Dit is een ingezonden artikel. Aangezien de schrijver graag anoniem wil blijven, plaatsen we deze tekst namens de redactie.
Veel West-Europeanen zien Oost-Europa als een bastion waar de ‘Europese identiteit en levenswijze’ beschermd worden. Regeringen van landen als Polen en Tsjechië hebben het imago faliekant tegen immigratie te zijn. De West-Europese culturele versplintering zou hier vrijwel afwezig zijn. De cijfers laten echter een ander beeld zien. Dit artikel zet uiteen met welke problemen Oost-Europese samenlevingen geconfronteerd worden. Eerst zullen de noordelijke Visegrád-landen Tsjechië en Polen besproken worden, vervolgens zal de situatie in landen op de Balkan besproken worden.
Samen met Hongarije uit Polen de scherpste kritiek op het migratiebeleid van de EU en de onderliggende ideologie. Deze landen hebben tot dusverre geen vluchtelingen opgevangen. Daarmee hebben de Polen het imago opgebouwd rabiaat anti-immigratie te zijn. Ongeacht dit wijdverbreide sentiment in de samenleving lukt het de regering – hetzij bewust, hetzij onbewust – steeds minder goed het land buiten de wereldwijde migratiestromen te houden.
Dit blijkt het duidelijkst uit de migratiecijfers die het Poolse bureau voor statistiek bijhoudt. Daaruit blijkt dat het aantal migranten uit het Midden-Oosten en andere (islamitische) landen uit Azië snel toeneemt. Begin dit jaar heeft de regering ook een migratiepact met de Filipijnen gesloten. Ondertussen migreren uit deze regio tot tienduizend migranten per jaar met een werkvisum naar Polen.
Dit heeft ertoe geleid dat er in steden als Warschau en Krakau een groeiende en vitale islamitische gemeenschap is ontstaan. Op dit moment zijn deze groepen nog relatief klein, maar als deze trend doorzet zullen over tien jaar waarschijnlijk aanzienlijke minderheden zijn ontstaan, met de bijbehorende multiculturele problematiek.
Polen kan daarmee de tekorten de arbeidsmarkt met goedkope arbeidskrachten uit Azië opvullen die zijn ontstaan door de exodus van Polen naar West-Europa. Waar de regering in eerste instantie probeerde de tekorten op te lossen door Oekraïners bij bedrijven te detacheren (er wonen in 2018 meer dan een miljoen Oekraïners in Polen) lijkt het er nu dus op dat de regering een pragmatischer immigratiebeleid gaat hanteren en als gevolg daarvan immigranten uit de hele wereld ontvangt.
Deze situatie is vrijwel identiek aan buurland Tsjechië. Ook hier groeit de groep niet-Westerse migranten navenant. Een teken aan de wand zijn de incidenten die zich tijdens Nieuwjaar in Praag hebben afgespeeld. Alternatieve Duitse media tonen beelden van gewelddadige incidenten met migranten in het centrum van de stad. De in Tsjechië zeer bekende kunstenares Jana Yngland Hruskova heeft op haar facebookpagina over de voorvallen melding gemaakt en becommentarieerd.
De vraag die hierbij oprijst is wat deze regeringen bewogen heeft om de deur op een kier te zetten voor niet-Europese migratie. Feit is dat de arbeidsmarkten extreem krap zijn en de geboortecijfers tot de laagste ter wereld behoren. Zijn de uitspraken van de Poolse regering over migratie dan slechts retoriek, of is dit beleid het effect van lobbywerk van de machtige Poolse werkgeversorganisatie Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej, die al langer lobbyt voor een open migratiebeleid? Toont dit aan dat het primaat voor immigratiebeleid nu heimelijk in Brussel ligt, en dat nationale regeringen feitelijk machteloos staan?
Het is ook goed mogelijk dat de politieke elites in Oost-Europa langzaam maar zeker aansluiting proberen te zoeken bij het ideologische discours van Brussel. Zo worden “rechts-populistische” partijen in Slovenië en Roemenië consequent buiten de regering gehouden. In Slovenië haalden deze rechtse krachten bij de laatste twee verkiezingen 30% van het totaal aantal stemmen, waarmee het met afstand het grootste blok is in het parlement. Doordat anderen niet met ze willen samenwerken zitten deze partijen in wezen in een vergelijkbaar cordon sanitaire als een aantal West-Europese rechtse partijen.
Dit was deel 1. In deel 2 zal gekeken worden naar de situatie op de Balkan: Hongarije, Roemenië en Bulgarije.
Deel 2 verschijnt op 14 februari.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
