Dit is een artikel van Maykel Darricarrere
Wie ooit ‘A cure for wellness’ heeft gezien van Gore Verbinski, zal in het begin van de film dezelfde gedachte hebben gehad als ik tijdens mijn bezoek aan de Akademie: er klopt iets niet aan deze `perfecte’ plek. In de film wordt een Amerikaanse jongeman genaamd Lockhart naar een wellness center gestuurd in de Zwitserse Alpen om zijn CEO terug te halen uit zijn pensioen.
Hoog bovenop een berg en gesoleerd van de maatschappij leven senioren hier hun laatste dagen in een idyllisch Zwitsers resort. Er klopt iets niet aan de te vriendelijke staf van dat resort. Eenmaal daar komt Lockhart erachter wat voor plek het eigenlijk is en waarom de mensen werkelijk worden uitgenodigd, maar daarvoor is het dan al te laat. You can check out any time you like, but you can never leave!
Jongeren uit de hele Europese Unie en daarbuiten worden in de Europäische Akademie uitgenodigd om een korte tijd cursussen te volgen, te leren over de dat instituut en hoor- en werkcolleges te volgen. Een bezoek aan dit instituut kost haast niets en wordt bijna volledig vergoed. All-you-can-eat buffetten bij de vleet, dure hotelkamers voor studenten, en als je wilt zelfs ijssorbet als ontbijt. Daarnaast heb je een gigantisch recreatiegebouw met spelletjes, een pingpongtafel, sportschool, professioneel geluidssysteem, bar, en een heuse kegelbaan. Kortom, een bijna perfecte plek voor elke student om er een week te mogen vertoeven.
Er werken tevens tientallen mensen om de Akademie te onderhouden, van onderzoekers tot koks, schoonmakers en opzichters. De personeelskosten bedroegen reeds twee miljoen volgens het laatste financiële rapport in 2017.[1] Dat geld moet ergens vandaan komen en u raadt het wellicht al.
EU-geld en subsidie vanuit de Duitse regio’s gaat naar het instituut toe om deze indoctrinatie-fabriek draaiende te houden onder de noemer van samenhang tussen culturen te verbeteren. Eenmaal binnen bij de seminars werd duidelijk waarom de plek zoveel subsidie krijgt. De bedoeling van de Akademie is om jongeren zo vroeg mogelijk al het beeld van het perfecte Europa, met als einddoel een federatie, bij te brengen.[2] lk voelde me als eurorealist, mag ik zeggen euroscepticus, in het hol van de leeuw.
Voor alle colleges en bezoeken kregen zij in 2017 namelijk in totaal 61% van de kosten vergoed. In totaal was dat bijna 1,2 miljoen euro. Ook ontving de Akademie 230,8 duizend euro met name voor nieuwe aanbouw en eigen grond. Het jaar daarvoor was dat 1,3 miljoen en in 2015 zelfs 2,1 miljoen. De kers op de taart echter blijkt de 6,5 miljoen euro die de Akademie in 2017 binnen heeft gebracht vanuit een eigen holding waarvan niet opgegeven is waar dat geld vandaan is gekomen.[3] Een van de andere sponsoren van de Akademie is de Europäische Bewegung Deutschland, die deel uitmaakt van dezelfde internationale organisatie als de European Movement UK. Laatstgenoemde kreeg in 2018 ter voorbeeld 182.000 pond van de Open Society Foundations van George Soros.[4]
Bij aanvang van een college van bestuurslid en MEP Doris Pack van de Duitse Christendemocraten kreeg het publiek te horen dat iedereen tegen de Europese Unie ‘completely misinformed’ is. Het tapijt wordt gelijk onder kritische geesten vandaan getrokken. Eurosceptici, populisten en nationalisten zijn het grootste gevaar voor Europa beweerde zij. Zelfs mijn meest federalistische medestudenten schrokken van haar verhaal en stonden stil bij hun keuze om dit soort partijen in het zadel te helpen. ledereen die het niet eens is met de ideologische blauwdruk van hoe Europa eruit moet komen zien is dom, onwetend en behoort toe aan het verleden.
Ons bezoek diezelfde dag aan Verdun en het Eerste Wereldoorlog museum was geen toeval. Nationalisten van deze tijd moeten terugkijken hoe hun denkbeelden voor gruwelijke zaken hebben gezorgd in de Eerste Wereldoorlog. Als we nationalisme weer gaan omarmen, zei Doris Pack, dan is dat een gevaar voor de Europese vrede. Een prachtige pacifistische ideologie die blijkbaar blind is voor de grote sociale onrust die veroorzaakt wordt door de massa-immigratie, het euro-project, en decennia aan Europees wanbeleid.
Lockhart begon gaandeweg net als ik aan zijn eigen realiteit te twijfelen. Misschien dat deze plek, dit oord, toch wel een vertrouwelijk instituut blijkt te zijn? De staf lijkt aardig, wij worden ontvangen als vereerde gasten en iedereen heeft het naar zijn zin. Schijn bedriegt en soms moet je verder kijken dan je neus lang is. Achter de glimlachende gezichten scholen professionele eurocraten met een duidelijke missie: elke vorm van weerstand tegen de Unie buitenspel proberen te zetten.
Uiteindelijk verliet ik dat EU-indoctrinatie-instituut weer. Net als Lockhart realiseerde ik mij de spelletjes die werden gespeeld om mijn vertrouwen te winnen. Ik nam afscheid van de ijssorbets als ontbijt, de kegelbaan en de hotelkamers. We werden tot slot beloond met een ‘verklaring van participatie’: een oorkonde van een succesvolle indoctrinatie. Daarna zouden alle participanten jonge katalysatoren worden die het woord van het Heilige Brusselse Rijk wijd en zijd zouden gaan verkondigen. Gelukkig zal dat er bij mij nooit van komen. Voor de andere studenten kan ik niet spreken, maar het warme bad gevuld met eindeloze subsidiering staat voor hen al klaar, mits zij het ‘juiste’ geluid zullen laten horen.
Maykel Darricarrere (stagiair bij het EU Parlement voor Derk Jan Eppink van FvD)
[1] www.bundesanzeiger.de
[2] www.eao-otzenhausen.de/en/about-us/identity-and-vision/
[3] www.bundesanzeiger.de ‘Europäische Akademie Otzenhausen gemeinnützige GmbH
Saarbrücken, Jahresabschluss zum Geschäftsjahr vom 01.01.2017 bis zum 31.12.2017‘.
[4] www.theguardian.com/business/2018/feb/11/george-soros-best-for-britain-pro-eu-100000
Hier kan je reageren op onze artikelen en een inhoudelijke bijdrage leveren. Lees ook even onze huisregels.
Om te reageren dien je eerst aan te melden.
Reageer je voor de eerste keer? Registreer je dan hier.
