De gemeente onderzoekt wat het kost om alle ambtenaren een zogenoemde privilegetraining te laten volgen.
Nee, dit is helaas geen grap. De policor-koorts in onze hoofdstad wordt steeds gekker. Amsterdam moet en zal koploper zijn wat betreft het deugen in Nederland; mondiaal loopt de stad al achter op Canada, Duitsland en Zweden. Maar beter laat dan nooit. ‘Wij’ blanke – of eigenlijk ‘witte‘, volgens intersectioneel jargon – boze mannen (en vrouwen, maar alleen witte) zijn gewoonweg te geprivilegieerd. En dat moet anders.
Op zich hartstikke prima, al deze verwijten. Dit moeten identitair linkse partijen ook vooral blijven roepen tijdens verkiezingen. Dan wordt FvD alleen maar groter. Maar het is wel luguber dat deze verkiezingsretoriek nu ook daadwerkelijk beleid zal gaan worden. De Amsterdamse gemeente gaat de komende tijd onderzoeken wat de kosten zijn van training over ‘wit’ en intersectioneel privilege.
Zie hier een samenvatting van enkele ‘interessante’ zaken uit het artikel:
Het vergroten van de bewustwording rond diversiteit en inclusie (met inbegrip van discriminatie), waaronder het trainen van het management; het onderzoeken van de kosten en mogelijkheden voor privilegetrainingen voor gemeentepersoneel; een onderzoek naar discriminatie in de interne organisatie en het ontwikkelen van een ‘serious game’. Ook zetten we in op het versterken van de meldingsbereidheid van medewerkers, als zij discriminatie ervaren en/of waarnemen.
Topidee: stel een incentive in voor het waarnemen van discriminatie! Wat was dat ook alweer met de theoriegeladenheid van observatie? Nevermind. Dat is toch een wetenschappelijk concept dat is bedacht door een witte man. Fuck hem.
Hoewel; Thomas Kuhn was Joods. Joods privilege dan? Laten we maar niet te veel nadenken over intersectionele logica; voor je het weet zijn we weer hij het joods wereldcomplot beland.
Linkse deugdrammers klinkt dit allemaal als muziek in de oren. Zeer revolutionair en ook zo lekker ‘inclusief’. Wat een progressieve stad toch! Toch zijn er wel enkele – of beter gezegd: alleen maar – kritiekpunten te benoemen. Misschien, als iemand van het HR-kartel bij de gemeente dit zou lezen, zou het hele onderzoek niet nodig zijn. Scheelt ook weer geld.
Ten eerste: dit plan is niet nieuw. Het is een gerecycled concept dat in Canada al eerder is gedaan. Het mag dan nog zo progressief klinken; het is al eerder ‘getest’- en niet succesvol gebleken. Canada is voor veel deugers natuurlijk het paradijs. Met een premier als Justin Trudeau heeft Canada zichzelf als ‘grote speler’ helemaal uitgeschakeld. Trudeau is een ware SJW’er met bijbehorende intersectioneel feministische ideologie. Van vrouwenquota tot ‘kleuren’-quota – het is allemaal aanwezig in zijn kabinet. Veel van deze ‘progressieve’ ideeën jatten onze politici gewoon één op één uit Canada.
Wat betreft de efficientie: Mazharin Banaji en Anthony Greenwald – die de implicit association test in de jaren ’90 hebben ontwikkeld – hebben zelf reeds aangegeven dat hun test niet werkt voor dit soort doeleinden. Daarnaast voldoet de test niet aan repliceerbaarheidsnormen. Doe zo’n test zelf maar: 4 keer achter elkaar, 4 verschillende uitkomsten.
Ten tweede: zulke initiatieven gaan een averechts effect hebben. Mensen zullen juist racistischer gaan worden door deze idioterie. Het doordrammen over ‘kleur’ en welke privileges hieraan verbonden zijn, zal niemand leuk vinden. Het zal extreem groepsdenken juist bevorderen. Er bestaat namelijk ook nog zoiets als rancune. Mensen houden er niet van om beschuldigd te worden van racisme. Al helemaal niet wanneer de definitie zo is opgerekt dat ieder (‘wit’) persoon er op ieder moment schuldig aan kan worden bevonden. In een beschaafd land is ‘racist’ namelijk – terecht – een scheldwoord.
Helaas zal de rancune zich waarschijnlijk niet richten op zij die verantwoordelijk zijn, maar naar de personen tegenover wie de schuldigen theoretisch gezien bevooroordeeld zouden zijn. Misschien willen we dat wel: meer racisme en meer polarisering. Bepaalde bedrijfstakken (we noemen geen namen HR) en bepaalde politieke partijen (we noemen geen namen GroenLinks, DENK en BIJ1) spinnen er goed garen bij.
Ten derde: hoe is dit niet gewoon een stalinistische vorm van heropvoeden? De staat die gaat bepalen hoe en wat wij moeten denken? Dat wat niet er getolereerd wordt door het politburo moet zich maar conformeren? We leven allemaal (terecht) mee met het lot van de Oeigoeren in China, die in heropvoedingskampen zitten. Ondertussen wordt vergelijkbaar beleid hier ook uitgerold – met als enige verschil dat het langzaam gebeurt; we merken er dus minder van. Het begint in Amsterdam en het sijpelt langzaamaan via de Randstad naar de andere grote steden. En dan naar de rest van het achterlijke achterland dat aan heropvoeding toe is. Zoals klinisch psycholoog Jordan Peterson zei over exact dit onderwerp:
Things get to terrible places, one tiny step at a time. If I encroach on you and I’m sophisticated about it, I’m going to encroach two millimeters; I’m going to encroach right to the point where you start to protest. Then I’m going to stop. And then I’m going to wait. Then you’re going to calm down, and I am going to encroach again, right to the point where you protest. Then I’m going to stop. And I’m going to wait. And I’m just going to do that, forever. And before you know it, you’re going to be back three miles from where you started, and you’re going to ask ‘how did I get here?’ Well, I pushed you a little farther than should have agreed to, every time.
Denk maar de ‘klimaat-noodtoestand’. Die werd voor het eerst uitgeroepen in Amsterdam en Haarlem en vorige week ging ook de Utrechtse raad overstag.
Het meest achterlijke is nog wel: dit is al gedaan – en geflopt. Terugkomend op het beleid in Canada: het effect van deze verkapte gedachtepolitie bleef uit. De progressieve SJW-politici die al deze plannen met trots implementeren komen tot de verrassing dat het gewenste resultaat niet komt. Er zijn vaak geen merkbare veranderingen. Basisinkomen, anoniem solliciteren; veel gemeentes in ons land hebben het geprobeerd maar zijn er allemaal op teruggekomen. Het werkt namelijk niet. Wat het wel oplevert is meer vijandigheid en een groter wantrouwen jegens overheden. Gek hè? Toch nog iets behaald.
Er is al erg veel over gezegd in Engelstalige media? Hoe zou dat kunnen? Misschien – nogmaals – omdat het al lang en breed geprobeerd is en het tegenovergestelde effect had.
p.s.: Onze Vader, die in Toronto zijt, heeft er dus ook al zijn licht uitgebreid over laten schijnen.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
