De Gemeente Amsterdam is op de trending wagen gesprongen van de BLM beweging. Wijsheid en inzicht in maatschappelijke problemen zijn de stad voortdurend een compleet raadsel geweest en zij voegt daar nu een nieuwe dimensie aan toe.
Door: Ton Nijhof
De ‘racisme’ discussie heeft in ons land geen recht van bestaan; het Artikel 1 van onze Grondwet biedt ruimschoots voldoende aanknopingspunten om dat vermeende probleem op adequate wijze het hoofd te bieden. Behalve in het blanke ‘Westen’ bestaan dergelijke afspraken in de wereld niet of nauwelijks. In islamitische landen is racisme en slavernij zelfs wijdverbreid. Klaarblijkelijk echter, gaat het degenen in Amsterdam die menen ‘gediscrimineerd’ te worden, nog niet ver genoeg en moeten anderen dan zijzelf oplossingen verzinnen bij problemen die – goed beschouwd – nagenoeg niet bestaan. Wie meent gediscrimineerd te worden, doet normaliter aangifte en de rechter beoordeelt vervolgens of die klacht terecht is, of wellicht ook niet. Dat weet ik, dat weet Wilders, dat weet Baudet, dat weet iedereen in dit land. Als het goed is tenminste.
Laat ik beginnen met een gemakkelijk en herkenbaar voorbeeld. Als stoïcijnse plattelander, met een duidelijk herkenbare tongval, zijn de schoolreisjes naar Amsterdam (we spreken dan over de 60-er jaren) misschien ook wel eens ongemakkelijk geweest. “Hé boertje: ruik ik daar de lucht van koeienstront?” Enkel en alleen de herkomst en de bijbehorende spraak waren voor de Amsterdammers toen meer dan voldoende aanleiding om voortdurend denigrerende teksten over ons uit te strooien. Is dat ‘racisme’ geweest? Als we de Amsterdamse meesmuilen Anno nu moeten geloven dan is dat wel zo en kan er wel een standbeeld of zes omver getrokken worden vanwege de “institutionele ellende die ze eeuwenlang over de ‘boeruh’ hebben uitgestort”. Wijzelf echter, voelden ons helemaal niet gediscrimineerd en ons antwoord was vaak ook simpel: “Als wij niet in de koeienstront zitten, hebben jullie niks te vreten”. Daarmee was de kous af. “Geniet de tering, tuberculose of syfilis en ga lekker deaud”. We keken eens rond in Artis of op de Dam en wisten weer hoe wilde dieren eruit zien. Zoveel verschil tussen wat er in Artis woont of verderop in de stad is er nu ook weer niet.
De huidige inquisitie door de opnieuw verbeterde, betere mensen, is eigenlijk helemaal niet zo nieuw. Het is een herhaling van het ontstaan van destijds Nieuw Links die met het manifest ‘Tien over Rood’ de PvdA voor de marxistische bus gooiden. Dat waren ook ‘veel betere mensen’ dan de rest van Nederland. Ze waren ook roomblank, woonden veraf van gastarbeiders, gewone ‘blanke’ arbeiders en ander gespuis, maar wisten precies hoe beroerd die er voor stonden terwijl ze zelf nog nooit een fabriek van binnen hadden gezien. Die wisten later ook dat chocomel van melk uit Oeganda werd gemaakt en dat we waren vergeten om dat af te rekenen. Zo ontstond ‘ontwikkelingshulp’ en daar werd ook opperbest geld verdiend.
De groepen ‘sterk verbeterde, betere mensen’ voeren wel degelijk een soort van inquisitie door; wie niet denkt zoals deze groepen, wordt uitgesloten van inkomsten en verdere perspectieven. Wie niet conform de door deze ‘Raad van Beroerten’ opgestelde regels wenst deel te nemen aan het maatschappelijk verkeer, wordt op de brandstapel gesmeten. Die komen niet meer langs Start en kunnen fluiten naar de 20.000 euro’s. U denk dat u niet racistisch bent? Er is tenminste één mevrouw die denkt dat u dan een categorische leugenaar bent: Gloria Wekker. Die heeft zich in alle bochten moeten wringen om de autochtone Nederlander (blank, man, boos) een superioriteit aan te meten die het slachtofferschap van niet-blanken vereenvoudigt.
En daar is goed geld mee te verdienen…
——————–
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
