Olli Salvatore eist aftreden van Koen Geens
Opwinding alom in de Belgische politiek, maar ook in gerechtelijke kringen en bij het volk: André Gyselbrecht, de rijke huisarts die acht maanden geleden pas tot 21 jaar gevangenisstraf was veroordeeld als opdrachtgever in de moord op zijn schoonzoon, mag nu al de gevangenis verlaten voor een weekendje thuis.
Ook voor de komende maanden maart en april staan weekendjes verlof gepland die de veroordeelde buiten de gevangenismuren mag doorbrengen.
Deze gunst is zeer ongebruikelijk te noemen aangezien hij in dit geval snel werd toegepast en zonder eerst overleg te plegen met de betrokken partijen. ‘Klassenjustitie!’ weerklinkt her en der in de media.
Velen wijzen met een beschuldigende vinger naar Koen Geens, de Minister van Justitie. Wat velen stuitend vinden (ook ik) is dat noch de rechters, noch de familie van het slachtoffer van de misdadiger, vooraf op de hoogte waren gesteld van de gunstmaatregel.
Normaal is het zo dat een speciale commissie van magistraten zich eerst buigt over de vraag of de gevangene dergelijk uitstapje wel verdient. De woordvoerder van Koen Geens zegt dat zijn minister geen blaam treft: De beslissing zou geheel autonoom door ‘het gevangeniswezen’ zijn genomen.
Toch mogen we niet uit het oog verliezen dat de eindverantwoordelijkheid in dit soort zaken zeker bij de minister ligt: Hij heeft namelijk het recht om dergelijke gunsten tegen te houden, doch deed dat niet.
Toen een andere moordenaar, Marc Dutroux, een dag uit hechtenis wist te ontsnappen, zagen de bevoegde ministers dit als hun eigen falen en traden ze op eigen initiatief af, hoewel ze natuurlijk persoonlijk niet konden voorzien (noch zelf konden voorkomen) dat dit ging gebeuren.
Nu deze moordenaar veel vroeger dan mogelijk wordt geacht een weekendje op vrije voeten wordt gesteld en de betrokken minister –Koen Geens– dat wél kon voorzien en niet verhinderde, blijft hij rustig op post alsof er geen vuiltje aan de lucht is…
Men zou verwachten dat een zo menslievende minister die zoveel clementie betoont voor een moordenaar extra toegeeflijk zal zijn als een misdaadonderzoeker hem om een gunst vraagt… Net het tegendeel blijkt waar te zijn!
De misdaadonderzoeker waarvan sprake ben ikzelf –Olli Salvatore– en het misdaadmysterie dat ik de afgelopen jaren mee heb willen oplossen is het grootste uit de Belgische geschiedenis: Dat van de beruchte ‘Bende van Nijvel’.
Voor de zeldzame lezers die dit niet zouden weten: De ‘Bende van Nijvel’ was een groep onbekende overvallers die in de eerste helft van de jaren ’80 talloze willekeurige mensen doodmaakten tijdens hun raids.
Tijdens hun laatste en meest gewelddadige actie –die van 1985 in de Vlaamse stad Aalst– werd ikzelf als kind net niet medeslachtoffer van de bende.
In een interview van ruim één uur met Dr. Sid Lukkassen, opgenomen door Café Weltschmerz en hier te bekijken, leg ik uit hoe de Belgen die tijd beleefden tegen de achtergrond van de Koude Oorlog.
De publieke opinie is er ondertussen van overtuigd geraakt dat we hier niet te maken hebben met gewone misdadigers maar met huurlingen met een terroristisch oogmerk die van hogerhand (lees: een politieke elite) een hand boven het hoofd werden gehouden.
Nu 35 jaar later nog steeds geen enkele dader is ontmaskerd raakt de bevolking daar nog meer van overtuigd. In de tijd van de aanslagen werd het land bestuurd door premier Wilfried Martens, boegbeeld van de ‘christelijke’ CVP, inmiddels omgedoopt tot CD&V, dezelfde stal waar huidig Minister van Justitie Koen Geens toe behoort…
Omdat dit jeugdtrauma me niet meer losliet –en ziende hoe Justitie flater na flater beging in haar zoektocht naar de daders– besloot ik op latere leeftijd op eigen initiatief te infiltreren in neonazi kringen nadat ik het hardnekkige gerucht begon te geloven dat de daders net daar moesten worden gezocht.
Ik deed me voor als overtuigd Hitler-bewonderaar en won zo het vertrouwen van neonazi’s uit het schimmige milieu.
