Hilarisch! Zie dit debat in de Provinciale Staten Utrecht. Een dame van de Partij van de Arbeid vindt “Jip en Janneke niet meer van deze tijd”. Het bevestigt namelijk rolpatronen. “Bij het voorlezen aan mijn kinderen heb ik nog een tijdje geprobeerd om Jip te zeggen waar Janneke stond en omgekeerd, maar het werd gewoon te vermoeiend.” Anno 2020 is dit waar de PvdA zich druk om maakt: een betere illustratie van hun vervreemdheid van de arbeider, is moeilijk voorstelbaar.
Enfin, dat is slechts het begin. Want nu wordt deze mevrouw bedreigd. Dit is wat de PVV daarover twittert:
https://twitter.com/ReneDercksen/status/1329409332962865156
Kunnen we nu hopen dat, als PVV of FvD of enige andere rechtse volksvertegenwoordiger weer eens bedreigd wordt, dat links er dan als de kippen bij is om hen moreel te steunen?
Maar goed, dat is niet wat écht de kwestie is. De echte kwestie ligt dieper. Voor politici is een statement zoals dat van René Dercksen (PVV) wel levensvatbaar, maar voor het volk natuurlijk niet. De rol van een politicus is om je zegje te doen in zo’n vergadering. Dat doe je dan, dat is jouw taak: representatie. Daarna ga je verder met leven.
In die zin is het geheel verdedigbaar dat je elkaar als politici afbrandt voor de bühne, en dan naderhand gezellig samen aan de bar hangt. Zelfs boven partijen heen kunnen vriendschappen ontstaan en je gunt het die ander niet dat hij of zij bedreigd wordt. Wie een tijd meedraait in de politiek, begrijpt hoe deze wereld in elkaar steekt.
Stel je werkt voor een politieke partij die toch stelselmatig buiten de regeringsmacht gehouden wordt. Het ‘cordon sanitaire’ maakt je werk feitelijk makkelijker, niet moeilijker. Je hoeft niet meer met super doortimmerde beleidsvoorstellen te komen omdat je weet dat de mainstream partijen jouw voorstellen toch zullen wegstemmen. Niet op grond van wat je zegt of de feiten waarmee je je positie onderbouwt, maar op grond van wie je bent en wie je vertegenwoordigt. Je kraakt het kabinetsbeleid, dient een symbolisch motietje in en daarna hang je achterover en bekijk je de commotie in de media. Maar de hamvragen zijn: wat heeft het volk hieraan en wat gaat het volk doen?
Voor het volk is dit spel totaal anders dan voor de politici. Het volk constateert dat wat het ook doet – referenda aanvragen, inspreken in de raad, brieven schrijven, stemmen op protestpartijen – het heeft allemaal geen zin. Je krijgt die cultuurveranderingen, dat policor marxisme, die massa immigratie en onbetaalbare klimaat regeltjes allemaal door de strot geschoven. Genadeloos en onophoudelijk. De regeringscoalitie verloor de Provinciale Staten verkiezingen op de klimaatwet, maar ramde deze wet er gauw door, één dag voordat de nieuwe senaat werd ingezworen. En je “populistische” partijen worden hoe dan ook buiten de regeringsdeelname gehouden. Niet op grond van empirie maar op grond van Zijn.
Je zou ook het boek van dr. J.O. Van de Breevaart moeten lezen, Concurrent of bondgenoot. Dit is geschreven door een zeer nette conservatieve christen, die na twintig jaar debat over populisme de balans opmaakt. Zijn conclusie is: de elite minacht het volk, luistert niet naar de dagelijkse ervaringen van mensen, hun links-liberale, hedonistische en postmoderne wereldbeeld is onaantastbaar – wie hier kritiek op geeft wordt behandeld als een ketter en fundamenteel buiten de bestuurlijke machine en buiten de sociale orde geplaatst. Wat heeft stemmen dan nog voor zin?
Dan heb je als burger, zeker als je niet de centjes hebt om naar een vrijer land te verhuizen, geen keuze. We moeten hier echt letterlijk denken aan een tante Sjaan die net kan rondkomen en die moet toezien hoe haar buurt wordt overgenomen door een sharia-conforme situatie. Verhuizen is voor haar domweg geen optie.
Wie in deze situatie zit, zal dan vroeg of laat tot intervention by direct force moeten overgaan. Dit is omdat er geen andere weg is om het systeem rekening met jou te laten houden. Dit volgt zowel uit het zojuist genoemde boek als uit de waarschuwingen die Johan Remkes reeds op schrift stelde in een groot prestigieus onderzoek.
Zelfs je mening op sociale media ventileren heeft geen bereik meer omdat dat door Big Tech wordt gecensureerd. Zie ook deze uitleg van Tucker Carlson.
Dit hele landschap overziende, is het niettemin wel begrijpelijk dat PVV en andere partijen zo’n tweet plaatsen. Voordat je het weet is er een gekkie die ergens een steen door een ruit gooit, of erger. Dan ontdekken media weer dat zo’n gekkie ooit iets pro PVV heeft getwitterd en dan moeten we dit weer maanden horen in de mainstream media (over de salafiste op de lijst van Jesse Klaver, horen we ondertussen weinig). En om zich daar bij voorbaat tegen in te dekken, komt zo’n tweet dan goed uit.
Maar of het zinvol is, is betwijfelbaar. De kampen zijn ondertussen volledig ingegraven: het is echt een strijd tussen wereldbeelden. Bij een conflict dat in aard existentieel is, zullen empirische ditjes en datjes niemand meer over de streep trekken om voor of tegen een bepaalde partij te stemmen. Beide kampen hebben hun gekkies – daar zullen we mee moeten leren leven.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
