Kamervoorzitter Bergkamp (D66) wil een gesprek hebben met de diverse fracties in de Kamer om met elkaar te overleggen over de omgangsvormen in het debat. Het voornemen van de Kamervoorzitter heeft als oorzaak een verhit debat tussen Sjoerdsma (D66) en Van Houwelingen (FvD).
Door: Ton Nijhof
In een plenair debat over buitenlandse zaken wilde Van Houwelingen van Sjoerd Sjoerdsma horen of hij zou instemmen met een opdracht aan de minister van BZ om Letland terecht te wijzen op het weigeren van gekozen parlementariërs in het Letse parlement, e.a.a. vanwege het feit dat deze niet zouden zijn ingeënt tegen corona. Dat land heeft ongevaccineerde parlementariërs namelijk niet alleen uit het parlement gezet, maar keert hun vergoeding ook niet meer uit. Er volgde een wat warrig – eigenlijk geen – antwoord van Sjoerdsma, waarop Van Houwelingen de D66-er op pittige toon vroeg om “antwoord te geven op de vraag”. Daarop volgden wat verwensingen aan het adres van Van Houwelingen, die repliceerde: “Uw tijd komt nog wel. Er komen tribunalen”. Opvallend genoeg werd de Kamervoorzitter niet geïnspireerd tot haar voornemen door de nogal plotselinge, onheuse bejegening van Van Houwelingen door Sjoerdsma, maar juist andersom. Dat leidt eerst en vooral tot de gedachte dat voorzitter Bergkamp bepaald weinig objectiviteit aan de dag legt. Iets wat al eerder opviel.
Sjoerdsma, een op zichzelf weinig inspirerend Kamerlid, maakte eerder bedenkelijke furore in het formatieproces. In gesprekken met journalisten beweerde Sjoerdsma dat informateur Remkes ‘warrig’ zou zijn geweest bij het leiden van de (informatie-) gesprekken. Er werd door hem zelfs gesuggereerd dat er “al enige drank in de man” zou zijn geweest. Een vergaande beschuldiging die de autoriteit van de informateur betwist, maar die tegelijkertijd ook tekenend is voor morele staat van Sjoerdsma zelf. Een woordvoerder van D66 reageerde later op het bericht over de beschuldiging van de partij (i.c. Sjoerdsma) aan het adres van informateur Remkes en corrigeerde: “We hebben dat echt niet zo bedoeld. Wij hebben geen enkele reden om te twijfelen aan de professionaliteit van de informateur en hebben veel vertrouwen in zijn aanpak”.
Die eveneens weinig verheffende handelwijze van Sjoerdsma inspireerde de Kamervoorzitter ook al niet tot een ‘overleg over de omgangsvormen’. Zij lijkt daarmee, integenstelling tot de bedoeling van haar ambt, niet boven de partijen te staan, maar actief partijpolitieke (D66) belangen voorop te stellen.
In het recente verleden werd o.a. het Kamerlid Wilders (PVV) evenals Baudet (FvD) en hun beider partijgenoten in ontelbare uitspraken van politici, lokaal en nationaal, beticht van nazisme en vergelijkingen met Hitler. Dagelijks ontvangen zij dreigmails en er zijn altijd wel groeperingen bezig een van de beide heren en hun partijen te demoniseren. Commentaren van (radio-, TV- en kranten-) redacties raakten eveneens doorspekt van deze vergelijkingen. De PVV werd zelfs politiek gelabeld als ‘bruin-rechts’. Toenmalig GL-kleuterleidster en de huidig burgemeester van Amsterdam Halsema noemde het kabinet Rutte-l probleemloos “Paars-Bruin”. Meermaals hebben politici van beide partijen zich in de Kamer en daarbuiten moeten verdedigen tegen deze lage en op niets gebaseerde aanvallen, onder het min of meer goedkeurende oog van de diverse Kamervoorzitters. Alle opvattingen die niet binnen het narratief van de links-liberale allianties vallen, worden onmiddellijk gelabeld als ‘extreem’rechts’ of als ‘nazi’. Het is gewoonte geworden en niemand verbaast zich nog als blijkt dat b.v. Wilders al 18 jaar zwaar beveiligd moet worden.
Beide partijen hebben in de Kamer het huidige coronabeleid vergeleken met de in de jaren 1932 tot 1939 in toenmalig Duitsland gevolgde politiek, die leidde tot de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939. Dat huidige coronabeleid lijkt niet de volksgezondheid voorop te stellen in de huidige pandemie, zoals de toenmalige Duitse politiek niet de staatsveiligheid voorop stelde na de brand in de Rijksdag (februari 1932). Dat die politici van FvD en PVV, in het verleden om de haverklap zelf beticht van nazi-achtige politieke voorkeuren en opvattingen, nu zelf de gelegenheid te baat nemen om soms een vergelijkbare meetlat te gebruiken is niet zo vreemd. Maar plotseling is dat kennelijk niet meer bon-ton en moet hemel en aarde bewogen worden om “de toon van het debat” aan te passen.
Als Van Meijeren (FvD) in de Kamer de vergelijking maakt tussen die bedenkelijke dertiger-jaren in de Duitse politiek, dan staat er vrijwel meteen iemand klaar om een ‘persoonlijk feit’ aan te dragen bij de voorzitter van dienst, om bezwaar te maken “tegen vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog en de Jodenvervolging”. Zij willen dus kennelijk niet snappen dat Van Meijeren de aanleiding voor WO-2 als vergelijking toont en niet WO-2 zelf. Het is kennelijk gemakkelijker om de opvatting van anderen maar gewoon te framen en te demoniseren, dan om een inhoudelijk debat te voeren.
Op 22 december 2001 schreef ene Matty Verkamman een column in het dagblad Trouw: “[…] Ik voel aan de pommerans, zie dat biljartbalhoofd van Fortuyn en bedenk dat ik met een lekkere trekstoot de haatkwab in zijn hersenen voorgoed onschadelijk zou willen maken. Dan ineens weet ik het. Ik zeg: ik zou gaan schelden, bij voorkeur op de toon van Henk Spaan. Jij vuile, kale nepprofessor, jij hebt de intelligentie van Adolf Hitler en de charme van Heinrich Himmler! Jij leeft van haat en daarom hoop ik dat je in die dark room van je zo gauw mogelijk aids krijgt.”
Een enorm gejuich steeg op uit de krochten van het neo-communisme: “eindelijk iemand die het zegt. Eindelijk iemand die de woorden vindt.” Fortuyn werd afgebeeld als een nazi, letterlijk. Hij ook al. Op 6 mei 2002 werd hij vermoord door Volkert van der Graaf, die was behept met een politieke voorkeur voor GroenLinks en de Partij voor de Dieren (dus niet voor de mensen) terwijl de echte daders in het Parlement zaten of bij de redacties van de linkse media. Wim Kok (PvdA) sprak nadien: “ik ben er kapot van” en iedereen vond hem een geweldige premier terwijl hij stond te liegen: Pim Fortuyn was kapot, hij niet. En daar kun je ook wat van vinden…
Helga uit ‘Allo-allo’ (Kim Hartman) als Kamervoorzitter?
Er is geen overleg nodig om ‘de toon van het debat’ aan te passen. Er zijn Kamerleden nodig die een tegenmacht vormen in het Parlement en niet het zooitje meelopers en slippendragers wat er nu ziet. En een andere, meer objectieve Kamervoorzitter kan ook geen kwaad.
——————–
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
