In Nederland zijn veel mensen uit de achterban van partijen zoals D66, PvdA/GL, CDA en zelfs VVD werkzaam in de asielindustrie. Dezelfde achterbannen bevolken de burelen bij de NPO en de omroeporganisaties, dus minister Faber (Asiel) gaat het niet gemakkelijk krijgen om de Nederlandse asielcrisis aan te pakken.
Door: Ton Nijhof
Nederland verpaupert in hoog tempo; de ‘krachtwijken van Vogelaar’ bleken uiteindelijk niet bestand tegen de destructieve en slordige gewoonten van ronduit racistische importmensen die ons land slechts als een verdienmodel met een ander risicoprofiel zien. Zij dragen niet bij aan de Nederlandse fondsen maar maken er gretig gebruik van; uitkeringen, subsidies, toeslagen: noem maar op. Formeel is er de notie dat uitkeringsgerechtigden “toch ook belasting en AOW-premie afdragen” maar dat is de afdeling ‘broekzak-vestzak’. Als de Staat honderd euro aan uitkering belooft en 75 euro uitkeert, dan is ook de ingehouden 25 euro nog steeds door anderen opgebracht. Samen met de extra subsidies en de uitkeringen zitten de geïmporteerden er gewoon warmpjes bij en is iedere prikkel om zelf de handen uit de mouwen te steken ver te zoeken.
Als een voetbalclub met 300 betalende leden ineens 100 extra leden moet laten voetballen die niet bijdragen aan de club, dan is te verwachten dat na verloop van tijd alle 400 amateurvoetballers hun plezier op een andere manier moeten zien vorm te geven. Als dat de bedoeling was van die 100 niet betalende leden, dan slagen zij daar dus zonder noemenswaardige moeite in.
Islamisering
Daar komt bij dat de veelal islamitische asielzoekers de uitkering niet zien als een sociale uitkering, maar als een door de kuffār te betalen afkoopsom voor ongelovigheid en weigering om tot de islam toe te treden. Geloofsgenoten in Nederland doen er alles aan om de aspirant ‘vluchteling’ te overtuigen dat zij alles in het werk zullen stellen om hun verblijf bij de kuffār zo aangenaam mogelijk te maken, daarbij het oog vooral gericht op financiële paragraaf ‘gratis’. Daar hebben zij in korte tijd veel verstand van gekregen:
.
♬ الصوت الأصلي – Hoetefloreren
.
Mensen uit islamitische landen, toch al getekend door een uitzichtloos bestaan onder de knoet van de imam, kwamen en komen niet naar ons land om een bijdrage te leveren aan een nog mooiere maatschappij dan die wij al hadden, maar worden in de veronderstelling gehouden dat zij ons land zullen gaan verrijken met de ‘zegeningen van de islam’. Het islamitische land van herkomst gaat erop vooruit en het land van aankomst gaat erop achteruit: precies zoals de profeet het bedoeld heeft en zoals hun ‘Grote Denker’ al-Qaradawi (1926 – 2022) dat specificeerde. 400 voetballende, waarvan 300 betalende leden: dat is ook een plan, al is het een slecht plan.
Deze al-Qaradawi ‘adviseerde’ de islamitische kwartiermakers niet om zomaar ieder baantje aan te nemen die in het Westen beschikbaar waren. Nee: zij moesten bij uitstek excelleren in politiek en het verenigingswezen, zodat zij op posities terecht zouden komen die de islamisering van het Westen zouden vergemakkelijken. De burgemeester van Arnhem en groot bewonderaar van al-Qaradawi is daar inmiddels in geslaagd en laat er geen gras over groeien. Verdere informatie beschikbaar bij Edwin Wagensveld. Geen banen in het bedrijfsleven: dat is haram. Een voormalig ‘vluchteling’ bij de vuilnis ophaaldienst? Maak er een foto van en win.
Nederland is met 18 miljoen inwoners een te dichtbevolkt land geworden, waaraan de laatst geïmporteerden vanaf circa 1998 geen enkele bijdrage zullen leveren; enerzijds omdat zij dat niet willen en anderzijds omdat zij dat ook niet kunnen bij gebrek aan opleiding en vaardigheden. Daarom komt een aantal van deze mensen terecht in het troostcircuit van hevig gebureaucratiseerde (semi-) overheidsbanen waar hen wat kunstjes worden aangeleerd en die mogelijk wat aanzien opleveren bij hun tribale achterban. Allemaal (belasting-) geld wat de overheid niet meer kan besteden aan zaken als interne en externe veiligheid of infrastructuur. Zo’n land bezwijkt vroeg of laat: precies zoals gepland. En als kers op de taart excelleren degenen die niet in politiek of andere lucratieve subsidiebanen terechtkomen op het terrein van de ordinaire misdaad. Het CBS staat bol van de bewijsvoering.
Inmiddels loopt het overal uit de hand: zoals Erwin Versteeg uiteenzette in zijn onlangs verschenen column telden de Nederlandse AZC’s in 2023 maar liefst 62.734 asielzoekers en meteen ook 36.700 officiële meldingen van ‘incidenten’ in of rond die AZC’s. Dergelijke verhoudingen wijzen niet op een zekere verademing onder de asielzoekers dat zij eindelijk veilig zijn; eerder op ambities die bepaald niet stroken met de veronderstellingen en verwachtingen van de ‘barmhartige Samaritanen’ in het land van aankomst.
Faber
Minister Faber heeft groot gelijk dat ze het grote aantal instromers en nareizende familieleden (hele clans komen naar ons land: 1 gehonoreerd asielverzoek levert een veelvoud aan nieuwe inwoners op) een regelrechte ‘asielcrisis’ noemt, maar het probleem is groter. In ons land is de laatste ruim twintig jaar een groot aantal kwartiermakers neergestreken die niet van plan is om te studeren en later te gaan werken. De enkelen die dat wel doen, zijn vaak getalenteerd en een welkome aanvulling op het arbeidspotentieel in ons land. Zij kunnen het dus wel, maar velen vertikken het en beperken zich tot tribalisme en willen enkel islamitisch zitten wezen. Opvoeding door ouders en religieuze voorlieden is daarop nadrukkelijk gericht, al zeggen zij van niet.
Zeker als die kansenweigeraars zich overgeven aan misdaad of andere wetsovertredingen, is er volop aanleiding om te repatriëren naar het land van herkomst of naar het land van dat andere paspoort. Zelfs voor degenen die hier zijn geboren. Als ene Mikail moet vertrekken omdat zijn moeder de kluit heeft belazerd, dan moeten Mikail en zijn vrienden in de Nederlandse politiek naar die moeder wijzen en niet naar minister Faber. Faber is moeder van andere kinderen en haalt dergelijke fratsen niet uit.
Over het algemeen gaan (Westerse) vluchtelingen na verloop van tijd weer naar hun land van herkomst terug. Als de oorlog is afgelopen, bouwen zij hun landen weer op en maken er samen het beste van. Islamieten doen dat veelal niet, met name omdat in islamitische landen vaker geweld wordt toegepast en een zekere willekeur in wetgeving (sharia) en rechtsgang plaatsvindt. Toch kunnen zij kennelijk niet zonder de islam leven en als gastlanden zijn wij zo barmhartig geweest dat de imams mochten nareizen en hier ‘prediken’.
Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het is tijd om ook dat tij te keren.
