Sinds enkele jaren is het een gewoonte dat basisscholen uitstapjes naar moskeeën organiseren om daar kennis te maken met de islam. Op het internet zijn verschillende filmpjes en foto’s van te vinden waarop Nederlandse kinderen deelnemen aan een islamitisch gebed. “Ach! Wat maakt dat nou uit?“, zou je wellicht denken, “Zolang ze maar ook een kerk en een synagoge bezoeken!“. Toch zijn er, mijns inziens, enkele ernstige problemen met moskeebezoeken die niet optreden bij bezoeken aan kerken en synagoges.

De islam is het gedachtegoed wat zich bevindt in de Koran, de Sîra en de Hadith. Dit gedachtegoed is zowel religieus als politiek.

Er zijn drie problemen met de moskeebezoeken als schoolactiviteit:

1. Normalisering van een vijandig gedachtegoed
De islam is zowel een religieus als een politiek gedachtegoed. Dit gedachtegoed staat haaks op de normen en waarden die we in het Westen hanteren. Denk bijvoorbeeld aan democratie. De islam wijst democratie af, omdat dit een man made system is, wat dus per definitie inferieur is aan de wil van Allah. Daarnaast is het volgens de islam niet toegestaan om de islam te verlaten. De vrijheid van het individu – het fundament van de Westerse beschaving – wordt door de islam afgewezen. Het individu is ondergeschikt aan de wil van Allah.

Ook op het gebied van omgang met vrouwen, homoseksuelen en Joden staat de islam haaks op de normen en waarden van onze samenleving. Terwijl in het Westen iedereen voor de wet gelijk is, wijst de islam deze wettelijke gelijkheid volledig af. Primair omdat de islam een onderscheid maakt tussen moslims en niet-moslims, waarbij moslims superieur zijn aan niet-moslims. Dit onderscheid is terug te zien in de wetten die door de islam worden voorgeschreven. De islamitische wetgeving kent dus verschillende rechten tot aan verschillende typen personen, afhankelijk van of zij moslim, niet-moslim, man of vrouw zijn. Daarnaast hebben moslims het recht – en de plicht – om zich te verzetten tegen de niet-moslim.

Door kinderen bloot te stellen aan de islam, wordt dit gedachtegoed in de hoofden van de kinderen op jonge leeftijd genormaliseerd. Op latere leeftijd zullen zij hierdoor minder in staat zijn tot kritisch nadenken over dit gedachtegoed. Dit is met name een probleem omdat de islam indruist tegen alles wat we in het Westen belangrijk vinden. Als volwassenen zullen deze kinderen dus minder in staat zijn om gevaar te herkennen en om na te denken over de wereld waarin ze leven terwijl ze het belang van hun familie, gemeenschap en kinderen in het achterhoofd moeten houden en op basis hiervan rationele conclusies te trekken. Dit terwijl deze jonge generatie juist dé generatie is die zeer grote problemen gaat krijgen met de islam en deze noodgedwongen zal moeten oplossen. Om deze redenen heeft moskeebezoek dan ook een zeer subversieve werking.

Ex-KGB’er Yuri Bezmenov definieerde ideological subversion als volgt:

“To change the perception of reality to such an extent that despite of the abundance of information no one is able to come to sensible conclusions in the interest of defending themselves, their families, their community, and their country.”

Bezmenov hanteerde deze definitie binnen een context waarin de Sovjet-Unie het marxisme/leninisme probeerde te normaliseren in de hoofden van de Westerse bevolking. Toch is dit ook relevant voor de islam. Kinderen naar moskeeën sturen is daarom een subversieve activiteit.

2. Moskeeën zijn vaak in handen van vijandige buitenlandse actoren
De tweede reden waarom reisjes naar moskeeën onverantwoord zijn, is het feit dat deze vaak in handen zijn van, of gefinancierd worden door, buitenlandse actoren die een negatieve houding hebben jegens het Westen. Denk bijvoorbeeld aan geldstromen vanuit Qatar of Saoedi-Arabië. Daarnaast zijn vrijwel alle Turkse moskeeën in handen van Diyanet, een organisatie van de Turkse regering die de islam in verschillende Europese landen vertegenwoordigt, allereerst voor Turkse moslims, maar inmiddels ook voor niet-Turkse moslims.

Ondergronds wordt er namelijk al hard gewerkt aan het opzetten van een infrastructuur voor een internationaal kalifaat, waarvan Turkije het centrum van de macht zou moeten worden, zoals deze documentaire op schokkende wijze aantoont. Een belangrijk detail wat meteen in het begin van de documentaire naar voren wordt gebracht, is dat de hoogste imam van de Moslimbroederschap, Yusuf al-Qaradawi, vlak voor zijn dood openlijk zijn vertrouwen heeft uitgesproken over Erdogan als rechtmatige kalief. Dit was een belangrijke (historische) gebeurtenis – die compleet is gemist door Westerse media, politici en academici.

