Trump blijft vriend en vijand verbazen, negatief of positief. Het ligt er maar net aan aan welke kant je van de geschiedenis staat. Tijdens de campagnes van 2016 kwam Trump met de welbekende slogan Drain the swamp! Het establishment moest plaatsmaken voor mensen die geen carrièrepolitici waren, maar mensen die met beide benen – of op zijn minst een paar tenen – in de samenleving stonden. Het moest maar eens afgelopen zijn met de inwisselbare figuren en de marionetten die iedere campagne ‘change‘ – we noemen geen namen Obama – beloven, maar feitelijk hetzelfde beleid doorzetten als hun voorganger.
Trump hekelde het al decennia praktisch ongewijzigde buitenland beleid. Welke president er ook zit, ongeacht partij, er is altijd sprake van een vorm van interventiepolitiek – iets wat Trump het liefst direct zou stoppen. Nu is dit (mede) praktisch gezien onmogelijk. Het military-industrial-congressional complex is zo immens invloedrijk en lucratief op economisch en politiek gebied, dat het compleet afbreken hiervan onhaalbaar is.
Toch krijgt Trump het voor elkaar om continu overhoop te liggen met diverse haviken binnen zijn kabinet. Deze haviken, mensen zoals John Bolton, zien oorlog, of ‘interventie’ – eufemistisch gezegd – als dé oplossing voor bijna ieder probleem in de wereld. Deze haviken – en haviken van de Democraten – waren ook niet te spreken over Trump toen hij in december aankondigde om troepen terug te trekken uit Syrië.
Nu zien we hetzelfde rondom de kwestie Iran. Bolton en Trump vechten een tweestrijd uit over Iran. Maar Trump blijft tegen de media zeggen dat hij uiteindelijk het laatste woord heeft. In een interview verteld hij dat hij zowel duiven als haviken in zijn team heeft zitten. Vredestichters en oorlogszuchtigen dus; Trump ziet beide als noodzakelijke expertises.
Trump clasht de laatste tijd veel met zijn adviseur Bolton. Bolton was ten tijde van Bush jr. al een grote havik die stuurde voor een oorlog met Irak. Bij zowel Venezuela en Syrië uitte Bolton openlijk kritiek op de acties van Trump, maar ondanks meningsverschillen weigert Trump om zijn verkiezingsbelofte – minderen met de ‘interventiepolitiek’ – op te geven. Trump houdt zijn tegenstanders expres dichtbij, maar blijft tot nu toe doodleuk zijn eigen koers varen. Iets wat te bewonderen valt, en wat het Amerikaanse volk ook doorheeft.
Trump krijgt het voor elkaar om met kleine stapjes the swamp te drainen.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
