Deze pennevrucht van Renzo Verwer verscheen eerder op zijn blog.
Freek de Jonge keerde zich onlangs tegen (de woorden van) Thierry Baudet.
Het is aardig terug te gaan naar het jaar 1995, toen De Jonge afstand nam van van zijn linkse verleden. Dat deed hij onder andere in een roemrucht interview met het tijdschrift Rails. Hij stelde daarin de vroegere Freek voor als:
Erg ingenomen met zichzelf en zijn radicale teksten voor Neerlands Hoop, maar het was modieus gewauwel, maoïstisch-leninistische napraterij.
EN:
Was het misschien zo dat ik altijd heb geroepen wat het publiek van mij verlangde, als een soort marionet? Was dat radicale dan wel zo origineel? Was het wel zo hoogstaand om op het toneel te verkondigen wie wel en niet deugt, zonder respect voor andere opinies? Nu denk ik: laten we dankbaar zijn dat conservatieve mensen in de jaren zestig en zeventig nog zo standvastig aan hun “rechtse” ideeën zijn blijven vasthouden. Als wij waren doorgeslagen met die links-radicale mikmak, als de wereldverbeteraars het voor het zeggen hadden gekregen… dan had ’t er eng uitgezien, hoor. Echt. Dan gingen we d’r allemaal aan.
EN:
Hij toonde zich voorstander van de lijn-Bolkestein: laat iemand maar roepen wat hij vindt. De Jonge:
Dat is veel beter dan dat angstige gedoe van de Partij van de Arbeid, waar iedereen maar wat aanmoddert. Niemand durft iets te zeggen, straks stemt iedereen CD. Deze democratie is de minst slechte oplossing, maar het stelt natuurlijk niks voor als instrument om de wereldproblematiek te lijf te gaan. Louis van Gaal heeft bij Ajax de zaak met verlicht despotisme op de rails gezet. Nou, zo iemand zou je graag in de samenleving zien. Een tijdelijke dictator die met een lange-termijnvisie wel even wat zaken kan regelen. Een prettig idee, of liever: een prikkelende gedachte.
Later zei de cabaretier in Vrij Nederland, over asielzoekers en Bolkesteins visie:
De huidige situatie is onhoudbaar; uiteindelijk krijg je misschien wel rellen in de steden. Je moet nu dus heel duidelijk met elkaar afspreken: wat willen we?
In De Volkskrant (’95) legde hij verder uit dat hij achter Bolkestein stond in diens verdediging van westerse waarden.
Een multiculturele samenleving, een mengvorm, is niet het probleem. Dat is goed, maar het gaat erom dat bepaalde facetten niet de overhand krijgen. Want dan krijg je intolerantie (…) Ik moet uit de grond van mijn hart bekennen dat ik de islam wantrouw.
Pittig, harde woorden en ook nog zelfkritiek! Hoewel je ook zou kunnen redeneren dat De Jonge meewaaide met de neo-conservatieve wind van de jaren negentig.
Toch is Freek immer Freek.. In De Volkskrant (1995), hetzelfde interview:
Naarmate je ouder wordt, krijg je meer zelfkritiek. En dat is een reden om voorzichtiger te worden met kritiek op de buitenwereld.
24 jaar later klinken die woorden hilarisch.
Renzo Verwer.
Afgezien van het feit dat Renzo een prima gozer is, dient al uw liefde (geld) uiteraard wel bij ons terecht te komen.
Komt dus allen naar de sprekersmiddag met Arno Wellens en Sander Boon!
En geef gul om DNZ vooruit te helpen!
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
