Dit interessante bericht kwam zojuist voorbij, door J.K. Rowling, de schrijfster van Harry Potter.
“Ik beloof je dit: over tien jaar zullen een heleboel vrouwen die nu de gender-identiteitskar trekken beweren dat ze altijd TERF waren. Net zoals mensen die doen alsof ze terroristische aanslagen hebben overleefd, terwijl ze er nooit bij in de buurt waren.”
TERF staat hier voor Trans-Exclusionary Radical Feminist. Rowling beweert hier dat zij die nu opportunistisch meebuigen met de gender-ideologie om hun loopbaan, status en/of ‘ally’-punten te behouden, in de toekomst zullen beweren dat ze er altijd al kritisch op waren. Een beetje zoals na de Tweede Wereldoorlog bijna iedereen plots in het verzet gezeten had.
Wat de waarheid betreft van wat Rowling beweert: ik twijfel er sterk aan. De kans is groot dat er spoedig helemaal geen feminisme meer bestaat. Eenvoudigweg omdat de moslims, op de voet gevolgd door orthodoxe christenen, de links-progressieven demografisch voorbijstreven: een groep die sowieso al terughoudend is in het nemen van kinderen, want ‘ecologische voetafdruk’ en ‘belastend voor het klimaat’.
Maar dat is niet waar ik het met u over wil hebben. Ik wil het met u hebben over decorum. Want waar Rowling op aanstuurt is dat mensen weinig standvastig zijn. Ze vinden maar wat en nemen opportunistisch meningen over. Ze kijken om zich heen en proberen dat na te doen. Als een ideologie in de mode is, dan kopiëren ze die ideologie om ‘erbij te horen’ en ‘niet buiten de boot te vallen’.
Dat is een enorm belangrijk punt en daar wil ik met u bij stilstaan. Denk maar aan het experiment van een groepje mensen die moesten inschatten hoe lang een meter is. De meeste mensen in het zaaltje waren betaalde acteurs die bewust overdreven: ze namen een omvang van twee meter en noemden dat een meter. De mensen die niet acteerden schoven mee en gingen grotere maten kiezen, hoewel ze beter wisten. De drang tot sociale aanpassing bleek sterker dan het individuele oordeelsvermogen.
Als mensen volgzaam zijn en elkaar maar een beetje kopiëren, dan zijn breed gedragen opvattingen weinig meer dan echo’s en spiegelbeelden. Vandaag pro-trans, morgen anti-trans: het is maar hoe de wind draait, exact wat Rowling aankaart. Nu is het de vraag waar originaliteit vandaan komt. Wat is de bron van nieuwe ideeën?
Hier moeten we verwijzen naar The Fountainhead (1943) van de filosoof Ayn Rand. Letterlijk: de eeuwige bron, waarbij die bron staat voor het oerpunt van waaruit nieuwe inzichten en ideeën worden ontsloten. Genieën en visionairs zijn zeldzaam en eenzaam – hun ideeën dringen maar mondjesmaat door tot de massa. Rand beschrijft hoe de geschiedenis van ideeën eigenlijk een oorlog is tussen artistieke elites om de ziel van de massa’s, die dus zelf niet origineel kunnen denken.
Om dat te illustreren vertelt het boek het levensverhaal van de briljante architect Howard Roark. Via de struggles van dit personage laat de schrijfster zien hoe een idee, hoe waardevol ook, zich niet zomaar kan verheugen in maatschappelijke belangstelling. Hier zit een heel machtsconstruct omheen, want ideeën moeten door een tolpoortje van maatschappelijke poortwachters.
Nu zijn we dan op het punt gekomen waar ik het met u over wil hebben: het decorum. Want die ideeën worden, zoals zojuist omschreven, dus belangrijk en zichtbaar gemaakt, of juist niet: dan worden ze genegeerd en in de marge gedrongen. Het doet er hierbij niet toe hoe getalenteerd de kunstenaar is. Roark wordt omringd door middelmatige architecten die toch allerlei prijzen winnen, terwijl hij wordt overgeslagen.
De meeste mensen hebben weinig interne bagage en als ze bijvoorbeeld een muziekstuk horen, of architectuur analyseren, hebben ze geen idee op welke basis ze dat moeten beoordelen. Ze hebben geen feeling met de interne kwaliteiten op grond waarvan een werk zich verheft boven de middenmaat. Dus denken ze: de muzikant trad op in een talkshow, stond op een podium, ik sla vast geen flater als ik me hiermee affilieer.
