Dit is een artikel van Frits Bosch
2019 was het jaar van de vrouw. Het 100-jarig bestaan van het algemeen kiesrecht is gevierd en er kwam een vrouwenquotum. Worden vrouwen uit topbanen geweerd? Is er een Mannenbolwerk en een Glazen Plafond? Vrouwen zijn aan een sterke opmars bezig. Ze bekleden steeds meer sleutelposities op de werkvloeren.
Feministen eisen topposities op en wensen nog meer macht voor vrouwen. Feminisme spitst zich nu toe op het vrouwenquotum. Het SER-rapport ‘Diversiteit in de top’, bepaalde dat het uitgevoerd moet worden. De Raad van Commissarissen bij 88 Nederlandse beursgenoteerde bedrijven moet minimaal voor 30% uit vrouwen bestaan. Haalt een onderneming dit percentage niet, dan blijft de zetel leeg.
Voldoet een onderneming niet aan het quotum, dan moeten alle nieuwe benoemingen van mannelijke toezichthouders nietig worden verklaard, net zolang het quotum gehaald wordt. Is het een zegen voor ons land? Een overzicht waarom ik niet enthousiast over het vrouwenquotum ben.
Het vrouwenquotum creeërt een ongelijk speelveld. Mannen die mogelijk beter gekwalificeerd zijn krijgen de baan niet vanwege hun geslacht. Het quotum gaat niet uit van gelijke kansen, maar van gelijke uitkomsten. Marxisme heeft feminisme traditioneel diepgaand beïnvloed en nog steeds. Het is een ideale ideologie om vrouwen uit hun vermeend ondergeschikte en achtergestelde positie te verlossen en mannen als hun onderdrukkers te kenschetsen.
De Amerikaanse antropologe Audrey Smedley duidt racisme aan als iedere handeling of overtuiging die een afspiegeling is van de ideologie dat mensen indeelt in speciale biologische categorieën. De VN noemt het selecteren op een eigenschap waar men niets aan kan doen, in dit geval geslacht, racisme. Martin Luther King zei “judge people by the content of their character”.
Beoordeel dus op ‘de inhoud van het karakter’, de competentie, het talent en prestaties. Dat doet het quotum niet, maar frustreert mannen als ze een functie niet krijgen enkel vanwege hun geslacht, zie Jort Kelder buitengesloten bij Buitenhof.
Een vrouwenquotum is strijdig met de grondwaarden van ons land. Premier Rutte: “ik sta pal voor mensen, maar ik ga niemand aanspreken op één aspect van z’n identiteit. Ieder mens is uniek en ieder die een bijdrage levert aan de Nederlandse samenleving kan rekenen op mijn steun.” Mannen worden als collectiviteit gestigmatiseerd, vandaar dat de VVD niet instemde met het voorstel.
Noorwegen voerde als eerste in Europa een vrouwenquotum in. Het werkt niet. Het aantal vrouwen in de top van het bedrijsleven blijft daar laag, niet door een mannenbolwerk, maar door de vrije keuze van vrouwen zelf. Het aantal vrouwen op sleutelposities is in ons land de laatste vijftig jaar enorm toegenomen. Een vrouwenquotum negeert die trend. Vrouwenquota zijn van gisteren. Vandaag kunnen vrouwen het zelf wel.
Een vrouwenquotum berust op een verplichting en dwang voor bedrijven. Zo onschuldig als een quotum lijkt neigt het naar totalitarisme en naming & shaming van bedrijven die er niet aan voldoen. Een vrouwenquotum is elitair, de focus ligt op macht voor topvrouwen en negeert vrouwen aan de onderkant van de maatschappij. Het streeft naar macht in plaats van liefde.
Het SCP-CBS rapport ‘Vrouwen aan de top’ meldt “er is geen eenduidig causaal verband tussen vrouwen aan de top en winstgevendheid”. Meer vrouwen in het bedrijf betekent dus niet per definitie betere resultaten. Ieder geval dient apart bekeken te worden. Een vrouwenquotum van 30 procent is natte vinger werk. Het berust nergens op, het kan niet wetenschappelijk onderbouwd worden en is als generieke maatregel schadelijk voor het bedrijfsleven.
