In mijn nieuwe boek, Kerkgangers en Zuilenbouwers, komt de Afrikaans-Nederlandse studente Nora aan het woord. Zij doet verslag van problemen rondom de integratie van moslims, en bekritiseert de naïeve en accommoderende houding van de gevestigde orde.
Inmiddels kunnen we niet anders dan constateren dat de grimmige realiteit die Nora beschrijft, zich steeds harder aan ons opdringt. ‘Mohammed pedofiel noemen terecht bestraft’, aldus een artikel in de Telegraaf op 25/10/2018. Een Oostenrijkse vrouw wijst erop dat de profeet Mohammed “het kindhuwelijk consumeerde met de zesjarige Aïsha”. Volgens andere bronnen was dit op negenjarige leeftijd, maar het kindhuwelijk is gewoon deel van de islamitische overlevering: prof. Paul Cliteur besteedt hier aandacht aan in Tegen de Decadentie en ikzelf reflecteer weer op die casus in De Democratie en haar Media.[1] Zij concludeert dat Mohammed seks had met een kind en bestempelt dit als “pedofiel”.
Vervolgens krijgt deze vrouw een boete wegens het beledigen van religieuze gevoelens en het Europese Hof versterkt dit oordeel. Nadat de vrouw aanvoert dat haar mensenrecht, haar recht op vrijheid van meningsuiting wordt vernietigd, werpt het Europees Hof tegen dat “zij rekening moet houden met de turbulentie in de samenleving die ontstaat”. Oftewel: christenen beledigen is prima, want christenen zijn makke lammetjes die alles gedwee ondergaan. Maar moslims beledigen is een ander verhaal, want moslims hebben nog de vurige strijdlust die eigen is aan de tradities van woestijnvolkeren. Als moslims boos worden dreigt maatschappelijke instabiliteit en dus is het vrije recht van de vrouw om een feit te benoemen, het huwelijk tussen Mohammed en de zesjarige Aïsha, daaraan ondergeschikt.
En dit terwijl vrijheid van meningsuiting altijd een draagsteen is geweest van het Westerse zelfbegrip als vrijheidslievend. Waarheidsliefde en individuele meningsvorming, de vrijheid om religie te bekritiseren, dat alles gaat nu kapot. Dankzij het Europees Hof. Voor deze vrouw is de conclusie helder: uw rechtstaat is de mijne niet. Stapje voor stapje worden de Westerse vrijheden uitgefaseerd. Wanneer grijpt iemand in?
[1] Lukkassen, De Democratie en haar Media, p. 196-7.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
