Dit is een artikel van Wouter Roorda. Hij schrijft wel eens voor Jalta, maar dat zullen we hem niet al te veel kwalijk nemen.
De linkse zuil wordt overeind gehouden door subsidie. Ook al erodeert de achterban, het geld vloeit nog steeds rijkelijk — maar wel op een meer verhulde manier, nu openlijke overheidssteun minder vaak voorkomt. Dit geld houdt baantjes voor betrokkenen in stand. We zullen in dit artikel het blad OneWorld onder de loep nemen.
Het blad is een vehikel voor het ventileren van linkse meningen én het aan de slag houden van geestverwanten. OneWorld heeft als doel: “het informeren van publieksgroepen over thema’s met betrekking tot mondiale verbondenheid en duurzame ontwikkeling en het bieden van handvaten voor wereldburgerschap.” De uitgebreide redactie o.l.v. de inmiddels veel besproken Seada Nourhussen publiceert tien maal per jaar een magazine en onderhoudt de website www.oneworld.nl.
Tot begin 2018 snoepte OneWorld volop mee uit de miljoenen aan overheidssubsidie die de Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO) decennialang elk jaar incasseerde. Deze organisatie overspoelt Nederland met links nieuws/propaganda om draagvlak te creëren voor ontwikkelingshulp. De subsidie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan NCDO is echter met ingang van 2018 opgeheven. Er is een subtielere manier van inkomstenverwerving voor in de plaats gekomen die wijd verbreid is in linkse kringen en een groot netwerk van ideologisch gelijkgestemden kunstmatig in stand houdt.
“OneWorld is niet links, niet rechts, maar betrokken.” Het claimt online in 2016 circa 1,7 miljoen unieke bezoekers te hebben gehad. Voor €4 per maand kun je vriend worden en het (voorheen gratis) magazine toegestuurd krijgen. Het aantal betalende abonnees voor het magazine was eind 2016 slechts 11.345. Op een totale exploitatie van iets meer dan 2 miljoen euro dat jaar kwam 1 miljoen euro uit overheidssubsidies en de rest uit “marktbaten”. Wat het magazine “marktbaten” noemt, zijn echter vooral inkomsten overgemaakt door andere, meestal zwaar gesubsidieerde non-profitorganisaties. Ook verzorgt OneWorld evenementen, veelal voor overheidsorganisaties, zoals de Wereldvoedseldag.
De inhoud van het magazine wordt gedomineerd door in linkse kringen in zwang zijnde thema’s als duurzaamheid, diversiteit, vergroening, anti-racisme en internationale solidariteit. Onderwerpen die bij rechts leven komen óf niet aan bod óf zijn non-problemen. Quinsy Gario is er columnist, zodat hij zijn activisme tegen Zwarte Piet kan financieren. Wie door het blad bladert, krijgt de indruk dat BIJ1 tot de belangrijkste politieke partijen in ons land behoort. Activisten van die partij komen uitgebreid aan het woord en er is ook hier weer veel aandacht voor links troetelkind Sylvana Simons. Thierry Baudet is, vanzelfsprekend een “vrij openlijke racist”.
Voor de kosmopolitische wereldburger gaan mondiale verbondenheid, duurzame ontwikkeling en wereldburgerschap onvermijdelijk samen met de strijd tegen het oprukkende rechts-extremisme in ons land. Een item voor het magazine is dan ook: Ondertekent Nederland VN-migratiepact niet uit egoïstisch eigen belang?. Uiteraard zijn ook de uitspraken van minister Blok over multiculturalisme een dankbaar onderwerp. Er is deze mevrouw die klaagt over het verbale geweld van extreem-rechts (in tegenstelling tot het fysieke geweld van antifa?), waarbij elke vorm van kritiek op haar wereldbeeld gelijkstaat aan racisme. Wat racisme betreft is De Correspondent te weinig divers en is OneWorld solidair met Kick Out Zwarte Piet. Het verzet zich tegen de ‘leugens’ die Wierd Duk over KOZP verspreidt (al zijn die volgens NRC Handelsblad dan weer grotendeels waar; maar dat is dan ook een extreem-rechtse krant).
Zorgelijk vindt OneWorld De verrechtsing van de media. Vier (ex-)journalisten van De Volkskrant, Trouw, NRC en NOS komen hierover (deels anoniem) aan het woord. Die verrechtsing is bij De Volkskrant bijvoorbeeld zichtbaar in het aanstellen van Martin Sommer als columnist en in het nieuwe redactiestatuut. De oude versie, afkomstig uit de jaren zestig van de vorige eeuw, bevatte nog de oproep om op te komen voor “de ontrechten en verdrukten van de samenleving”.
Veel genoemd worden ook de “te witte” redacties, het verwarren van feiten en meningen (sic) en het framen van alle moslims als terrorist.
Een fraai staaltje alternatieve feiten levert NRC-correspondent Bram Vermeulen. Hij zegt:
“Ik vertel nu al een tijdje dat de migratie uit Afrika vrijwel is gestopt. De meeste migranten die ik in West-Afrika tegenkom zijn juist op de terugweg omdat de routes naar het noorden zijn geblokkeerd. Maar zelfs als je dat soort reportages maakt, blijft toch het beeld hangen van jonge migranten die naar Europa willen. Je legt het af tegen die uren zendtijd waarin politici maar blijven herhalen dat de grenzen van Europa open zijn en dat we worden overspoeld door massamigratie.”