Mijn onderzoek resulteerde uiteindelijk in de website Bendevannijvel.info waar ik suggereer dat de Bende van Nijvel hoogstwaarschijnlijk een Gladio operatie was die gebruik maakte van neonazi-huurlingen met als belangrijkste doel dat het westen zich beter zou gaan bewapenen tegen het communistische gevaar.
Frappant is dat oud-journalist Guy Bouten mijn theorie bevestigt in zijn pas verschenen boek over de zaak.
Nadat ik mijn onderzoek had afgerond besloot ik om evidente reden weer uit mijn rol te stappen als neonazi. Dat bleek echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Terwijl ik als auteur bekendheid geniet onder mijn auteursnaam Olli Salvatore, sta ik volgens Google en andere zoekmachines tot het einde der tijden nog steeds bekend als neonazi, onder mijn echte naam welteverstaan.
Zeer vervelend uiteraard als je wilt solliciteren voor een baan of nieuwe vrienden wilt maken. Daarom richtte ik in 2018 een brief aan het Ministerie van Justitie met het verzoek om toelating om mijn echte naam officieel te laten veranderen in mijn auteursnaam, Olli Salvatore.
De Belgische wet voorziet immers dat de Minister van Justitie op dergelijke verzoeken kan ingaan, ten minste ‘als daar een goede reden voor is’.
Kennelijk was ik zo naïef om 100% te geloven in de goede afloop van mijn verzoek. Ik had er het volste vertrouwen in dat mijn verzoek zou worden ingewilligd.
Had ik niet immers –op gevaar van eigen leven dan nog wel– mijn uiterste best gedaan om een groot moordmysterie –dat de gehele bevolking in de ban hield– te ontrafelen en het recht alsnog te doen zegevieren?
Eigenlijk zou ik mogen verwachten voor mijn verdiensten in de adelstand te worden verheven of een medaille opgespeld te krijgen.
In antwoord op mijn verzoek ontving ik een formele standaardbrief waarin mij werd medegedeeld dat mijn verzoek in overweging werd genomen en dat de wachttijd van de procedure gemiddeld zes maanden tot één jaar duurde.
Welgeteld één jaar en vier maanden later ontving ik het verdict – toevallig op dezelfde dag waarop bekend werd dat de voor moord veroordeelde arts al na een paar maanden cel de gunst kreeg af en toe de gevangenis te mogen verlaten…
Degene die de brief die ik ontving ondertekende namens Minister van Justitie Koen Geens deelde mij botweg mee dat de minister mij niet de gunst zou verlenen mijn verzoek tot naamsverandering voor te leggen aan de Koning vermits ik daar immers ‘geen goede reden toe had’ (!)
Zonder te willen ingaan op mijn zeer ernstige en concrete motivatie die mijn verzoek tot naamsverandering rechtvaardigde concludeerde de brief ‘dat er niets mis was met mijn echte naam’…(!)
Met andere woorden: Het Ministerie van Justitie vind het best OK dat ik de rest van mijn leven voor eventuele werkgevers en andere mensen die mij googelen bekend blijf staan als ‘neonazi’, hetgeen ik slechts een tijdje voorwendde te zijn om de overheid te helpen bij het ontmaskeren van een uiterst gevaarlijke misdaadbende.
Bovendien, zo stelt de brief, lijkt de naam die ik zou willen dragen ‘lukraak’ te zijn gekozen (hoewel ik bij mijn aanvraag duidelijk bewijs aanleverde dat ik met vijf boekpublicaties onder die auteursnaam sinds 2014 bij het publiek bekend ben!)
Daarenboven benadrukte het ministerie dat de gunst van een naamsverandering alleen wordt toegekend in ‘héél uitzonderlijke omstandigheden.’
Het begon mij opeens te dagen dat ene Marc Dutroux allicht wél aanspraak zal kunnen maken op dergelijke gunstmaatregel.
Gesteld dat hij binnenkort de gevangenis mag verlaten dan zal hij waarschijnlijk zijn naam probleemloos mogen veranderen van ‘Marc Dutroux’ in ‘Marc Goedmans’ (bijvoorbeeld)…
…Zodat Justitie hem plichtsbewust kan beschermen tegen de woede van het volk dat niet licht vergeet dat hij niet alleen meisjes heeft ontvoerd en verkracht maar er ook twee de hongerdood liet sterven in een afgesloten ruimte en er twee andere naar verluidt levend liet begraven…
Is het te vergezocht om te verwachten dat Dutroux misschien de gevangenis zal mogen verlaten om voortaan relaxed door het leven te gaan onder een nieuwe naam zoals ‘Marc Goedmans?’ Allerminst.
