Wat de Rotterdamse politieke partij NIDA betreft had het standbeeld van Pim Fortuyn er nooit moeten komen. Maar nu er sinds 2003 een standbeeld van Pim Fortuyn in het centrum van de stad staat, moet daar inmiddels ook een bord bij waar op staat dat Fortuyn een ‘racist’ was. De partij dient een voorstel in voor een update van het Fortuyn-monument aan de Korte Hoogstraat.
Door: Ton Nijhof
NIDA is een Nederlandse politieke partij met een islamitische grondslag. ‘NIDA’ is eigenlijk een begrip uit de Koran en betekent ‘oproep’ en ‘stem’. Alvorens in te gaan op de kern van de kwestie tussen islam en Fortuyn, moeten we beseffen dat islam en democratie twee verschillende maatschappelijke visies zijn. In de eerste plaats is – mogelijk tot veler verrassing – de islam geen religie in de zin zoals wij die in het Westen opvatten en de vrijheid ervan (religie) hebben vervat in wetten. De islam is een ideologie die zich baseert op de Koran en het leven van hun profeet Mohammed, die wat moslims betreft – in het bijzonder de islamitische geestelijk leiders – de wetgevende, de uitvoerende en de rechtsprekende macht gedwongen in handen legt van deze ‘religie’, respectievelijk de geestelijk leiders. NIDA is dus niet een zuiver democratische partij, maar spant zich in om een islamitische dictatuur te vestigen waarin de islamitische geestelijken wetten maken, uitvoeren en oordelen. Men kan zich afvragen of het staatkundige streven van NIDA niet op gespannen voet staat met de kernwaarden van onze samenleving.
Pim Fortuyn (1948 – 2002) maakte in augustus 2001 bekend definitief de politiek in te willen omdat hij de ‘Paarse Politiek’ een ramp voor Nederland vond. Het politieke veld in Nederland was op dat moment roerig en nadat moslims op 11 september 2001 het WTC in New York hadden aangevallen, was het politieke speelveld drastisch veranderd. Een belangrijk werk van Pim Fortuyn, ‘Tegen de islamisering van onze cultuur’ zit het NIDA kennelijk nog dwars. Of men heeft het niet eens willen lezen; dat kan natuurlijk ook. Pim Fortuyn overigens, werd op 6 mei 2002, negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen door een lid van de achterban van links vermoord: de groene terrorist Volkert van der Graaf. De politieke beweging die Fortuyn was begonnen, zou zonder twijfel verreweg de grootste partij in het land zijn geworden en naar veler oordeel is de hand van de toen heersende politiek niet ver van de moordenaar af geweest. Ook dat aspect moet het puberale en onnadenkende NIDA volledig zijn ontgaan, of het moet zijn dat de wijze waarop Van der Graaf de wetgevende-, uitvoerende- en rechtsprekende macht in zichzelf verenigde, naadloos aansluit op het islamitisch-maatschappelijke ideaal.
Fortuyn:
“In geen van de islamitische landen rondom de Middellandse Zee is het fundamentalisme aan de macht. Men probeert min of meer een seculiere staat in stand te houden. Moeilijk is het wel en landen als Algerije, Tunesië en Turkije hebben wel stevige banden met het islamitische fundamentalisme. Al die landen hebben gemeen dat ze problemen hebben met de handhaving van mensenrechten, de vrijheid van meningsuiting, een werkelijke persvrijheid en een problematische verhouding met de parlementaire democratie. Onder druk van het fundamentalisme staan Westerse uitingen in die landen vaak onder grote druk. Landen als Soedan en Iran exporteren niet alleen het fundamentalisme ideologisch maar schuwen daarbij vaak niet de harde hand. Verspreiding van de islam, zo mogelijk de fundamentalistische variant, staat bij deze landen hoog op de agenda.”
Fortuyn zegt in zijn boek op bladzijde 36: “Natuurlijk is het niet zo dat elke vorm van de islam gelijk is te stellen met de fundamentalistisch interpretatie ervan. Toch is het grote verschil met de officiële christelijke kerken dat die vrijwel allemaal de seculiere staat erkennen en de scheiding tussen kerk en staat (niet meer) ter discussie stellen. De islam erkent de seculiere staat evenwel ook in zijn meest liberale variant niet, het islamitisch recht (sharia) is daarvan het ultieme voorbeeld.”
Het vooropstellen van het belang van de Nederlandse taal, cultuur en identiteit in relatie tot Nederlanders van vreemde afkomst wordt onmiddellijk in het kader betrokken van mogelijk racisme. Het levert zonder mankeren direct pavlovreacties op. Deze volstrekt vermoraliseerde sfeer maakt intussen elk zinnig debat over een concept voor de multiculturele samenleving onmogelijk. Een schoolvoorbeeld van dit moralisme is het vervolgingsbeleid inzake racistische uitingen. Tot nu toe werden slechts oorspronkelijke, blanke Nederlanders daarvoor vervolgd, hoewel aan racistische uitingen door gekleurde medemensen van buitenlandse afkomst ook geen gebrek is. Vervolging blijft hen tot dusverre bespaard. Die vallen kennelijk niet binnen het zelfgekozen werkterrein van antidiscriminatiecomités en –bureaus. Kennelijk beweegt het NIDA zich nadrukkelijk in dat metier.
Naar hedendaagse, Westerse normen gemeten, zou iemand als de islamitische profeet Mohammed allang zijn veroordeeld voor pedofilie; naar verluidt zou deze profeet een meisje van slechts zes jaren oud – Aisha – hebben gehuwd. Aansluitend wordt nog vergoelijkend vermeld dat hij haar ‘pas consumeerde’ op haar negende levensjaar… Dat is naar onze maatstaven bepaald geen lichtend voorbeeld, maar perverse verkrachting van een minderjarige; een storing in het brein en een ‘profeet’ volstrekt onwaardig. Wanneer we ook nog in overweging nemen dat deze ‘profeet’ zich na zorgvuldige overwegingen vooral bezig hield met rooftochten, overvallen en het zonodig uitmoorden van steden en dorpen, dat blijft er niet veel verheffends over naar onze Westerse maatstaven gemeten.
Het aantal oproepen tot moord en vernedering jegens al degenen die geen moslim zijn en er ook niet over peinzen om dat worden in de Koran, zijn immens. Goed beschouwd is het de klassieke versie van ‘Mein Kampf’ door A. Hitler, die evenals de Koran leidde tot Jodenvervolging, terreur en onversneden socialistisch fascisme. Waren eerder de moslims het ‘Herrenvolk’, Hitler hanteerde hetzelfde principe en dichtte dat voorrecht de Ariërs toe.
Fortuyn was van alles, maar absoluut geen racist. Fortuyn was een democraat in hart en nieren. Als je daar een hekel aan hebt, dan moet je beseffen dat je helemaal in het verkeerde land zit. ‘Rot toch op’ zou Aboutaleb zeggen.
——————–
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