Ook sportverslaggever Sander Philipse doet een duit in het zakje. Hij stelt dat het politieke ‘midden’ verdwijnt. Bewijs daarvoor is dat op zondag tegenover een programma als Buitenhof het programma WNL op zondag is komen te staan. Het eerste laat regelmatig rechtse mensen aan het woord en het tweede programma alleen maar rechtse mensen. Het linkse geluid valt hierdoor weg. Iemand die alleen deze twee uurtjes tv kijkt per week zou die conclusie misschien kunnen delen. Iemand die wat meer kijkt, heeft snel door dat bij de meeste publieke omroepen af en toe wel rechtse mensen mogen opdraven, maar voornamelijk om voor paal te zetten en niet te laten uitspreken.
Het stuk over de verrechtsing van de Nederlandse media kreeg een vervolg met Verrechtsing in de media ook in Vlaanderen?. In dit stuk komen drie Vlaamse journalisten aan het woord over verrechtsing, bezuinigingen en te witte redacties. De laatste twee onderwerpen zijn blijkbaar onlosmakelijk verbonden aan ‘verrechtsing’. De verrechtsing bestaat volgens het artikel uit het behandelen van Vlaams Belang als een gewone politieke partij, de kritiekloze omgang met Bart de Wever die zo handig is in het bespelen van de media, de ondervertegenwoordiging van “de gekleurde Belg” in de mediaredacties en de “politieke correctheid” van links tegenover rechts waardoor de verrechtste samenleving te weinig kritisch tegemoet wordt getreden (sic).
Wie de inhoud van OneWorld bekijkt, komt alleen maar dit soort stukken tegen; nuance en tegengeluid ontbreekt. Wie financiert dit? Het is duidelijk dat een dergelijk blad en website niet kunnen leven van ruim 11.000 vrienden die €4 per maand overmaken. Daarom zijn er Partners, die jaarlijks (veel meer dan) €2350 betalen. Daar treffen we, naast de usual suspects, onverwachte namen aan. Is zorgverzekeraar DSW ook zo verontrust door de verrechtsing dat het ziektekostenpremies in wil zetten om dit tegen te gaan? Wat te denken van onderwijsinstellingen als de Hogeschool Leiden en de Christelijke Hogeschool Ede? De laatste heeft een achterban die voor een aanzienlijk deel afkomstig is uit SGP-kring; en die ‘verrechtsing’ wellicht helemaal geen probleem vindt. En past het een sympathiek bedrijf als Lendahand om zich mee te laten slepen met dit soort links activisme?
Het gaat mij niet om adverteerders bellen, maar wist u dat een gift aan Artsen zonder Grenzen deels wordt gebruikt om verrechtsing van onze samenleving te bestrijden. Hetzelfde geldt voor zich op het oog als min of meer ‘neutrale’ (hulp)organisaties profilerende clubs als Aidsfonds, CARE Nederland, Terre des Hommes, Plan Nederland, Save the Children, War Child, Wereldouders, Marine Stewardship Council, Medair, Amnesty International, Rutgers Stichting, Edukans, De Nationale Jeugdraad en Bits of Freedom.
En wat u extra betaalt voor een kopje fairtrade-koffie van Max Havelaar of UTZ wordt deels doorgesluisd naar organisaties als OneWorld. Uiteraard ontbreken zwaar gesubsidieerde, links georiënteerde organisaties als Oxfam Novib, Hivos en Icco niet op de lijst met partners, evenals SOMO, Stichting Vluchteling, UNESCO Nederland, Milieudefensie en Greenpeace. Kortom, we zien een wijd gesponnen web, waarin tal van organisaties subsidies naar elkaar doorsluizen om hun linkse wereldbeeld te bevorderen en activisten van inkomen te voorzien. Uiteraard is de Postcode Loterij dan ook nooit ver weg. En OneWorld kreeg in 2016 ruim €20.000 uit het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek, dat vol zit met geestverwanten.
OneWorld is een tipje van de sluier. Er gaan vele tientallen miljoenen euro’s in dit wereldje om en duizenden mensen vinden met behulp van dat geld emplooi. Dat heeft uiteraard zijn weerslag op de samenleving, maar wie daarin een gevaar ziet, gelooft in extreemrechtse complottheorieën. Gesubsidieerde tegenhangers ter rechterzijde ontbreken echter, laat staan een grootschalige infrastructuur van propaganda en baantjes. Dit is hoe links zich al jaren bedruipt en het linkse gif in de samenleving injecteert. Hoogste tijd om het moeras droog te leggen. Polderen die hap.
Noot: Het jaarverslag 2016 waaruit ik bovenstaande informatie heb gehaald, is inmiddels niet meer publiek toegankelijk op de website van OneWorld.
Dit was een artikel van Wouter Roorda. Probeer hem zijn Jalta-collaborateurschap niet al te veel kwalijk te nemen.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
