Radicale islamboeken zijn verkrijgbaar in de gevangenisbibliotheek te Vught. Daarin wordt hoog opgegeven van de gewapende jihad; ook wordt er minderwaardig over christenen en joden geschreven. Dit terwijl de gevangenisleiding nu juist een topprioriteit had gemaakt van deradicalisering.
De Telegraaf weet te melden dat “een van de auteurs zelfmoordaanslagen goedpraat” en dat de voormalige inmate Jason Walters heeft gemerkt dat het beheer van de boekenlijst met de jaren minder streng is geworden. De gevangenisbibliotheek bevat veel bedenkelijk materiaal. “Zoals de Tafsir van de klassieke radicale theoloog Ibn Kathir, uitgegeven door een salafistische uitgeverij uit Leiden die al eerder in opspraak kwam door een boek over het van gebouwen gooien van homo’s.” aldus Silvan Schoonhoven in dezelfde krant.
Lobby achter islamisering
Dit laatste wekt weinig verbazing – zo is het bekend dat de islamitische olielanden actief lobbyen voor de verspreiding van de letterlijke islam. Er zijn tijdens de oliecrisis eind vorig millennium convenanten afgesloten tussen de EU en de islamitische olielanden, om de culturele verspreiding van de islam in Europa op zijn zachtst gezegd niet in de weg te staan. [1]
Dit opduiken van islamistische en jihadische literatuur in het gevangeniswezen, stelt ons voor een breder probleem. Het weren van literatuur die expliciet bomaanslagen vergoelijkt is één ding, maar wat nu als Korancommentaren tussen de regels door de heilige oorlog goedpraten? Het is praktisch ondoenbaar om ieder boek woord voor woord te screenen op wat wel en niet kan. De islam komt in de kern altijd terug op het leven van de profeet: dat was feitelijk een tijd van murder dead kill.
Gematigde versus letterlijke islam
Een tijdje terug gaf Maarten Zeegers een lezing over radicalisering en jihadisme voor het Hague Centre for Strategic Studies. Hij zei toen al: “Voor een goede moslim is het lezen van een tekst gewoon het dieper vertrouwd raken met de islam. En die teksten voeren de lezer altijd terug tot de letterlijke islam. Voor een orthodoxe moslim is er daarom geen verschil tussen een ‘gematigde’ of een ‘letterlijke’ islam.” Dit betekent dat er geen duidelijke grens is tussen deradicalisering en deislamisering.
Maar goed, dat zullen de policor-gevangenismanagers in ons land wel niet willen horen. Al is dit een ijzeren waarheid – dit is taboe en past niet in van tevoren opgezette politieke oordelen die heersen in de elite-lagen van dit land, over wat wel en niet waar mag zijn.
Wil u dat deze zaken meer aan het licht komen? Hecht u er waarde aan dat de onderste steen boven komt wat betreft de cultuurverandering die nu in West-Europa plaatsvindt? Of wil u kritische vrijdenkers gewoon een hart onder de riem steken? Bekijk dan nu deze korte video over het nieuwe onderzoek van Sid Lukkassen naar identiteitspolitiek. Ook kunt u zich inschrijven voor zijn nieuwsbrief ‘Blijf op de Hoogte’: http://sidlukkassen.nl/
[1] Resolutie van Straatsburg (06-06-1975). Gepubliceerd in het tijdschrift Eurabia no. 2 uitgegeven door het “EuropeanCoordinating Committee of friendship Societies with the Arab World”.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