Eerder namelijk werd zijn medeplichtige ex-vrouw Michelle Martin vervroegd vrijgelaten evenals (recent) zijn kompaan en mede-ontvoerder Michel Lelièvre, die de gunst kreeg vervroegd vrijgelaten te worden zonder een enkelband te hoeven dragen! Dat laatste had ook niemand zien aankomen en toen hij uiteindelijk definitief werd vrijgelaten raakte bekend dat Lelièvre daarvoor al ettelijke keren (zonder dat iemand daar iets van afwist) ‘verlof’ had mogen nemen uit de gevangenis.
Nu blijkt dat het gevangeniswezen ‘autonoom’ kan beslissen om moordenaars af en toe vrij te laten ‘op weekend’ kunnen we ons de vraag stellen of dat misschien al niet is gebeurd met Dutroux zelf?
Misschien hoorden we zelfs niet te weten dat Gyselbrecht er even tussenuit kneep maar vernamen we dat slechts dankzij de tip van een cipier aan de media?
Het moge duidelijk zijn dat in België het Ministerie van Justitie enkel gunsten uitdeelt aan misdadigers en slachtoffers in de kou laat staan.
Dat ik als burger niet de gunst krijg mijn naam te mogen veranderen nadat ik mij jarenlang heb ingespannen om de daders van de Bende van Nijvel op te sporen is de verantwoordelijkheid van huidig Minister van Justitie Koen Geens.
Dezelfde minister die er rustig op toeziet dat een moordenaar als André Gyselbrecht ondanks een veroordeling van 21 jaar al na een paar maanden de gunst verkrijgt om regelmatig de benen te strekken buiten de gevangenis.
Nog tijdens dezelfde dag waarop minister Koen Geens door de media onder vuur kwam te liggen vanwege de uitzonderlijke vrijheden die de gedetineerde arts waren vergund kwam er een speciale nieuwsuitzending waarin werd aangekondigd dat de minister… bij de Koning was ontboden.
Met de brief nog in mijn handen waarin de diensten van de heer minister mij vertelden dat ik van hem geen gunsten hoefde te verwachten inzake mijn verzoek tot naamsverandering, dacht ik: ‘Aha, misschien gaat hij zijn ontslag indienen of krijgen?’
Wat de journalisten toen onthulden verbijsterde echter iedereen:
De Koning had de minister van justitie niet bij zich geroepen om hem een uitbrander te geven maar juist om hem te vragen de hoofdrol te spelen bij de vorming van een nieuwe regering…!
Dit nieuws had in de media zo’n grote impact dat de opschudding rond de zaak Gyselbrecht (die Koen Geens zijn kop had kunnen kosten) begrijpelijkerwijze maar geheel onterecht naar de achtergrond verdween.
Zoals iedereen weet zit de vorming van een federale regering in België al maandenlang muurvast. De Koning lijkt nu al zijn hoop te hebben gesteld op Koen Geens en heeft daarmee vriend en vijand met verstomming geslagen.
Immers, om CD&V’er Koen Geens deze rol te kunnen toebedelen heeft de Koning eerst diens partijgenoot Joachim Coens (die eerst die functie bekleedde) naar huis moeten sturen…!
Terwijl iedereen (inclusief de liberalen en de CD&V zelf) er van uit gingen dat het de beurt was aan Bart De Wever van N-VA om te pogen een akkoord uit de brand te slepen.
De aldoor grijnzende Koen Geens heeft al verklaard zeer vereerd te zijn met zijn ‘Koninklijke Opdracht’ en zich voorgenomen alle partijen te consulteren om na te gaan wat er te bereiken valt. Hoeven we ons te verwonderen over zijn benoeming als we weten dat de huidige Kabinetschef van de Koning tot 2017 Kabinetschef was van… juist ja: Koen Geens? Kwestie van ‘ons kent ons’…
Ik op mijn beurt ga nu alle partijen consulteren met de vraag: Hoe betrouwbaar als eventueel toekomstig premier is iemand die als Minister van Justitie een misdaadonderzoeker in de kou laat staan door hem een redelijke gunst te weigeren (die van mijn naamsverandering, zodat ik niet meer het stigma van “neonazi” als een last de rest van mijn leven hoef te dragen), terwijl tijdens zijn ministerschap de ene na de andere topcrimineel met gunsten wordt overladen?
In plaats van een promotie voor Koen Geens te steunen zou ik liever willen aandringen op zijn aftreden!
Olli Salvatore is opiniemaker en auteur van onder andere De Redding van Europa en Het Basisinkomen als Mensenrecht.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