Een vrouwenquotum grijpt zeer selectief aan, namelijk op de sector waar vrouwen in ondertal zijn, het grootbedrijf. Maar er zijn vele sectoren waar vrouwen verre in overtal zijn. Waarom daar geen mannenquotum? Vrouwen en mannen zijn niet alleen lichamelijk verschillend, maar gelukkig ook geestelijk door (gelukkig) minder testosteron. ‘Nature’ doet z’n werk en dat vertaalt zich naar de arbeidsmarkt. Een vrouwenquotum stereotypeert vrouwen als Excuustruus.
Welke vrouw wil dat? Vele vrouwen zijn tegen het vrouwenquotum. Nederlanders zijn in meerderheid tegen een vrouwenquotum. In een referendum zou het weggestemd worden. Er is dus een overweldigend aantal redenen om geen vrouwenquotum te doen. En toch komt het er. Hoe kan dat? Radicaal feministen zijn in de minderheid, maar een minderheid kan slagen bij voldoende fanatisme.
Onze minister van OCW en emancipatiezaken, Ingrid van Engelshoven: “we doorbreken het old boys network, we gaan met mannen afrekenen”. Uit mijn onderzoek blijkt dat er geen weerwoord van mannen is. Ze durven niet, bang voor schade, zakelijk en privé. Mijn boek voorziet in dat weerwoord.
Het vrouwenquotum tast onze arbeidsmarkt aan. Als competentie, talent en kwalificaties niet meer primair leidend zijn bij selectie maar geslacht, dan wordt de bijl geslagen aan de wortels van onze liberale maatschappij. Het zorgt niet voor gemeenschapszin, maar voor polarisatie. Wees dus voorzichtig! De samenleving kan kapot, de historie staat er bol van.
Wat dan wel? Energie kunnen we beter steken in het opleiden, zelfverzekerd en bewust maken van vrouwen, dan in het bestrijden van vermeende achterstelling. Carolien Nagtegaal-van Doorn, VVD lid van het Europese Parlement: “Quota zijn een paardenmiddel.
In Brussel zou het betekenen dat cruciale financiële instituties zondere nieuwe bestuursleden blijven. Het is een botte ingrijpende manier om verandering af te dwingen, die past bij een situatie van radicale ongelijkheid. Daar was jaren terug misschien wat voor te zeggen, toen alle machthebbers en bestuurders mannen waren. Vrouwen botsen tegen een glazen plafond. Goede rolmodellen voor jonge ambitieuze vrouwen waren er niet.
Vrouwen werden door mannen kleingehouden. In het systeem zaten vrouwen blokkades. Maar wie kan met z’n volle verstand naar het Brussel van vandaag kijken en beweren dat dit nog steeds het geval is? Als er nog steeds minder vrouwen dan mannen op topposities zitten, dan kan dat van alles het gevolg zijn, maar níet van zulke blokkades.
De revolutie hééft al plaatsgevonden, en het is jammer dat al die fanatieke feministen het schijnbaar gemist hebben. Paardenmiddelen als quota zijn dus niet meer te rechtvaardigen. Quota zijn van gisteren.
Vandaag kunnen vrouwen het zelf wel.” Prima, hup powergirls!In mijn nieuwe boek “Feminisme op de werkvloer” duik ik in historische achtergronden van feminisme, feministische golfen, feministisch marxisme, Clinton affaire, #MeToo, kinderspeelgoed, boerka, ‘nature–nurture’, kansenongelijkheid, stereotypen, diversiteit en vrouwenquotum.
Vervolgens ga ik talrijke werkvloeren op en praat met vrouwen en mannen die zich openhartig uitspreken over vrouwenemancipatie, werkomstandigheden, kansen en mogelijkheden. Vrouwen schrijven regelmatig over feminisme, maar dit keer is het een man die geen blad voor de mond neemt….
Frits Bosch, auteur van “Feminisme op de werkvloer”
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
