Er zijn verregaande hervormingen nodig in de Nederlandse wetgeving, uitvoering en rechtspraak om een nieuwe toeslagenaffaire te voorkomen. Dit stelt de Raad van Europa in een onlangs verschenen, maar ‘vertrouwelijk’ rapport over de democratie en rechtstaat in Nederland.
Door: Ton Nijhof

Het woordje ‘vertrouwelijk’ geeft aan dat het document niet is bedoeld voor kranten en andere nieuwsvergaarders, maar voorlopig nog stiekem mag worden doorgenomen door uitsluitend politici. Zoals bekend kennen wij in Nederland het systeem dat alleen leden van politieke partijen ‘politicus’ kunnen worden en daarmee dondert meteen het hele democratische genoemde systeem al in. Het rapport van de ‘Commissie van Venetië’ is vooralsnog alleen beschikbaar voor de enkeling die lid is van een politieke partij en in Nederland zijn circa 17 miljoen mensen géén lid van een politieke partij.

Hieronder de belangrijkste conclusies zoals die zijn uitgelekt;

  1. Burgers moeten beter worden geholpen in klachtprocedures bij overheidsinstanties; hun klachten moeten neutraal en informeel worden behandeld
  2. Kritische tegengeluiden binnen de overheid – die ingaan tegen het beleid – moeten op het hoogste politieke niveau terechtkomen
  3. De positie van de Tweede Kamer moet verstevigd, door ‘praktische en effectieve’ versterking van het informatierecht van parlementariërs, en door ook een minderheid van de Tweede Kamer het recht te geven hoorzittingen en parlementair onderzoek in gang te zetten
  4. Basisprincipes van behoorlijk bestuur moeten in nieuwe wetten worden opgenomen
  5. Onderzocht moet worden of rechters wetgeving aan de Grondwet moeten kunnen toetsen.

Voor wat betreft het eerste puntOuders die duizenden euro’s moesten terugbetalen in de toeslagenaffaire, kregen zelfs bij de rechtbank niet de bescherming die zij verdienden. Dat blijkt uit een zeer kritisch rapport van de Raad voor de Rechtspraak. Eén ouder moest ruim 27.500 euro teruggeven, omdat ze een bedrag van 77 euro niet had betaald. Sommige rechtbanken gingen wél tegen de strenge alles-of-niets-regel in. Zo heeft de rechtbank in Rotterdam tussen 2013 en 2014 in bijna alle zaken geoordeeld ‘dat de Belastingdienst buitenproportioneel en onredelijk handelde’. Maar die uitspraken werden in hoger beroep door de Raad van State teruggedraaid, waardoor ouders de toeslag alsnog moesten terugbetalen.

Als er dus één instantie is, die hier finaal afgebrand zou moeten worden, dan is het wel de Raad van State. Het gebeurt niet. ‘Europa’ maakt zich kennelijk meer zorgen over Hongarije en Polen, waar deze zaken al beter geregeld zijn dan in Nederland…

Voor wat betreft het tweede punt: uit de gelekte notulen van de ministerraad is gebleken dat Kamerlden actief werden tegengewerkt door leden van de regering en partijbaronnen. Er werd niet alleen geklaagd over oppositie-parlementariërs zoals Renske Leijten (SP), maar ook over Pieter Omtzigt (toen nog CDA) en toenmalig VVD-Kamerlid Lodders. Lodders en Omtzigt mochten ongezien de tyfus genieten van hun respectievelijke partijen en alleen Leijten heeft bij de SP nog nergens last van.

Er moet dus aan de organisatie van de democratie gewerkt worden, namelijk ‘partijen’ een toontje lager laten zingen of afschaffen. Kamerleden worden immers als vertegenwoordigers van de bevolking gekozen en niet complete partijen. Bovendien leggen Kamerleden ook individueel de eed af en verklaren dat ze met niets of niemand wat te maken hebben of hebben gehad. Helaas, pindakaas: ook in ‘Europa’ zitten dezelfde partijen achter de schermen aan de touwtjes te trekken, dus het van meet af aan liegen gaat gewoon door.

Voor wat betreft het derde punt: eindelijk een overweging die bruikbaar is. Natuurlijk: als dertig Kamerleden een debat kunnen afdwingen, dan moeten dertig Kamerleden ook een Parlementaire Enquete kunnen afdwingen. Er liggen namelijk nog wat voorgenomen zaken op de plank waar de kartelpartijen zich hevig tegen zullen verzetten. Meteen invoeren dus.

Punt 4 is zo logisch en zo’n enorme open deur dat we die voor kennisgeving kunnen aannemen.

Voor wat betreft punt 5: het is in Nederland met de ‘onafhankelijke rechtspraak’ helemaal niet zo best gesteld. Bovendien kunnen rechters ook niet gekozen worden, dus nee: dat moet voorlopig niet. Eerst moet de rechtspraak zèlf op orde zijn en de veelgeroemde onafhankelijkheid zijn doorgevoerd. De rechtszaken tegen Wilders en de toeslagenzaken hebben laten zien dat de meeste rechters hun onafhankelijkheid meteen overboord gooien zodra de Staat of Parteigenossen daarom vragen.

Kortom: het weinig democratische Europa toont nog maar weer eens aan naar wiens pijpen men eigenlijk danst. Wij zijn het niet.

——————–

 

Steun de Nieuwe Zuil via BackMe, en blijf bijdragen zoals deze mogelijk maken! De Nieuwe Zuil is een platform voor iedereen die realisme wil verspreiden!

Delen via


Lees ook

Discussieer mee!

Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.

Om te reageren dien je eerst aan te melden.

Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.

Geef een antwoord

Login hier in met je gebruikersnaam en het wachtwoord dat je per e-mail ontvangen hebt.

Maak hier een gebruikersnaam aan. Na verzenden ontvang je een e-mail met je wachtwoord waarna je meteen kunt inloggen en reageren.

Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld
Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld