Zie dit artikel in de Telegraaf:
“Een leraar in Bergen op Zoom is mishandeld door vier leerlingen van vijftien en zestien jaar oud. De man had ze kort daarvoor aangesproken op ’storend gedrag’. Hij werd na de pauze opgewacht. Er werd onder meer geprobeerd om hem bij zijn keel te grijpen. Personeel en andere leerlingen schoten de man te hulp.”
Dit is uiteraard geen bericht dat past bij een inclusieve samenleving! Hoe durft men dit zo op te schrijven – journalisten moeten eens leren hun maatschappelijke verantwoordelijkheid te nemen. Vandaar dat u hieronder de richtlijnen aantreft voor positive journalism. Zo zijn de elementen “leerlingen”, “leraar” en “4” wel érg identificerend, “persoon gewond op straat” lijkt ons veel beter. Zo blijft alles vaag, zodat mensen tenminste niet tegen elkaar worden opgezet.
Om een zo maximaal mogelijk inclusieve samenleving te waarborgen, is het aanbevolen om steeds meer identificerende aspecten te verwijderen:
“Opgewacht en mishandeld door vier mensen” (kan een leerling zijn of niet)
“Opgewacht en mishandeld door vier wezens” (kan een mens zijn, maar ook een dier)
“Opgewacht en mishandeld door vier entiteiten” (kan leven, kan niet leven)
Een begrip als “opgewacht” of “mishandeld” is bovendien nogal confronterend en intimiderend – dat moeten we niet willen in onze samenleving! Gelukkig gaat het met de standaarden van inclusiviteit in de journalistiek steeds beter:
“Een individu is door een entiteit tegemoet getreden en vervolgens ongebruikelijk behandeld.”
Hier is er echter nog wel de vraag of het woord “ongebruikelijk” geen laatdunkende suggestie laat doorschemeren over de cultuur van de ander…
Het proza kan voorts nóg indirecter worden gemaakt door levenloze objecten te verpersoonlijken: “Vrachtwagen rijdt in op groep mensen: 4 doden, 5 gewonden.” In dit geval: een ongebruikelijke behandeling die uitgaat van “vuisten” of “stokken”. Let wel! Een zinsnede als “vuisten grijpen leraar op het schoolplein onverwachts bij de keel” is af te raden, precies vanwege de aanwezigheid van identificerende elementen als “leraar” en “schoolplein”: het soort journalistiek met polariserende maatschappelijke gevolgen die we nu juist willen vermijden.
“By 2050, earlier, probably – all real knowledge of Oldspeak will have disappeared. The whole literature of the past will have been destroyed. Chaucer, Shakespeare, Milton, Byron – they’ll exist only in Newspeak versions.”
– George Orwell, 1984
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
