De inmiddels infame scheermesjes-reclame ontlokte aan velen woede en ergernis.
In een recent artikel op ThePostOnline schreef ik al dat het reclamespotje – ondanks dat het extreem seksistisch, racistisch, neerbuigend en gewoon een artistieke gotspe is – helaas waarschijnlijk een vrij slimme zet was van Gillette-eigenaar Proctor & Gamble, omdat de backlash voor enorme hoeveelheden gratis reclame zorgde: iedereen had het erover en noemde dus constant de naam Gillette (ik nu ook al twee keer). De verkoopcijfers zullen misschien tijdelijk dalen, totdat de consumentenmassa’s weer door de volgende verontwaardigingsporno bezeten zal worden.
Ondertussen stijgt de aandelenprijs vanwege de al genoemde gratis reclame. De like/dislike-verhouding van het reclamefilmpje op YouTube is vermakelijk, maar geeft een scheef beeld van de publieke opinie. Verontwaardigden zijn actiever op YouTube en social media dan ongeïnteresseerden of enthousiasten. De meeste consumenten interesseert het niet, of ze vinden het een prima reclame. Wat is er nou mis met geweld, seksisme en aanranding veroordelen? Het is toch juist goed dat zo’n grote multinational sociale verantwoordelijkheid neemt? Met al die #MeToo-schandalen is het goed dat er eindelijk eens iemand verantwoordelijkheid neemt! Uit de goedheid van het hart van een multinational, uiteraard. Want zo gaat dat.
Volgens mij is de daadwerkelijke reden waarom de board of directors akkoord is gegaan met de campagne dat het imago van de multinational nodig opgepoetst moet; openbaring van kinderarbeid en dat soort dingen zorgt er nogal eens voor dat een multinational aan een deug- en charme-offensief begint. Zie bijvoorbeeld Nike met de Colin Kapernick-campagne en de Nike-hijab.
Hierover zei Jordan Peterson (Onze Vader, die in Toronto zijt) iets interessants:
“I’d rather have my corporations be greedy than virtuous.”
Een interessante gedachte.
Hij zei in hetzelfde filmpje ook iets dat misschien wat stof tot denken geeft over daar waar links en rechts elkaar vinden (of zouden moeten vinden):
“The left is skeptical of large corporations and the right is skeptical of large government. They don’t seem to realize that they both are skeptical of ‘large’.”
Links en rechts zouden elkaar eigenlijk horen te vinden in antiglobalisme. Ik meen me namelijk te herinneren dat toen ik veertien was, de antiglobalisten links waren. Nu zijn het gewoon boze, blanke (PVV/FvD-stemmende) mannen.
Hij illustreerde dit nog eens met een eerdere uitspraak over de terminologie van de kredietcrisis:
“It’s not ‘too big to fail’.
It’s so big it has to fail.”
Stof tot nadenken dus. Of niet natuurlijk.
Ondertussen werkt Sid Lukkassen gestaag aan zijn crowdfunding. Hij is al bijna op de 100 procent. Geef het project een laatste duwtje en wees een echte held!
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
