Evelien Tonkens is professor aan een universiteit, dus ze zal er wel verstand van hebben als ze het volgende schrijft in een opiniestuk over Baudets ‘beruchte’ recensie van Serotonine:
Baudets redenering is te typeren als afschuifseksisme: een maatschappelijk probleem aan de orde stellen en vervolgens in plaats van na te denken over maatschappelijke oorzaken en de eigen rol daarin, de schuld geven aan vrouwen. Te onderscheiden van bijvoorbeeld angstseksisme (zich bedreigd voelen door vrouwen) of slaperigheidsseksisme (even vergeten dat vrouwen ook mensen zijn). Varianten van afschuifseksisme zijn afschuifantisemitisme wanneer Joden de schuld krijgen, afschuifracisme wanneer migranten of zwarten daarvoor worden aangewezen en afschuifhomofobie als de schuld bij homo’s wordt gelegd.
Raakt u ook opeens benieuwd naar haar onderzoekslijnen en -publicaties over vormen van seksisme en afschuiven?
Los van het feit dat Baudet nergens ‘vrouwen’ ‘de schuld’ van ook maar iets geeft; wat is dit überhaupt voor een onzinnige rits termen. Zouden we zulk woordgebruik serieus nemen, dan valt er nooit meer kritiek te leveren op welke verzameling mensen dan ook (maar uiteraard nog wel op blanke mannen, bankiers en multinationals).
Meningen hebben en oordelen vellen mag eigenlijk niet
Heb je een opmerking over fietsers in het algemeen? Afschuifracisme, want fietsers zijn een groep en in het wereldbeeld van Tonkens is het woord ‘racisme’ op iedere groep met een gedeeld kenmerk van toepassing. Vind je iets van Italianen? Afschuifracisme, want idem, racisme is op iedere groep van toepassing. Heb je iets tegen terroristen? Afschuifracisme, want ook terroristen zijn een groep, dus je bent een racist. Heb je iets tegen racisten? Afschuifracisme, want je discrimineert als een echte racist de racisten. Merkwaardig genoeg is het dan weer afschuifhomofobie – en dus blijkbaar niet afschuifracisme – als je ook maar iets van kritiek hebt op individuele homoseksuelen of homo’s in het algemeen. Idem worden ook de Joden in het wereldbeeld van Tonkens gediscrimineerd; zij verdienen blijkbaar een aparte term, waar afschuifracisme toch prima zou volstaan, toch? Links heeft al heel lang een problematische relatie met Joden en antisemitisme.
Als we kritiek willen leveren staat Tonkens ons maar één weg toe. We moeten dan nadenken over maatschappelijke oorzaken. En de eigen rol daarin. Waarom dat laatste is, vraag ik mij af. Zegt ze nou dat je altijd zelf onderdeel van de oorzaak bent? Dat je zelf altijd medeschuldig bent? Zeg Evelien, zit je hier nou schuld af te schuiven op alle individuen? Besef wel dat alle individuen tezamen de grootste groep vormen; de groep van alle mensen. Zit je nu echt af te schuiven op de mensheid als geheel? En besef je wel dat ons geleerd wordt om niet op de man te spelen?
De toverterm die alles verklaart: ‘maatschappelijke oorzaken’
En wat bedoel je toch met maatschappelijke oorzaken? Heb je het dan over een volkomen autonoom systeem van oorzaak en gevolg waar geen enkele groep invloed op heeft? Zeg je daarmee dat er nimmer naar groepen mag worden gewezen als er iets voorvalt dat we negatief vinden? Dus jij stelt nooit enige groep ergens verantwoordelijk voor? Dus ook niet de groep waar een Baudet onderdeel van uitmaakt? Ook niet kapitalisten? Ook niet katholieken? Ook niet racisten? Ook niet de Russen? Chinezen? Amerikanen? Moslims? Marokkanen? Zeepiraten? Vissers? Haarlemmers? Wandelaars? Hondenbezitters? Pedofielen? Drummers? Voetballers? Kickboksers? Motorrijders? Hetero’s? Blanken? Witten? Kinderen? Relschoppers? Antifa? Pegida? Extremisten? Krantenlezers? Mannen? (ja natuurlijk; stomme mannen)
Dus, nogmaals, jij stelt nooit enige groep ergens verantwoordelijk voor?
Succes daarmee.
P. van Lenth.