Deze toestand is sterk vergelijkbaar met wat Paul Cliteur vaststelde over het beleid van boekhandels in Nederland: de boeken met de visies van Jesse Klaver en Femke Halsema liggen naast de kassa, terwijl de rechtse boeken ergens achterin de zaak in een hoekje staan. Dit is allemaal een bewuste tactiek om een normaliteit te vestigen via het decorum van de plaatsing.
Nog twee voorbeelden om dit punt te onderstrepen. De wereldberoemde voetballer Cristiano Ronaldo vermomde zich als een willekeurige gozer en begon met mensen op straat te voetballen. Hij deed al zijn bekende trucjes, maar trok hooguit de aandacht van een kind en de rest liep argeloos voorbij. Toen hij zichzelf onthulde, wilden velen met hem op de foto…
De wereldberoemde violist Joshua Bell speelde in de metro en trok nauwelijks aandacht van de passanten. Zij merkten zijn uitzonderlijke talent niet op, hoewel hij een dag daarvoor een theater in Boston had uitverkocht waar de aanwezigen honderd dollar voor een zitplaats betaalden.
Deze twee voorbeelden bewijzen dat het het decorum is, het podium – of dit nu het voetbalveld is van het betaalde profvoetbal of de theaterzaal – waardoor de massa het talent gaat herkennen en waarderen als talent. Wie het decorum bezit, bezit de macht om de toekomst van de cultuur te bepalen.
Het is niet toevallig dat Rowling het uitgerekend over vrouwen heeft. Renzo Verwer schreef over de liefdesmarkt en merkte al op dat muzikanten veel seks hebben. Domweg omdat de muzikant op het podium staat en op grond van zijn beroep het centrum van de aandacht is. Dit betekent automatisch validatie en waardering van de groep. Verwer schreef zoiets als: “Pak dat instrument, stap op het podium en begin te spelen; je ziet hoe de borsten en billen als vanzelf jouw kant op deinen.”
En als ik dit in mijn eigen context moet vertalen, kan ik dit alleen maar bevestigen. Waar hield ik mijn vriendinnen aan over? Ik sprak een keer over mijn boek bij JFVD, bij JOVD, ik presenteerde een boek bij FvD en ik sprak in de zaal van de Provinciale Staten. Hier kwamen relaties uit voort, en het is zeker niet toevallig dat al die contacten begonnen vanuit een ongelijke verstandhouding. Ik was de ‘expert’, de schrijver, de spreker, en de vrouwen in kwestie waren organisatoren of bezoekers.
Achteraf ontkennen de dames natuurlijk dat het met dit decorum van doen had, maar daarvoor is het allemaal veel te toevallig. Ik durf zelfs te beweren dat velen van hen eerder een relatie hebben met het decorum dan met de man in kwestie.
Als we kijken naar de evolutie, dan kunnen mannen nog iets makkelijker buiten de groep overleven dan vrouwen: het zijn ook de mannen die van groepen losbreken en nieuwe groepen vinden en zo zorgen voor een instroom van verse genen. Het is dus niet zo gek dat vrouwen qua doen en denken nóg afhankelijker zijn van groepsconsensus en groepsvalidatie dan mannen. Hun default-mode is vaak om eerst af te tasten wat de groep ergens van denkt, en vervolgens pas tot een individueel oordeel te komen.
Je kunt nog zo geniaal of getalenteerd zijn: Cristiano Ronaldo en Joshua Bell bewijzen dat het niet zal worden opgemerkt tenzij je al begint met een decorum. Dat is het enige uitgangspunt om iets te bouwen met kans van slagen. Voor relaties geldt grofweg hetzelfde, want vrouwen verlangen toch naar een man die ze kunnen bewonderen. En dat bewonderen is dikwijls niet iets dat uit hun eigen ‘innerlijke bron’ komt, hun innerlijke ‘fountainhead’, maar dat kopiëren ze van wat ze als sociale consensus zien gemanifesteerd.
De les hieruit is dus ook dat je de discussie niet wint door met betere argumenten en feiten aan te komen. Het publiek heeft nauwelijks een idee waarover je het hebt. Ze oordelen op oppervlakkigheden: “Goh die leuke blonde dame in het publiek kijkt vrolijk (of juist niet) als hij spreekt”. Als je de strijd wil winnen, moet je het decorum van je tegenstander vernietigen.
Tot slot: steun me via BackMe. Dat helpt echt enorm! En help om dit soort realistische publicaties blijvend mogelijk te maken! En schrijf u in voor mijn nieuwsbrief! Om op de hoogte te blijven!
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
