Bouyeri (de moordenaar van Theo van Gogh)
Dit zijn moslims die actief bezig zijn met het verdedigen van de belangen van de islam, maar dan op een (nog) geweldloze manier. Deze moslims volgen het voorbeeld van hun profeet Muhammad: als je in de minderheid bent dan moet je nu eenmaal anders te werk gaan dan wanneer je in de meerderheid bent. Deze moslims werken nauw samen met linkse politici om de belangen van hun eigen gemeenschap (de Ummah) te verdedigen.
Voorbeelden: Fatima Elatik en Farid Azarkan
Dit is de grootste groep. Dit zijn moslims die niet actief bezig zijn met het verdedigen en verspreiden van de islam, maar die er wel islamitische normen en waarden op na houden. Daarom steunen zij de Actieve Islamisten. Daarnaast hebben zij een zekere sympathie voor de daden van de Jihadisten, ondanks dat zij weten dat zij er nadelen van zullen ondervinden. Intuïtief voelen zij zeer goed aan in welke fase van de islamitische geschiedenis ze zich bevinden, wat hierin belangrijk is en hoe ze zich dienen te gedragen. Je zou wel kunnen stellen dat deze moslims aan het ‘wachten’ zijn.
Dit zijn mensen die zichzelf identificeren als ‘moslim’, maar die in feite zeer Westers leven. Zij zijn geassimileerd in de Nederlandse cultuur. Deze mensen voelen soms een lichte identiteitscrisis. Zij ervaren een tweestrijd tussen hun westerse leven en de hun (culturele) islamitische identiteit. Zij zien zichzelf als ‘moslim’, terwijl zij volgens de islam eigenlijk afvalligen of ‘hypocrieten’ zijn.
Dit zijn moslims of ex-moslims die actief bezig zijn met het bekritiseren en/of hervormen van de islam. Dit zijn mensen die vaak zwaar beveiligd door het leven moeten gaan. In de praktijk hebben zij zéér weinig volgelingen. Terwijl de Passieve Islamisten de Actieve Islamisten impliciet steunen (en daarnaast niet zelden een zekere sympathie hebben voor de Jihadisten), worden de Hervormers niet gesteund door de Gematigden (onder andere uit angst).
Voorbeelden: Imam Tawhidi, Ayaan Hirsi Ali en Afshin Ellian
Oordeel zelf of deze indeling dichter bij de waarheid komt dan die van het SCP.
Zoekt u ook wat meer nuance? Lees Paul Nielsens boek How to Debate the Left on Islam, zoek op YouTube eens naar Bill Warner en Robert Spencer (niet Richard Spencer) of lees Eddy Daniëls’ boek De Kwestie M. Een Gekaapte Godsdienst.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
