Dit is een recensie door Olli Salvatore
Het boek Diversiteit, Identiteit en de ‘Culture Wars’ is een verder uitdiepen van het thema dat eerder in de fascinerende bundel Cultuurmarxisme (2018) succesvol werd aangesneden: De drang van de linkse politieke elite om –bijgestaan door al haar hulptroepen in de media en de cultuursector– de bevolking te bombarderen met het kwalijke diversiteitsdenken.
Wat dit te betekenen heeft? Dat de blanke westerse man, in aanleg nationalistisch van aard, wordt opgevoerd als de ‘boeman’ die –uit aangepraat schuldgevoel voor wat zijn voorvaderen in de koloniale periode de wereld hebben ‘aangedaan’– al zijn ambities moet opbergen om de tijd en de geesten rijp te maken voor een grote ‘omvolking’ van het Avondland.
De onverschrokken vaandeldrager van deze nieuwe ideologie is ongetwijfeld PvdA-politicus Frans Timmermans (1961) die ons in een propagandafilmpje op YouTube voor de verscheurende keuze stelt: ‘Diversiteit of oorlog!’
Dit is de teneur van zijn niet mis te verstane kernboodschap. Of we zullen alle nieuwkomers en bestaande minderheden moeten accepteren en koesteren, of we stevenen af op een tijdperk vol conflicten…’
Een gevaarlijke uitspraak, uit de mond van degene die ondervoorzitter is van de nieuw aangestelde EU Commissie die onder leiding van Ursula von der Leyen de toekomst van Europa verder gaat uittekenen.
Als we ons realiseren dat von der Leyen een vertrouwelinge is van Angela Merkel dan beseffen we meteen waar dit op termijn toe zal leiden: Tot nog meer onderdrukking van het eigen volk…
Zelfs het Nederlandse Koningshuis laat zich voor deze kar spannen want was het niet Hare Majesteit Koningin Maxima die zich onlangs liet ontvallen: ‘Dé Nederlander bestaat niet!’
In deze bundel laten niet minder dan veertien denkers uit Nederland en Vlaanderen hun licht schijnen over deze problematiek en al hun opmerkelijke bevindingen nodigen de lezer uit om actief mee te denken: Hoe is het zover kunnen komen? Kunnen we in het verzet gaan? Wat staat het Westen te wachten als we dat niet doen? De totale ondergang?
Met zijn wijd en zijd opgemerkte boek ‘Avondland en Identiteit’ (2015) toonde Sid Lukkassen (1987) zich zowat de eerste Westerse denker die de vinger op de zere wond had gelegd: Door toedoen van links monopolie-denken was de blanke Westerse man in de verdrukking komen te staan en liep (loopt) het voortbestaan van het Westen acuut gevaar.
Het cultuurmarxisme, een giftig voortbrengsel van de linkse kerk, was hier schuldig aan en besmette onophoudelijk de bevolking met diens denkbeelden via radio, televisie en de gedrukte pers waar voornamelijk linkse denkers en redacteurs de plak zwaaien.
Het verschijnsel manifesteerde zich de laatste jaren zo hardnekkig dat het leidde tot de publicatie van de bundel Cultuurmarxisme die een rijkelijk inzicht geeft in de hele problematiek.
Zonder die eerste voorzet van Lukkassen evenwel had het wellicht veel langer geduurd eer dat inzicht was gerijpt.
Het inzicht namelijk dat het cultuurmarxisme een heropleven is van het klassieke marxisme dat een heerschappij van zwakken en onderdrukten in het vooruitzicht stelt die het moet opnemen tegen ‘superieure onderdrukkers’.
Met andere woorden: Als je een welvarende natiestaat bent laat dan de ophaalbrug van je vesting die eerst onneembaar leek neer en haal ‘gastvrij’ (want tolerantie is geboden’ vanwege ‘humaan’) het Paard van Troje binnen in de vorm van een grote verscheidenheid aan immigranten die het op jouw rijkdommen en sociale voorzieningen hebben gemunt.
(Een andere schrijver die in deze rijkgeschakeerde bundel aan bod komt is Afshin Ellian die betoogt dat juist de nationale identiteit dé hoeksteen is van iedere natie en dat diversiteitsdenken zich daarbij enkel leent tot het ondergraven van de nationale identiteit, dus van de natie zelf.)
Professor Paul Cliteur, die in deze bundel de wezenskenmerken van het identiteitsdenken haarfijn analyseert, roemt Lukkassen omdat hij dat zo scherp heeft ingezien, scherper zelfs dan Francis Fukuyama die pas drie jaar later in zijn boek Identity (2018) gelijkaardige conclusies trekt, maar minder scherpzinnig dus.
Vandaar wellicht dat Lukkassen na een verhelderend voorwoord van samenstellers Perry Pierik en Paul Cliteur de bundel mag openen met zijn bijdrage ‘De drang om te deugen’.
Daarin schetst hij onder andere het waargebeurde relaas van een jongedame die tijdens een bezoek aan een Duitse kerstmarkt werd staande gehouden door agenten met de vraag of ze misschien extreemrechts was (en dus een gevaar inhield voor de openbare veiligheid, althans in hun optiek).