Nu is de islam op zichzelf staand al een vijandige ideologie. Het feit dat de huizen die de islam vertegenwoordigen en verspreiden in handen zijn van buitenlandse actoren, die duidelijk een agenda hebben die feilloos aansluit op het gedachtegoed van de islam – namelijk het veroveren van landen van niet-moslims (de dar al-kufr) om deze islamitisch te maken – maakt het dermate overduidelijk dat kinderen niet naar dergelijke huizen gestuurd dienen te worden, en dat het ziekmakend is dat dit tóch gebeurt. De naïviteit en het gebrek aan algemene ontwikkeling van scholen die deze activiteiten uitvoeren, maakt het dat deze scholen het vertrouwen van de ouders van deze kinderen in geen enkel geval verdienen.

3. Misleiding vanuit de islam
Een aanvullende reden waarom het onverantwoord is om kinderen naar moskeeën te sturen, is het feit dat er vanuit de islam een modus operandi bestaat voor het misleiden van niet-moslims. Het misleiden van de ongelovige is binnen de islam zelfs een verplichting, wanneer het in zou gaan tegen het principe van jihad om het nìet te doen. Net zoals Westerlingen het christelijke schuldcomplex en de omgang met schuld middels boetedoening hebben geïnternaliseerd naar het culturele onderbewustzijn, hebben moslims de misleidingsdoctrine uit de islam op vergelijkbare wijze geïnternaliseerd. Zij doen dit dus vaak onbewust, net zoals wij ook veel dingen onbewust doen. Daarnaast kan een moslim die dit nìet doet, en in plaats daarvan bijvoorbeeld eerlijk toegeeft dat volgens de islam iedere moslim de verplichting heeft om jihad uit te oefenen, rekenen op problemen met de eigen geloofsgemeenschap. Moslims voelen dan ook intuïtief aan dat dit een vorm van verraad zou zijn.

Een beroemd voorbeeld van dit soort misleidend gedrag is Yasser Arafat, die zich voor Westers publiek in het Engels zeer vreedzaam uitliet over Israël, maar vervolgens voor eigen publiek in het Arabisch de meest walgelijke teksten over Joden uitkraamde. Het symbool dat dit totale onvermogen van het Westen om dergelijke misleiding te herkennen representeert is, mijns inziens, de Nobelprijs voor de Vrede die Arafat in ontvangst heeft mogen nemen voor zijn vredelievende teksten over Israël.

Je kunt er dus vanuit gaan dat kinderen die naar een moskee worden gestuurd daar van de imam te horen krijgen dat de islam een religie van de vrede is, dat de islam net zoals het Westen een lange geschiedenis van wetenschappelijke ontwikkelingen kent en dat jihad slechts een metafoor is voor een vreedzame innerlijke meditatie.

Conclusie
De ideologen van deze wereld weten maar al te goed dat kinderen gemakkelijke doelwitten zijn voor hun gedachtegoed. Een maoïst als Paul Rosenmöller die, via de VO-raad, een vereniging van scholen in het voortgezet onderwijs, toezicht houdt op een onderwijssysteem wat ervoor zorgt dat kinderen opgroeien tot linkse stemmers heeft een perfect plekje weten te bemachtigen binnen de instituties. Een kind kun je namelijk indoctrineren met om het even welk gedachtegoed.

Ook voorvechters van de islam weten dit. Voor kinderen die naar moskeeën worden gestuurd wordt de islam neergezet iets dat past bij het Westen. Zij weten immers niet beter. Daarnaast komen zij daar in aanraking met mensen die door vijandige buitenlandse actoren zijn gefinancierd of worden aangestuurd, en kun je erop rekenen dat de imams waar de kinderen mee te maken krijgen hen verkeerd zullen voorlichten over het gedachtegoed dat zij aanhangen.

Forum voor Democratie heeft zojuist opgeroepen om voorbeelden van linkse indoctrinatie door te geven aan hun Rennaissance Instituut. Ik ben hier erg blij mee, omdat ik al jaren bezig ben met het aankaarten van de linkse vooringenomenheid in het onderwijs en binnen de academische wereld. Ik zie dit als een van de grootste problemen van deze tijd. De moskeebezoekjes zie ik als het meest doorgeschoten voorbeeld van linkse indoctrinatie. Scholen, stop ermee!

Paul Nielsen is auteur van How to Debate the Left on Islam.

Steun de Nieuwe Zuil via BackMe, en blijf bijdragen zoals deze mogelijk maken! De Nieuwe Zuil is een platform voor iedereen die realisme wil verspreiden!

Delen via


Lees ook

Discussieer mee!

Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.

Om te reageren dien je eerst aan te melden.

Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.

Login hier in met je gebruikersnaam en het wachtwoord dat je per e-mail ontvangen hebt.

Maak hier een gebruikersnaam aan. Na verzenden ontvang je een e-mail met je wachtwoord waarna je meteen kunt inloggen en reageren.

Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld
Nieuwe gebruiker
*Verplicht veld