Haar keurig gevlochten haren leken daar immers op te wijzen…(!) De traditionele haardracht van een blank meisje met nostalgie bleek in de ogen van deze agenten dus verdachter te zijn dan de honderden met islamitische kenmerken getooide kleurlingen die ongetwijfeld op hetzelfde moment de kerstmarkt aandeden maar niét tijdens hun rondgang werden gestoord door de oplettende ordehandhavers…
De bedreigde blanke man zal nooit meer het beschavingspeil kunnen bereiken uit de roemrijke tijd van de kathedralenbouwers (waar onder andere Vlaams politicus Theo Francken een interessant artikel aan wijdt) aangezien hij onder druk van de publieke opinie zowat wordt ont-mand.
Van de blanke man wordt immers verwacht dat hij zijn seksuele lusten maximaal beteugelt zodat hij niet langer de verdenking op zich kan laden een ‘onbeschaafde’ versierder te zijn.
Van de blanke man wordt tevens verwacht dat als hij er getuige van is dat een getinte crimineel een onschuldige weerloze burger in mekaar ramt op straat hij vooral niet ingrijpt maar braaf de politie belt – hij mag zich immers niet verlagen tot hetzelfde niveau als de barbaarse misdadiger.
Keerzijde van dat aangeleerde gedrag is echter dat hij zijn oerdriften en mannelijkheid kwijtspeelt en bijgevolg heeft afgedaan als lustobject voor de veeleisende westerse vrouw die deze woest aantrekkelijke mannelijkheid met graagte herontdekt bij de vele immigranten uit Afrika en het Midden-Oosten die in onze maatschappij worden losgelaten.
Een man die niet meer krachtdadig durft op te treden verliest aan status, en wie dat ontbeert verliest ook automatisch de kans op het veroveren van mooie jobs of begeerlijke vrouwen en rest enkel nog de kruimels…
Een macho als Donald Trump bijvoorbeeld wordt in Europa steevast in de ban gedaan als een te mijden persoonlijkheid die geen lof verdient.
In haar eigen bijdrage geeft Pamela Pinas hier een treffend voorbeeld van. Toen ze in haar tijd als studente een email ontving met haar cijfers na een opdracht (op het moment waarop bekend werd dat Hillary Clinton het had moeten afleggen tegen Trump in de race naar Het Witte Huis) veroorloofde de docent het zich negatief commentaar te geven op Trump in dezelfde mail.
Dat docenten met het opdringen van linkse politieke opinies aan hun studenten daarmee hun boekje ver te buiten gaan staat buiten kijf maar is helaas ook dagelijkse kost in het links georiënteerde onderwijssysteem.
Terwijl de afkeurend bekeken sterke blanke man meer en meer misdeeld wordt en men van hem verwacht dat hij terug in z’n schulp kruipt raakt zijn leefgebied – het gastvrije Westen – overspoeld door legers van krijgshaftige jongemannen die trouw hebben gezworen aan de islam, de veroveringsgodsdienst bij uitstek.
In de vlot leesbare bijdrage van Darya Safai, getiteld ‘Hoe de Islam de wereld verovert’ wordt leerzaam uitgelegd welke gevaren daar van uit gaan.
Nu de hedendaagse Westerse man het heeft afgeleerd om de wereld te veroveren (tenzij het buffet van zijn hotel in een exotisch oord) is 1 op de 7 aardbewoners bezig aan het migreren, op zoek naar een betere plek om te wonen, te werken en zich te vermenigvuldigen.
Met dien verstande dat deze migratiestromen vooral eenrichtingsverkeer zijn en het Westen onder de voet wordt gelopen. Diversiteitsdenken is dus noodzakelijk, zo houdt het merendeel van de politici ons voor, om oplopende spanningen met andere bevolkingsgroepen waarmee de schaarse leefruimte moet worden gedeeld uit de weg te gaan…
In deze bewierookte toekomst van de Global Village is volgens hen verzet bieden uit den boze en zelfs misdadig te noemen. Steeds meer linkse politici willen dan ook bereiken dat social media, waar de bedreigde blanke westerling wel nog een uitlaatklep vindt, aan banden worden gelegd zodat afwijkende meningen niet meer aan bod kunnen komen.
Positieve discriminatie en homorechten zijn aan de orde van de dag, enkel de viriele blanke man moet ophouden zich op de voorgrond te werken en dient alles lijdzaam te ondergaan tot hij is gedegradeerd tot tweederangsburger en zijn rol definitief is uitgespeeld.
Deze prikkelende bundel legt dit verontrustende mechanisme bloot en zet aan tot denken. Om alsnog het tij te kunnen keren is inzicht nodig in de werkwijze van het systeem waarin we zitten gevangen, en dat inzicht levert dit boek zeer overtuigend.
Daarmee bereikt het zijn doel en hopelijk ook een breed lezerspubliek.
Olli Salvatore
‘Diversiteit, identiteit en de cultural wars‘.
Onder redactie van Paul Cliteur en Perry Pierik. Uitgeverij Aspekt. ISBN 9789463385305. EURO 19,95. Te koop bij boekhandel, bol.com, uitgever enz.
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
